Grand Magus – Wolf God (Nuclear Blast)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    31 maart 2019

Grand Magus, de meesters van de riff, zijn terug met hun inmiddels negende album” Wolf God”.
Het dynamisch trio uit Stockholm namen de opvolger van "Sword Songs" op in de Sweetspot Studio in Zweden samen met producer Staffan Karlsson (Arch Enemy, Firewind, Spiritual Beggars). Bovendien werd de meerderheid van de songs in één take opgenomen. De groove en heaviness van de voorganger “Sword Songs” blijven niet enkel behouden op “Wolf God” maar worden naar een nog hoger niveau getild.


Voor de derde maal zorgt het magisch talent en de geestrijke verbeelding van de veelgeprezen Anthony Roberts voor het indrukwekkend artwork van een Grand Magus album. Ditmaal staan het woud, de maan en natuurlijk de wolf centraal. Alhoewel, niet zomaar een wolf... vrees en aanschouw, want dit is de Wolf God!

 

Gold And Glory is een mooie ingetogen intro van het album en doet wat denken aan een instrumentale versie van het piratenlied uit Pirates of The Carribean. De muziek is alleszins zeer filmisch. Wolf God is andere koek en staat in het teken van de grote riffs. Het nummer is uiterst aanstekelijk en geeft je zin om je innerlijke wolf te volgen. A Hall Clad in Gold , een meeslepende song waarin drums een grote rol spelen, is zowel ruig als melodieus. Dit nummer verdient een gouden medaille. Brother of the storm is een zware doombeladen heavy rocksong die wat doet denken aan old-school Manowar. Een echte oorworm.

Dawn Of Fire, dat begint met het ruisen van de zee, en lekker voortrolt als golven die inbeuken op de rotsen, is een ware sonische lekkernij. Spear Thrower is misschien tekstueel wat minder, maar rockt wel als de beesten. Het is onmogelijk om hierbij stil te zetten. To Live And Die In Solitude, toch niet echt de vrolijkste song op het album, grijpt ons bij de lurven en gooit ons in de pit.

Glory to the Brave begint bedriegelijk rustig, maar éénmaal de gitaar en drums de bas vervoegen gaat het hek van de dam. Dit nummer excelleert niet in snelheid maar wel in heavy grooves. Al wordt naar het einde toe het gaspedaal wel even ingedrukt. He Sent Them All To Hel begint met een fris ritme, en mengt heavy metal met stoner rock. Dit is het soort nummer waarbij je met één hand het teken van de gehoornde maakt en met schorre stem het refrein meezingt. Bij Untarned gaat dat meezingen ongetwijfeld verder, al zullen sommigen eerder opteren voor headbangen.

Conclusie:
Niet toevallig heet deze band Grand Magus, want ze hebben op grootse wijze een magisch album uit hun baarden getoverd. “Wolf God” is een absolute luistertip. Het optreden van Grand Magus op Graspop  (zaterdag 22 juni) staat alvast met stip en pentagram in onze agenda genoteerd.

 

Facebook