Primitive Man , uit Colorado, werd in Februari 2012 gevormd rond leden van Withered, Clinging to the trees of A Forest Fire, Death of Self en Reproacher. In oktober dat jaar begonnen ze te werken aan hun debuut Scorn. Dit kwam er uiteindelijk in 2013 via het label Relapse records. In tegenstelling tot eerder genoemde bands, brengt Primitive Man zowat de meest zware, en vooral duistere vorm van Sludge. Invloeden van donkere Doom zijn ook merkbaar. De afschrikwekkende platenhoes, waar een man met doodshoofd het pistool op de mond van zijn slachtoffer houdt klaar om te schieten, doet al vermoeden welke richting dit album zal uitgaan.
De openingssong Scorn komt traag, als een gif, op je af. De typische sludgemetal en Doom invloeden zijn hier al merkbaar. Een heel zware, logge aankleding met vocalen die recht uit het graf lijken te komen is de rode draad doorheen niet alleen deze song, maar eigenlijk doorheen het gehele album.
De productie is haast perfect te noemen, je hoort gewoon dat elk van de bandleden voldoende op elkaar zijn ingespeeld, mede door hun eerdere samenwerking.
Na elf minuten lang ons de keel toeknijpen en diepe angsten bezorgen, is het uiteraard nog niet gedaan. Rags gaat gewoon op die alles rondom zich heen verwoestende weg voort. Het nummer begint met een snijdende gitaarriff, waarna de drums als een razende donder over ons heen rollen. Na dit intermezzo , sluipen de geesten en zombies vanuit hun graf heel langzaam naar ons toe. Geen vluchtwegen of hulp te verkennen. Een scene die zo uit een Horror film zou kunnen komen? Het gevoel dat je krijgt bij het kijken naar spannende beelden die de haren op je armen recht doen staan van angst, daarmee zou je de ervaring die we hadden bij het beluisteren van deze song kunnen vergelijken.
Om op dit alles vernietigend elan door te gaan: nee er wordt ons geen rust gegund. I Can't forget gaat dus gewoon op diezelfde weg verder. We kunnen, terloops, afraden dit album te beluisteren voor het slapen gaan. We vrezen dat de nachtrust kan verstoord worden. I Can't forget doet daar zelfs nog een schepje bovenop door het geluid van doodsklokken op de achtergrond, en een stem die schreeuwt om genade, even toch, lijkt het wel. Daardoor is het beeld dat we voorheen beschreven compleet.
Antietam , met te een duurtijd van circa negen minuten, graaft enkel nog dieper in onze donkere ziel. En zo zijn we gekomen bij wat we doorgaans als een minpunt zouden zien. Alles ligt in diezelfde duistere, smerige en je botten verbrijzelende stijl. Maar net omdat het zo intens aanvoelt, stoort dit allerminst. Integendeel, we voelen ons in een duistere roes verzinken, wetende: dit overleven we niet. Elk van de songs staan dan ook als een huis, maar die twee iets langere zoals voornoemde gaan wel heel diep door je heen. De grunts , de splijtende drumpartijen, en verzengde gitaren ze komen telkens opnieuw terug.
Conclusie: Scorn is geen hapklare of vreugdevolle plaat geworden, eerder eentje dat de meest duivelse gedachten in jezelf naar boven brengt. We gaan nu niet plots overgaan tot het offeren van jonge maagden, maar Primitive Man slaagt er toch in een sfeer te creΓ«ren die dicht aanleunt bij Satan en zijn volgelingen, zonder echt satanische of enige andere religieuze wendingen te nemen.
Primitive Man lieten ons trouwens ook weten dat ze deze zomer gaan toeren in Europa. Op 17 juni treden ze aan in Eindhoven, Dynamo. De dag daarna, 18 juni in Kavka, Antwerpen. Op beide avonden is Weekend Nachos als voorprogramma van dienst.
Het album is ook digitaal te downloaden via deze link : http://primitivemandoom.bandcamp.com/album/scorn
Tracklist:
1. Scorn
2. Rags
3. I Can't Forget
4. Antietam
5. Black Smoke
6. Stretched Thin
7. Astral Sleep
