W-Fest: Dag 0 - 50 Years Of Woodstock - Waregem - 14/8/2019

Review:Festivals
 Koen Asaert    20 augustus 2019

De organisatie van W-Fest besloot als opwarmertje voor het eigenlijke festival een speciale avond in te richten als eerbetoon aan Woodstock, dat vijftig jaar geleden plaatsvond.Door omstandigheden heb ik de eerste band Irish Coffee gemist dus vangt mijn avond van peace, love, understanding en vooral goede muziek aan met het optreden van Twisted Nerve.


Twisted Nerve is een buitenbeentje op deze avond, want ze spelen geen sixties- of flower power-geïnspireerde muziek maar brengen gothic rock en (post-)punk naar de Waregem Expo.De band had misschien beter een van de volgend dagen geprogrammeerd staan, maar anderzijds is dit een leuk gratis cadeautje voor de reeds aanwezige voornamelijk wave en gothic georiënteerde kampeerders Het eerste deel van hun set brengen ze gothic rock met invloeden van The Cult, New Model Army en The Mission. Ze starten met Magik Of Trance en Medusa en vervolgens komen o.a. Yes Man, Strange Sensation, Séance en de old-school gothic rock ballade Twisted Nervosis aan bod. De band komt uit Schotland en dat benadrukken ze meermaals in hun bindteksten. Zo grappen ze dat ze het Schotse weer hebben meegenomen en verklaren dat “You can take a boy out of Scotland, but you can’t take Scotland out of a boy”. Verder uiten ze zich meer dan één keer als pro-Europees. Hoewel de eerste helft van de gebrachte songs erg gothic getint zijn, noemt Twisted Nerve zichzelf liever een punk-rockband. Als bewijs daarvan gaan ze daarna de old-school punk toer op met o.a. Paint the wall, de punky rocksong When I’m Alone, 5 Minutes of Fame: een crossover tussen punk en gothic en als afsluiter een cover van The Stooges: Search and Destroy.

 

 

The Trio Experience is een Jimi Hendrix tributeband. De zanger doet zijn best maar is duidelijk geen Jimi Hendrix wat zijn zang betreft. Wel is hij net als zijn idool, een begenadigd gitarist. De band begint met de minder bekende songs Inside Out en Fire om vervolgens de lade te vinden waarin de hits opgeborgen zijn. Zo kan het publiek genieten van meer dan degelijk versies van o.a. Purple Haze, Foxy Lady, Hey Joe , Are You Experienced en Manic Depression. En maak ik ook kennis met voor mij onbekende pareltjes zoals Bold as Love, Gipsy Eyes, Power to Love en Midnight.

Letz Zeppelin blijkt een zeer goede Belgische Led Zeppelin tributeband die de boel (figuurlijk) in de fik zet. Ze zetten sterk in met Immigrant song, gevolgd door Whole Lotta Love. Daarna volgen minder bekende maar met de nodige schwung gebrachte songs, die ik naderhand volgens de setlist identifieer als Custard Pie, Communication Breakdown, Black Dog en Heartbreaker. Afsluiten doen ze met het kwartet Kashmir, Moby Dun, Stairway To Heaven en Rock ‘n’ roll. Een geslaagd tribute optreden van een energieke band, waarvan het ene minpuntje een overbodige drumsolo is.

Headliner van de avond is Floyd. Deze Pink Floyd tributeband zorgt voor een goed gevuld podium met een zanger-gitarist, een gitarist , een bassist, een drummer, twee achtergrondzangeressen en 1 saxofonist. In het eerste deel van de set worden rustigere nummers gesspeeld zoals In the Flesh, What Do You Want From Me, Sorrow en The Dogs Of War. Het klinkt allemaal goed maar ik ken te weinig van Pink Floyd om er een gefundeerde mening te geven. Met Set the Controls for the heart of the Sun en The Great Gig in the Sky volgen 2 spacy pareltjes, maar de echte hits worden gespaard voor het tweede deel van de set. Zo geniet ik nog van prachtige versies van Money, The Happiest Days of Our Lives / Another Brick in the Wall pt II en Comfortably Numb. Afsluiten doet Floyd met een sterke versie van Run Like Hell.

 

Conclusie:
Dag 0 van W-Fest was zowel een leuk themafeestje waar bonte hippies en zwartgeklede new-wavers elkaar in een sfeer van peace, love en understanding ontmoeten, als een eerbetoon aan goede muziek. De opkomst van 500 toeschouwers kunnen we gezien de grootte van de locatie nogal magertjes noemen. De organisatie wil hier echter volgend jaar verandering in brengen met een pre-festivalavond met een grote naam, namelijk The Jacksons.