Les Nuits Botanique, dat gezellige festival in de voornamelijk kruidentuinen van Brussel programmeert al vele jaren opkomende talenten gecombineerd met populaire bands en artiesten. Deze evenementen gaan door in de pittoreske zaaltjes daar gevestigd en een tent die buiten staat. Daarnaast zijn er ook concerten van doorgaans iets meer gevestigde waarden in de alternatieve muziek in Koninklijk Circus. De omgeving op zich geeft een gezellig gevoel van samenzijn, buiten is er zelfs een terras voorzien. De ingrediënten om een sfeervolle avond te beleven zijn dus steeds voldoende aanwezig. Ook wij vertoeven doorgaans graag enkele avonden in deze omgeving. Les Nuits Botanique gaat nog door tot 19 mei met een extra avond op 26 mei. We kunnen iedereen ten sterkste aanraden een avond daar mee te maken: Voor meer informatie verwijzen we jullie graag door naar : http://www.botanique.be/nl/project/les-nuits-nl/2013
De opener van deze avond Pale Grey probeerde door middel van gezapig klinkende vocalen en een daarbij horende redelijk meeslepende sound ons te bekoren. Echter slaagden ze daar niet echt in, de opbouw lag iets teveel op dezelfde lijn en was ook niet echt overdonderend genoeg om ons echt te overtuigen. Nochtans waren er genoeg ingrediënten aanwezig in hun muziek om ons een magisch moment te doen beleven maar het bleef een beetje hangen bij een soort 'dertien in een dozijn' gevoel. Echter denken we dat deze Belgen over genoeg potentieel beschikken om gensters te kunnen slaan, ooit, nu op dit moment echter nog niet. We houden ze in het oog.
Wie daar wel in slaagde was La Femme. Deze Fransen met in hun midden een zangeres die vocaal en ook qua uitstraling, soms wat deed denken aan Siouxsie kreeg de handen moeiteloos op elkaar. Er was niet alleen de podium act, de zanger/keyboardspeler ging zelfs in blote bast staan spelen, de manier waarop de songs werden gebracht deed ons wat denken aan de post-punk/new wave van ergens jaren '80. Alleen klonk het niet gedateerd of een kopie, maar zat alles in een fris kleedje. Dit had voor gevolg dat het publiek wild begon te dansen en mee te klappen. De interactie naar de aanwezigen was er dan ook voldoend. Opzwepend keyboard geluiden, combineren met gepolijste vocalen, en een uitstraling die er mag zijn. Het publiek kreeg een samenspel van verschillende aspecten die alleen maar tot doel hebben je lekker loos te laten gaan. Ook wij genoten van dit feestje en mogen zelfs zeggen dat het zowaar het hoogtepunt van deze overigens fijne avond is geworden.
Niet dat CHVRCHES het slecht deed, integendeel, maar toch iets minder vurig dan de voorgangers. Dit was mede ook te wijden aan het feit dat zangeres Lauren Mayberry met een pols in verband stond te zingen en duidelijk pijn leed. Ondanks dit alles brachten ze toch een heel degelijke show waar vooral die vocale aankleding de hoofdzaak leek te zijn in het geheel. De stem van Lauren klinkt dan ook wondermooi en zalvend zacht. De muzikale omlijsting zorgde voor dat extra magisch sfeertje en het concert ging een gezapige weg op maar er waren voldoende tempowisselingen om ons niet te beginnen vervelen. Een meer dan overtuigende set werd neergezet en dit in omstandigheden die voor Lauren en haar band met die pols problemen niet echt ideaal waren. Om ondanks dit alles toch een degelijke show neer te zetten, daarvoor krijgt CHVRCHES voor ons een extra pluim op hun hoed. We genoten met volle teugen en zien nu al uit naar hun aantreden op Pukkelpop deze zomer op vrijdag 16 augustus.
