Het Limburgse duo High Inquisitor Woe stak in 2014 voor het eerst de neus aan het venster. Zowel de bandnaam als de EP uit 2015 doen bij mij alvast nog een belletje rinkelen. Intussentijd is er veel veranderd. De band heeft een gevoelige uitbreiding ondergaan en op 15 februari werd de eerste langspeler “The Taint” in eigen beheer gelanceerd.
Laat ons eerst en vooral vermelden dat het duo ondertussen is uitgegroeid tot een stabiel vijftal. Dit was in eerste instantie met het oog op live optredens, maar dus ook voor een debuutalbum. Het debuut stapt grotendeels af van de lang uitgesponnen doom-nummers van de EP, maar het geluid van de traditionele doom metal wordt wel merkbaar voortgezet (invloeden van pakweg Black Sabbath en Candlemass blijven ruimschoots aanwezig).
Gedurende net iets minder dan een uur bepalen dreunende drums en donkere gitaren het beeld van “The Taint”. Traag, maar met gepaste versnellingen, dreunt het album verder met als afwerking de stem van vocalist Glenn Stappaert. De zanger legt in zijn cleane stemgeluid zowel aanhoudende epiek, emotie als een kwaadaardig karakter aan de dag. De dreigende passages tijdens Nightshade is hiervan een mooi voorbeeld. Maar om te blijven boeien is meer nodig.
Variatie in en tussen de nummers is hierbij het codewoord. Helaas gebeurt dat te soms te geforceerd, waardoor vooral de relatie tussen de nummers onderling verwatert. Het traditioneel klinkende openingsnummer Stallions of Doom begint veelbelovend en met het opzwepende Kehaar wordt een aangenaam eerste hoogtepunt bereikt. Aan lekkere gitaarstukjes en karakter alvast geen gebrek. Beyond Visible Light breekt de opgebouwde sfeer helaas te brutaal, ondanks dat dit trage en getormenteerde nummer op zichzelf wel weer heel goed gemaakt is.
Na het allegaartje Crown of Aquilonia herpakt de band zich gelukkig met het prachtige Ghost Tree, waar de vocalen volledig aanslaan. De afsluiter The Taint mag ook ingekaderd worden. De prominente gitaren gidsen je door een boeiende wereld vol overgangen en karakters op zoek naar een stelselmatig opgebouwde, maar logge doom-finale.
Conclusie: High Inquisitor Woe heeft in stilte hard gewerkt om te evolueren. “The Taint” is een eerste resultaat van het harde werk. De nummers op “The Taint” zitten alvast goed ineen, maar het schoentje wringt in de relatie van de nummers onderling. Zeker na meerder luisterbeurten valt dit te hard op. Het album is zeker eens sprong in de goede richting, maar nog steeds met ruimte voor verbetering.
TRACKLIST:
1. Stallions of Doom 4:43
2. Nightshade 5:35
3. Kehaar 6:14
4. Beyond Visible Light 7:08
5. Crown of Aquilonia 3:50
6. Ghost Trees 9:51
7. Witch of November 7:21
8. The Taint 12:39
