De muzikale grenzen van de post-rockwereld opzoeken en het liefst er ook overheen gaan, dat is de essentie van 65daysofstatic. Het is met deze aanpak dat de band de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Van post-rock pur sang op debuut The Fall Of Math (2004) naar een experimentele mix van rock, dance en electronic. Het toppunt van experimenteerdrift was het vierde album, We Were Exploding Anyway, waarop The Prodigy stukken dichterbij was dan Explosions in the Sky. We Were Exploding Anyway was het laatste wapenfeit van de mannen uit Sheffield. Het verscheen in 2010 en daarna werd het wat stil op gebied van nieuwe releases – de matige EP Heavy Sky, zeg maar het malle broertje van We Were Exploding Anyway, even buiten beschouwing gelaten.
Tot nu, september 2013, de maand waarin Wild Light verschijnt. Het vijfde album van 65daysofstatic, dat het verwachtingspatroon al bij de eerste tonen van opener Heat Death Infinity Splitter (een typische 65-titel) flink opvoert. Een beetje ruis op de lijn, een dreigende synth op de achtergrond en dan een vrouwenstem die ons vertelt wat we kunnen verwachten: 'no-one knows what is happening, there is a lot of danger out there, ok?'. En boem! De aanval wordt meteen ingezet. Muzikaal geweld stort zich over ons uit. Vijfentwintig seconden staan er dan nog maar op de teller. Karakteristiek voor 65daysofstatic.
Net als de vijftig minuten durende luistertrip die volgt. Wild Light is onmiskenbaar 65daysofstatic. Energieke en sfeervolle soundscapes vliegen je om de oren. Heerlijke uithalen worden afgewisseld met ingetogen stukken. Spanning en explosiviteit zijn continu aanwezig.
Behalve deze herkenbare aanpak zijn er wel een aantal verschillen merkbaar ten opzichte van de vorige releases. Het gevaar waarvoor we in het begin gewaarschuwd zijn, is geen aanval waarbij en masse met scherp wordt geschoten, maar een waarbij instrument en laptop weloverwogen worden ingezet. Elektro en gitaar geven elkaar meer de ruimte om te kunnen excelleren.
Het geluid is daardoor iets toegankelijker en bovendien lijkt de band minder last te hebben gehad van ADHD-aanvallen tijdens de opnamesessies. Minder hyperactieve, overstuurde drumcomputers, meer intense luisterervaringen. Het mooiste voorbeeld hiervan is Unmake The Wild Light, een nummer met een bijna epische post-rockopbouw.
Wild Light barst van de energie, terwijl de hypnotiserend mooie melodieën, die de luisteraar tegelijkertijd in een serene rust kunnen brengen, ook alom vertegenwoordigd zijn. Regelmatig treden er zwoele pianomelodieën op de voorgrond, zoals op Taipei.
Uiteindelijk sterven de laatste tonfen van afsluiter Safe Passage uit en zijn we in veiligheid. Het aangekondigde gevaar lijkt overleefd. Nog wel even een angstige blik achterom. Het gevoel blijft namelijk dat die ene nietsontziende finaleaanval nog ingezet moet worden, een ultiem summum á la Retreat!Retreat! of Radio Protector. Maar nee, is de munitie echt op. Is dit gemis dan toch een klein bijsmaakje aan het positieve verhaal? Eigenlijk valt dat wel mee. Het draait op dit album namelijk net iets minder dan op de voorgangers om de individuele nummers, maar meer om het vijftig minuten durende geheel. En dat is echt een gevaarlijk goed geheel. Zeg niet dat 65daysofstatic u niet gewaarschuwd heeft!
Tracklist
1 Heat Death Infinity Splitter (05:06)
2 Prisms (05:58)
3 The Undertow (06:33)
4 Blackspots (07:30)
5 Sleepwalk City (06:53)
6 Taipei (06:00)
7 Unmake The Wild Light (06:24)
8 Safe Passage (05:55)
Bonus Tracks
Destructivist (04:08)(Physische Special Edition)
Doxxx Yrself (05:06)(iTunes exclusive Version)
