Op 21 maart 2014 brengt The Moonband hen nieuwste album Atlantis uit via Germusica. Atlantis is de mythische stad waarvan men tot op vandaag nooit met zekerheid heeft geweten of die ooit wel bestond en of die mythische stad ooit wel werd bedolven onder hopen water. Of de band met deze titel iets wil zeggen is onduidelijk maar misschien refereert de titel wel naar het feit dat het album werd opgenomen in een oud landhuis in het Bavarian woud. Het doel van deze uitgave is om ervoor te zorgen dat het is alsof de groep net naast jou staat te spelen. Ik ben alvast benieuwd.
Openen doen ze met No Bargain. Een man en een vrouw verwelkomen ons met een leuk samenspel op vocaal niveau. Een duidelijke boodschap wordt meegegeven naar de luisteraars. De eerste track drafelt eigenlijk op datzelfde elan voort. Gedurende enkele minuten worden we op diverse zaken gewezen vooraleer we mogen genieten van het echte werk. De inzet werd gegeven. We gaan door naar Set The Fire. Een ietwat harde titel voor dit heilige zachte werk. Een gitaargewelf strijkt neer over de vocalen van deze leutige band. Het album vordert op diezelfde manier verder. Keer op keer nemen vocalen langzamerhand de bovenhand en nemen je mee op een tocht naar nieuwe oorden. Het gevoel van liefde en geluk omringt jou en je lijkt je even weg van de wereld.
Track 5, Joe Stack kunnen we klasseren onder een up-tempo liedje. Smoute gitaren en zachte drums ondersteunen opnieuw het belangrijkste onderdeel van dit gehele album, namelijk de vocalen. Ook track 6 volgt ditzelfde elan. Vanaf dan tot het einde van dit wondermooie album blijft de groep ons verassen met nieuwe invloeden, nieuwe sferen en niet verveelbare lyrics.
Conclusie: The Moonband heeft een album uitgebracht die moeilijk kan vergeleken worden met een andere band. Ze slaan geen nieuwe richting in maar bewijzen wel dat ze meer kunnen dan goede muziek maken. Zowel op vocaal als muzikaal vlak zit alles als gegoten en lijkt dit de ideale zomer opener te zijn onder het rock-pop-smart folk genre.
