The Sex Pistols was een band die moest ageren in tijden van crisis, waardoor hun muziek lekker zwartgallig klinkt. Het was oorspronkelijk de bedoeling om een album van NOFX te bespreken in deze sporadisch verschijnende column, maar toen besefte ik dat deze plaat van The Pistols veel beter te linken viel aan de actualiteit van het moment. Wie vandaag nog kan ontkennen dat we in een crisis leven is oftewel blind, wil de realiteit nog steeds niet onder ogen zien of is trippend door het dagelijkse leven aan het dansen op heroïne. Je moet maar een krant openslaan en de woorden die je te zien krijgt zijn besparingen, oorlog, werkloosheid, jobonzekerheid en Poetin. Iedereen schreeuwt moord en brand als Poetin onze peren niet wil importeren, maar het meest schrijnende is dat de jeugd, net zoals in de jaren 70 en de punkperiode, zijn geloof in de toekomst aan het verliezen is door de negativiteit van de nieuwsverslaggeving en/of de regering.
De punk ging in tegen Thatcher en in mindere mate tegen de Queen die vanuit hun ivoren toren het volk aanschouwden, een volk dat hun toekomst nog moeilijk kon voorspellen. Ons vereenzelvigen met de punkscene is in deze tijden geen onlogisch gegeven. Jongeren protesteren tegen de nakende verhoging van het inschrijvingsgeld en tegen het gevoerde beleid of beter gezegd de beperking van de toekomst van de generaties die gaan volgen. Want in tegenstelling tot wat sommige, niet nader genoemde, kwatongen beweren zijn we de toekomst niet aan het veilig stellen voor komende generaties maar eerder aan het beperken voor onze kinderen. En dat geldt natuurlijk niet alleen op het vlak van onderwijs, maar ook op het vlak van klimaataanpak, culturele ontplooiing en andere belangrijke sectoren waarvoor geen oplossingen worden geboden. Stormen in een glas water volgens sommigen, maar in mijn opinie eerder een stormachtige zomer die het bewijs levert van de verandering van het klimaat in België en daarbuiten.
Terug naar de Pistols, die net zoals ik nu, weinig toekomstperspectieven zagen voor de gemiddelde Brit in 1977. In Nevermind The Bollocks schrijven ze hun frustraties dan ook van hun af. In het eerste nummer Holiday In The Sun zingen ze kritisch over de Berlijnse Muur en in Bodies snijden ze het thema rond abortus aan. In deze twee songs wordt dus al snel duidelijk hoe politiek getint het album wel is.
"God save the queen The fascist regime They made you a moron Potential H-bomb." God Save The Queen is het zesde nummer op deze plaat van The Sex Pistols en laat het No Future gevoel letterlijk oplaaien doordat er naar het einde van de song toe verschillende keren No Future wordt gebruld. Dat ikzelf deze woorden mee brul terwijl ik de track herbeluister laat nog maar eens blijken dat ik me er volledig in kan vinden in deze zwartgallige toekomstloze periode. Daarnaast is God Save The Queen, samen met Anarchy In The U.K, één van de meest bekende nummers van de Pistols. Simplistische riffs met een schreeuwerige zangstem ertussen geramd, alles wat een punknummer pur sang moet hebben, kan je er naadloos in terug vinden.
"How many ways to get what you want. I use the best. I use the rest. I use the N.M.E. I use Anarchy." Oproepen tot anarchie is het allerlaatste wat ik in deze column zou willen doen, maar het moet wel eens gedaan zijn met rustig toe te kijken en te knikken bij elke beslissing die een regering maakt en al zeker als ze het grootste deel van de bevolking raakt. "I get pissed, destroy." is de eindleuze van deze track en dat omschrijft mijn gevoel en dat van vele anderen. Verkiezingsbeloften worden voor de zoveelste maal naast de volksvertegenwoordigers neergelegd, waardoor ze de mening van het volk niet meer representeren. De democratie wordt als het ware neergehaald door enkelingen die ons vanop een afstand aanschouwen.
Het systeem anarchistisch en van onderen uit naar de klote helpen is een brug te ver en dat vonden de Pistols in de jaren 70 waarschijnlijk ook, maar de muziekcultuur kan wel een grotere rol spelen binnen het protest. Bands met allure en ballen zoals in de punkperiode van weleer die durven ingaan tegen het beleid of een regering zijn misschien geen oplossing op zich, maar kunnen bijdragen tot het protest. Tot er zo'n bands opstaan kunnen we enkel maar degenen in herinnering brengen die het hen voordeden en vandaar dit korte politieke/muzikale relaas over mijn favoriete punkband van het moment: The Sex Pistols.
