We kregen vandaag het album "Love" van Nasty binnengesmeten via het Duitse label Gordeon Music (promotie label - BDHW doet de distributie). Op het bijgevoegde blaadje stond "4 dudes doing fucked up music for a fucked up world" en daarmee moesten we het dan ook doen. Enig opzoek werk leert ons dat deze heren, afkomstig uit Luik, een hardcore genre gerelateerd cd'tje naar voren brengt.
Het album opent met een vreemd gedoe. Een moslim gebedje met een stevige drum op de achtergrond moet ons in opperste vervoering brengen. Het is pas na een goede minuut dat we kunnen overgaan naar het echte geweld. Het vocale gedeelte sleept ons meteen mee naar opperste sferen en brengt ons een gevoel van welbehagen in deze moeilijke tijden. Zonet voelde ik mij nog met een lang gewaad op de knieën zitten en vlak erna heb ik mijn gewaad al over Allah gegooid.
Mijn handen slaan dul, mijn hoofd op hol en Nasty maakt zijn naam waar. Niemand hoeft mij hier in de weg te staan. 13 tracks lang (intro niet meegeteld) voel ik geen behoefte om ook maar één minuut te gaan zitten, zelfs niet op het puntje van mijn stoel om hijgend neer te hangen over de leuning. Elk nummer is zodanig stevig opgebouwd en onderbouwd met het gitaargeweld dat kalmte geen ruimte krijgt en ervoor zorgt dat alles aan brokken moet! It's time to getting fucked up in this world.
Even laat de track "Love" mij zweven wanneer de clean vocal de bovenhand neemt en meld " we are all the same". Een prachtige interventie om ons te doen beseffen dat we uiteindelijk niet veel verschillen.
Conclusie: Nasty is zijn naam waardig. Heftig gitaargeweld, lekker snel uitgewerkt in combinatie met de vocale kunsten van de Matthias zorgen voor een mooi plaatje. Ook de cleane vocals die her en der verstopt zitten weten mij stevig te bekoren. Een klein meezingertje! De drum die elke BOENK op de juiste plaats heeft kan nog net mijn hard in het juiste ritme plaatsen om tot het einde van deze plaat te geraken.
