Het uit Israël opererende Betzefer werd opgericht in 1998. Het was echter wachten tot 2005 vooraleer hun eerste volwaardige album in de rekken lag. Het debuutalbum (Down Low) werd opmerkelijk genoeg uitgegeven door het grote Roadrunner Records. In 2011 liet Betzefer een tweede langspeler getiteld Freedom to the Slave Makers op de wereld los, deze keer via het wat kleinere Duitse label AFM. Afgelopen november zag The Devil Went Down To the Holy Land het levenslicht. Over deze derde worp van deze Israëliers wil ik het hieronder graag hebben.
Betzefer deed bij mij niet meteen een belletje rinkelen. Afgaande op de ongewoon klinkende groepsnaam en de albumhoes met daarop een diabolisch uitziende figuur, had ik mij aan extreme Metal verwacht. Ik kon er niet verder naast zitten, zo bleek! Het eerste wat me opviel tijdens het beluisteren van The Devil Went Down To the Holy Land was dat het allemaal erg Amerikaans klinkt. Van een groep uit het verre Israël hoopte ik toch stiekem op een eigenzinnige muzikale insteek…niet dus! Het derde studioalbum van Betzefer begint met het nummer Tropical, een korte en weinig bijzondere intro. Vervolgens is het de beurt aan het titelnummer, een ‘groovy’ lied met een meezingbaar refrein. Killing the Fuss en Cash liggen geheel in de stijl van het titelnummer en zijn best genietbaar. Hierna gaat het echter stijl bergaf. Vanaf het nummer Yuppie Six Feet Underground, wordt het allemaal erg monotoon. De vocalen van bandleider Avital Tamir bevatten weinig variatie en werken bij momenten op de zenuwen. Met het opvallend getitelde Copkiller, vermoed ik dat Betzefer probeert mee te liften op de controverse rond het gelijknamige Body Count nummer. Verder is er nog een weinig eervolle vermelding voor I Hate, dat op tekstueel vlak wel erg infantiel overkomt.
Volgens de bijgeleverde promotekst werd The Devil Went Down To the Holy Land in een recordtempo gefinaliseerd...ik heb helaas weinig moeite om dit geloven. Het derde studioalbum van Betzefer slaagde er niet in om me te bekoren. Meer nog, muzikaal werd mijns inziens een stap achteruitgezet in vergelijking met voorgaande releases. Het gebrek aan zowel variatie als aan een eigen geluid, liet mij met een bittere nasmaak achter. Volgende keer beter?
Tracklist:
1. Tropical
2. The Devil Went Down To the Holy Land
3. Killing the Fuss
4. Cash
5. Yuppie Six Feet Underground
6. Copkiller
7. Sledgehammer
8. The Medic
9. Milk
10. Suicide Hotline Pt. 1
11. Suicide Hotline Pt. 2
12. Cannibal
13. I Hate
14. Can You Hear Me Now?
