In een wereld waar het idee van held en tiran nog nooit zo urgent is geweest. In een wereld waar desinformatie het nieuwe evangelie is geworden. In tijden waar het concept van goed en kwaad gekleurd is door krijtjes in verschillende tinten grijs, ontsteekt “Nihilist Notes” de laatste vuren van hoop en neemt ons mee op een eeuwigdurende zoektocht naar de zin van niets.
Nothing, Nada, Null is een intro met vrouwelijke spreekgezang in het Russisch door Ina Flid Fridell en zet meteen de toon van een album met een sterke ‘martial’ insteek. Op “Nihilist Notes” spelen drums en hoorns een belangrijke rol in de composities. En dat hoor je ook in I set Fire to Cathedrals, with the flame inside my Heart. Toch blijft Ordo Rosarius Equilibrio trouw aan haar stijl. De vertrouwde declamerend zang van Tomas Pettersson is gelukkig hetzelfde gebleven. Het tempo wordt nog altijd bepaald door die typische neofolk/apocalyptic pop ritmes. How I paint the World in Flames 4 You geeft een erg filmisch gevoel zonder van donkere paden af te dwalen die leiden naar een romantische ondergang van de mens. I remember, the perpetual Search for the Meaning in Nothing bkijkterg episch en bombastisch. Bovendien klinkt het trage drumritme erg industrieel. Je krijgt het gevoel dat je de apoclyps in slow-motion beleeft.
Let’s forsake your Peace, and embrace my War biedt door percussie gedreven fijne neofolk van een zeer sterk niveau. In the Skies that burn there’s no Refuge 4 Man is niet echt een positief lied te noemen. Pessimisme heeft echter nog nooit zo mooi geklonken. Sing to my Enemies, and those who did not make it klinkt dromerig, broeierig, donker en rauw. Natuurlijk kunnen goden en andere mythische wezend niet ontbreken. To the Gods that kill and forever will is een zwartgallige kijk op de cycli van leven en dood. Never shall the Stars be touched or the Rosesfall ligt qua geluid, dichter bij het vorige album van Ordo Rosarius Equilibrio. Het vormt als het ware de brug tussen “Let’s Play [Two Girls & a Goat]” en “Nihilist Notes”.
Op Of all the Pearls we cast to Swine klinkt wederom heel filmisch. Het lijkt wel of men een of ander cinematic orchestra heeft ingehuurd. Dat soundtrackgevoel gaat verder met het rijkelijk van hoorns voorziene The Sins that I did, and all the Sin I’ll ever do. Every Fiend I have lost and Friends abandoned is een sterk nummer vol cryptische verzen dat bijdraagt aan de mystieke traditie van Ordo Rosarius Equilibrio. Op de outro Somewhere there’s a Cross that won’t defile you mag de mooie vrouwenstem van Ina Flid Fridell weer een aantal verzen in het Russisch brengen.
Ordo Rosarius Equilibrio kun je live aan het werk zien op het Porta Nigra Fest in JC De Klinker in Aarschot (28/5/2022)!
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015