Pukkelpop 2013 - DAG 3
Traditioneel is de zaterdag op pukkelpop de drukste van de drie dagen. Hoewel het festival geheel is uitverkocht de drie dagen, komen de meeste blijkbaar op die laatste dag het vaakst uit hun tent. Het was deze keer vooral uitzien of The XX hun headliner positie wel zou aankunnen op de Mainstage. Daarnaast was er het blij weerzien met Franz Ferdinand en uiteraard een paar heerlijke ontdekkingen om dit weekend in schoonheid af te sluiten.
Bosnian Rainbows
Toen we in het programmaboekje lazen dat dit een nevenproject van Omar Rodriguez Lopez (The Mars Volta) was, konden we niet anders dan naar de Club stage af te zakken. Ondanks de elektronische kunstjes van Omar was hij niet de meest opvallende verschijning op het podium, het was echter zangeres Teri Gender-Bender die de meeste aandacht naar haar toetrok. Puur instrumentaal klinkt het uiteraard heel beklijvend en werden er elektronische gensters geslagen, maar de zangpartijen en de toch zeer tot de verbeelding sprekende danspasjes van Teri waren een streling voor oog en oor. Met zwarte jurk en zwarte lange haren leek ze wel als bezetene in een opperste extase te verkeren. Deze verschijning gecombineerd met de soms naar psychedelica ruikende beats gaf ons zelfs een wat beetje een gothic gevoel.
Alabama Shakes
Schoonheid in eenvoud, dat is hoe je het concert van Alabama Shakes in het kort zou kunnen omschrijven. Een soulvolle stem, twinkelende gitaar, potje blues samengesmolten met subliem klinkende soul. De ingrediënten om hier een lekker optreden neer te zetten waren dus zeker aanwezig. De grote trekpleister was de stem van Brittany Howard, die ons deed denken aan soulzangeressen uit een ver verleden. Een heel degelijke set werd hier neergezet. Een beetje jammer dat, doordat alles wat op dezelfde lijn lag, de aandacht na een tijdje wat verslapte. We zagen echter wel een degelijk optreden met pure en eerlijke muziek. Eenvoudigweg met zang en gitaar in de hand je hart raken, daar is duidelijk de leuze Alabama Shakes.
Deap Vally
Deze twee bevallige dames in de Club brachten ons met een potje hardrock vanuit de goede oude tijd in vervoering, je komt zulke muziek namelijk niet al te vaak tegen op een festival als Pukkelpop. Dit duo, drumster en gitarist, zagen er niet alleen bekoorlijk uit, hun muzikale capaciteiten mogen ook gehoord worden. Het back to basic gevoel dat de band opwekte, werkte zeer aanstekelijk. Leuk was het optreden zondermeer, vooral de snijdende gitaarriffs waren een streling voor het oor. Maar daar bleef het een beetje bij. Geen hoogstaand concert om eerlijk te zijn, maar voor zij die houden van puur onversneden hardrock zoals in de jaren '70 is deze Deap Vally zeker een aanrader.
Cult of Luna
In de shelter was het ondertussen tijd voor een potje Postmetal. Cult of Luna zijn in het genre geen onbekende en zetten hier een degelijke set neer die de fans van het genre, waaronder ikzelf, wel kon bekoren. De dreigende ondertoon die men vaak voelt in het genre was aanwezig, maar nergens ging het over de gevaarlijke grens heen. Dat was wel een beetje jammer, want daardoor misten we de climax die er voor zou zorgen dat dit een onvergetelijk concert ging worden. Niettemin kunnen we toch spreken van een geslaagde passage van Cult of Luna, getuige hiervan waren de hevig headbangende fans op de eerste rijen voor het podium. Maar de hele tent op stelten zetten, nee dat was er net niet bij.
The Soft Moon
Postpunk, new wave en andere revivals van de jaren '80 of '70 ze lijken wel een nieuwe rage. De ene wat meer succesvol dan de andere. Vaak zijn het echter ook maar flauwe afkooksels van toen, soms kom je echter wel zo van die artiesten/bands tegen die, met respect voor het verleden, ook iets uitmuntend neerzetten. Over The Soft Moon hadden we al veel goeds gelezen, dus reden genoeg dat ook daadwerkelijk eens te gaan uitchecken in Castello. Prompt voelden we ons met een tijdmachine teruggeflitst in de tijd, de muzikale aankleding en stem van zanger Luis Vasquez deden inderdaad terugdenken aan bands uit die tijd. Echter werd het genre niet zomaar lukraak nagespeeld, nee er werd ook iets gedaan met de sound. We kunnen daarom ook stellen dat The Soft Moon aan de verwachtingen heeft voldaan door een set neer te zetten die ons terugbracht naar de jaren '80, maar dan in een jong en fris kleedje gestoken.
Foals
Een band zien evolueren, het is en blijft leuk om mee te maken. We herinneren ons nog steeds het memorabele concert van Foals in Botanique en ook het minstens even gedenkwaardige optreden op Dourfestival staat nog vers in ons geheugen gegrift. Het album Holy Fire kreeg ook bij ons goede recensies. Hun concert in AB in maart dit jaar werd ook overal heel goed onthaald. Het was dan ook verwonderlijk dat de mainstage maar gevuld was tot net voorbij de PA. Vanaf de eerste noten werd het ons al duidelijk, hoewel we een begenadigd concert kregen voorgeschoteld, de mainstage was net iets te hoog gegrepen voor Foals. Daardoor kregen we deze keer geen gedenkwaardig concert voorgeschoteld, zoals in het verleden het geval was. Het was echter wel een beklijvend aantreden dat de fans op de eerste rijen zeker ten volle kon bekoren. Dat Foals op weg is om een grote te worden, daar hebben we nog steeds geen twijfels over, maar nu was het blijkbaar nog net iets te vroeg.
Bat for Lashes
Natasha Khan ofwel Bat For Lashes had in het begin wat af te rekenen met technische problemen maar ging daar bijster laconiek mee om. Niet alleen door het gebruik van haar uitstraling bespeelt ze het publiek, ook haar prachtige engelenstem brengt je geheel in vervoering. Nu weten we wel dat Bat For Lashes een band is en de instrumentale aankleding ook belangrijk is maar Natasha trekt duidelijk alle aandacht naar haar toe. Niet dat ze haar bandleden de kans niet geeft zich ook te tonen, integendeel zelfs. We kregen een ontroerende set te verwerken waar we vooral werden van de ene extase naar de andere werden gevoerd. Één van de hoogtepunten van het optreden was toen Laura, slechts begeleid door een twinkelende piano, naar voor werd gebracht. Het publiek zong deze song gewoon mee en het zorgde voor één van de meest magische momenten op dit festival. We onthouden ons van het geven van sterren, maar dit concert krijgt er van ons zeker vijf. Als een sirene bespeelde ze haar publiek en bracht hen in de hoogste sferen, de ene climax na het andere afvurend, we bleven dan ook verweesd achter bij het aanschouwen van zoveel pracht. Bat for Lashes zette hier een gedenkwaardig concert neer dat ons nog lang zal verheugen. Jammer van die 'Thank you Germany! op het einde, maar het is haar om bovenstaande redenen vergeten en vergeven.
Franz Ferdinand
Hun laatste album dateert al van 2009 Tonight: Franz Ferdinand en in de periode 2002 tot circa 2005 was de band enorm populair. Het verwonderde ons echter toch nog een beetje dat de Mainstage overvol stond tot ver vanachter voor het concert van Franz Ferdinand. Met een nieuw album onder de arm, Right Thoughts, Right Words, Right Action, slaagden ze er in het publiek zonder problemen uit hun hand te laten eten. Vanaf de eerste noten zat de schwung er direct in. Franz Ferdinand zette de ganse weide in vuur en vlam en bleef de aandacht van begin tot einde opeisen, op deze wijze hebben niet veel bands het publiek zien bespelen dit weekend. Lekker uptempo muziek, een zanger die weet hoe een publiek te entertainen, en de nodige variatie in de set. Meer hadden we niet nodig om ons te laten overtuigen dat Franz Ferdinand na al die jaren nog steeds een topband kan worden genoemd. Een strakke set kregen we hier voorgeschoteld die ons deed terugdenken aan gedenkwaardige concerten op diezelfde weide. We zagen mensen tot ver naar vanachter de hele tijd mee dansen en zingen, een hele prestatie die we eerlijk gezegd niet hadden verwacht. Topconcertje als u het mij vraagt!
HAIM
Hypes, ze komen en gaan. Één van die hype van dit moment is Haim. Hun doortocht op Rock Werchter werd met gemengde gevoelens onthaald. De ene vond het schitterend, de andere één van de ontgoochelingen van het festival. De Club was aardig volgelopen en wij stelden vast dat er een energieke groep op het podium stond die de aanwezigen stevig in de greep hield. Met o.a. de Fleedwood Mac cover Oh Well werd de toon al gauw gezet. Snijdende gitaarrifs en een stevige rock attitude meer had HAIM niet nodig om ons te overtuigen van hun kunnen. De sfeer in de club ging stijl de hoogte in tot een climax bij Falling, Don't Save Me en Forever waar HAIM het publiek volledig mee kreeg. We zagen een band die veelbelovend klinkt naar de toekomst toe, ze bewezen hier dat ze meer zijn dan een hype, eerder een blijvertje als je het ons vraagt.
The XX
Het was bang afwachten of de toch wel intieme muziek van The XX ook op een groot podium tot zijn recht zou komen. Daarnaast was die vrees ook aanwezig omdat de bandleden niet direct wilde entertainers zijn. Hun optreden in AB een tijdje geleden was voor ons zelfs een lichte tegenvaller. We waren onder de indruk van de manier waarop ze een overvolle mainstage bijna geheel tot stilte konden brengen. De toch iets meer spraakzame Oliver Sim bedankt het voltallige publiek uitbundig voor hun aanwezigheid. De samensmelting van de integrerende baslijnen van Sim, de wondermooie en warme stem van Romy Madley Croft met de extra beats die producer Jamie XX voortbrachten zorgden voor een magisch en toch wel lichtjes onvergetelijk moment. We blijven bij onze eerste stelling, dat ze toch beter zouden passen in de marquee, maar het gemak waarmee The XX een voltallige mainstage kon beroeren en tot ontroering brengen, we hebben het er nog niet veel zien voordoen eerlijk gezegd. Crystalized en Reunion waren twee songs die ons diep raakten, maar het hoogtepunt was het verjaardagscadeau van Sim aan Romy in de vorm van Infinity. De bedeesde reactie van Romy raakte je diep in het hart. Voor ons een intense en perfecte afsluiter van pukkelpop 2013.
Om 3 reviews te omvatten in enkele zinnen: Pukkelpop 2013 was voor ons een meer dan geslaagde editie met heel wat up en down groepen. Nieuw talent vond zijn weg doorheen de stages en wij hopen deze binnenkort op een grote stage te mogen waarnemen. Op vlak van organisatie verliep ook dit jaar alles weer vlekkeloos. Op naar 2014?
