Witchfinder – Hazy Rites (Black Bow Records)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    9 maart 2019

De laatste weken had ik de eer en het genoegen om enkele steengoede bands uit Frankrijk te bespreken. En hoera, de elektronische postduif bracht weer een fijn release uit het land van het stokbrood. Ditmaal betreft het het album “Hazy Rites” van het Franse doomtrio Witchfinder uit Clermont Ferrand.


Het eerste nummer Ouija is een dikke plak onversneden doom waarin op rituele wijze en via bezwerend gezang boze geesten worden opgeroepen. In Satan’s Haze, gehuld in een oranjerode waas van de vuren van de hel, beperkt men zich niet tot het oproepen van boze geesten maar wil men in contact komen met de Meester der Onderwereld, Satan zelf door middel van doom met invloeden van 70ies hard rock.

Covendoom begeeft zich in een duistere heksenkring waarin zanger Clement zich met rituele vocalen opwerpt als hogepriester par excellence.
Witchfinder maakt van iets prettig als Sexual Intercourse iets donker, vies en goor dat zich afspeelt onder hamerende drums, dreunende baslijnen en zware gitaarriffs.

Wild Trippin- is niet zozeer een wilde, maar wel een zware psychedelische trip langs duistere verwarrende droomlandschappen.

Sorry mag dan wel over een karige tekst en repetitive riffs beschikken, maar daarvoor hoeft de band zich geenszins te verontschuldigen. Witchfinder bewijst met Sorry dat ook een eenvoudig doomnummer heel mooi kan zijn. Dans l’Instant tenslotte is een fijne lang uitgerekte uitsmijter van doom met stonerinvloeden

Conclusie:
Het geluid van Witchfinder is een subliem mengsel van grote brokken doom, fijne schelletjes stoner en snuifjes sludge afgewerkt met psychedelica en lange instrumentale stukken. Een aanrader voor wie van goede donkere doom houdt.
 

Facebook / Bandcamp