Erato – A Killed God (demo)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Van Muylem    29 december 2018

Als ik dit schrijf zijn we eind 2018, zijn 4 van de toenmalige leden uit de band gestapt. Destijds waren ze met vijf. Erato had destijds een celliste, een uitstekende gitarist en een zanger (met de bijnaam Boot) die de pannen van het dak zong (yup: die drie zijn dus vertrokken). Ik was een superfan die zo goed als géén enkel optreden misliep. Vandaag doe ik een oproep en neem ik afscheid!


De gaten vult u zelf maar aan (maar laten we zeggen dat de basgitaar niet altijd hoorbaar was en daar was een reden voor). Ze maakten deel uit van de winnende selectie voor Vlaams-Brabant van de (P)Opcd (1995), wonnen de Gothrally (1997) en speelden ze in Ieper hun allerbest concert ooit (waarbij de zanger zelfs het publiek toesprak met de woorden: rustig mensen, we zijn maar een klein demogroepje).

Hun demo CD bracht het niet verder dan het demo gedeelte, toen de zanger in 1999 vertrok had de groep er beter mee opgehouden. Bij deze is het mijn ultieme oproep om de oorspronkelijke leden opnieuw bijeen te roepen om de muze van de muziek, poëzie en de liefde opnieuw tot leven te wekken. Mocht het niet lukken, dan is dit mijn persoonlijk afscheid en sluit ik het Erato hoofdstuk definitief af!

Wat moet u nog weten? Dat ze werden opgericht in 1993, in Schepdaal. Steevast een nummer van The Sisters of Mercy live coverden en dat de zanger echt wel kon zingen, waarbij ook de cello voor dat ietsje meer zorgde en dat de gitaarklanken echt wel zalig klonken!

Openen doen ze met Crime Scene – Do Not Cross: Boot’s stem klinkt ietwat koortsachtig, terwijl de bas staat te drammen. Langzaam aan groeit de spanning en groeit het nummer, waarbij de zang helemaal (en terecht) vooraan staat. Het is haast onmogelijk om hierbij stil te staan. Dit is zuivere Gothic, van de bovenste plank en op en top Belgisch! Af en toe wanen we ons in een grot, omgeven door nachtmerries en allerlei spoken en monsters die ons bedreigen. Het doet zeer, het pikt en héél wat herinneringen komen opnieuw naar boven: de uitstekende live reputatie en de zeer grote menselijkheid van de zanger die haast bang was van enig succes. Wie herinnert zich nog die tijd? Helaas was er steeds weer die ene blonde springveer die na elk succes iedere kans verneukte (waarbij gespuug enz bij komt kijken en grote woorden). A Killed God is een hoogtepunt waarbij de cello helemaal tot haar recht komt en tevens de zang perfect ondersteunt. Het is echt jammer dat we enkel beschikken over een demo versie, want dit had echt sexy kunnen zijn! Meeslepend, meesterlijk, krachtig, hypnotisch, melancholisch … Gothic rock zoals die hoort te zijn! Life is sexy, maar onze zanger is dood! Zo zou ik kunnen concluderen anno 2018. Over naar Mighty & Death: live een treffer van jewelste en ook op deze demo klinkt het stevig. Jacques Schoonooghe zijn gitaar klinkt teveel als plastic, maar de zang maakt alles goed. Daarnaast staat ook de bas goed en klinkt de drummachine iets beter. Go … kent een spookachtige intro waarbij de synth (live steevast op tape) een belangrijke rol speelt. Het nummer is gezongen zoals het hoort bij de tekst: koud en stil, met een depressieve ondertoon. De tekst gaat over iemand wegsturen, een relatiebreuk en die persoon verdoemen terwijl er tranen over je wangen rollen. Het geheel klinkt best hypnotisch, pakkend en blijft aan je kleven. Sweet Killing (vraag hun niet naar de (P)Opcd versie, want die haten ze) is één van hun meest gekende nummers en is haast een meezinger. De vaardige opbouw, de vaart, de voor een stuk geschreeuwde passages: alles klopt en spreekt enorm aan! Het nummer zou overigens over een abortus gaan, waarbij we meteen ook het standpunt kennen van de tekstschrijver ivm abortus. Tears bevat zelfs een beetje percussie en bouwt dankzij de celliste lekker op, waarbij het lijkt alsof we keer op keer de spanning opbouwen om uiteindelijk stilletjes in een hoekje te gaan kruipen. De afsluiter is een kraker van jewelste: Ad Vitamin. Wederom die betoverende stem die samen met een heuse wall of sound de hele ruimte in beslag neemt alsof de wereld ten onder gaat. Aanhoor zijn stem, aanhoor hoe lang hij de toon kan aanhouden en hoe sterk hij klinkt. Als je wil weten waarom ik zijn vertrek ten zeerste betreur dan hoef je maar terug te grijpen naar deze demo CD!

Erato was lang een veelbelovend aanstormend talent, maar door de vele personeelswissels is de groep ten onder gegaan. Wees eerlijk: het vertrek van Boot was gewoonweg het einde. Verdergaan zonder gem was een fout. Na 1999 had er gewoon moeten staan: Erratum!

Sweet dreams! Go … Mighty & death! Tears! A Killed Goth!

PS: wie een video van uit die periode heeft mag die altijd via een Youtube link aan ons bezorgen!