Helena & Jonas maken al een tijdje fijne muziek onder de vlag van Train to Spain. Hun vorig album prezen we nog de hemel in en ook nu zijn we volledig weg van simpele maar o zo verfijnde retro synth pop!
I Follow You doet me soms denken aan het betere werk van Obverse Reality, maar dan met de meest geschikte front vrouwe aka Helena. De muziek klinkt heel simpel en luchtig, maar eens je goed begint te luisteren ontdek je kleine laagjes en vat je het meesterschap. Het nummer klinkt poppy, kleeft wat aan je en zorgt er soms voor dat je zin krijgt om je benen te strekken en aan het dansen te slaan. De licht melancholische ondertoon van de zangeres verpest het zalige gevoel die de muziek aanreikt niet en juist dat zorgt voor een meesterlijke mix.
Saviour klinkt lekker poppy met magische synths en vocals die je nog meer betoveren: dit alles met een pikant (lees: licht erotisch) retro sound. Zalig nummer waarbij je alles even kan vergeten om lekker uit de bol te gaan. You Got to do it klinkt meesterlijk goed en het refrein zal allicht nog weken in mijn hoofd blijven weerklinken. Aan dit zeemzoet en catchy nummer hoor je duidelijk dat dit duo over een pak talent beschikt! Not With Me kent een hoger tempo en is mee gedragen door de synth en beats (waar And One een puntje aan kan zuigen). Ook hier is het haast onmogelijk om stil te zitten: ze verplichten je haast om lekker mee te doen met het nummer. Pretend We Won krijg iets meer effecten mee op de zang, maar klinkt wel even aardig en blijft ook even lekker hangen in je hoofd waarbij het ook hier niet mogelijk is om er als een ijskonijn bij te blijven zitten, want smelten en dansen zal je! Monsters klinkt iets negatiever, maar dankzij Helena heft het toch nog een positieve toon, waardoor je ook hier lekker meedoet met de melodie. Confused weerklinkt iets zachter en bevat een melancholische ondertoon, waardoor dit eerder een luisterlied is (meer dan de vorige nummers). What If is zeemzoet en heeft het meest geschikte refrein, waardoor het ook heel lang blijft plakken en ik dit dan ook uitroep tot het beste nummer op deze vette schijf! Over Teaser kan je haast hetzelfde zeggen, al klinkt het nummer iets zweveriger en doet het je haast wegdromen.
80’s Drum machine heft iets weg van Kraftwerk, maar dan onder de leiding van een sexy vrouwelijke stem die net zorgt voor een stroperig en sexy geluid. Believe In Love gaat opnieuw de elektronische richting op met typische elektronische drum geluiden (uit de jaren ’80), waarbij je ook een beetje het zweverige gevoel krijgt. Hier hoor je nogmaals hoe lekker Helena kan zingen en voel je je aangetrokken door haar. Kortom: een subliem nummer! Dominant One is wat heet afsluiten met een knaller: lekker up tempo, prima beats en een lekkere stem die je weet op te zwepen!
Al bij al is dit echt wel een top album en als er dan één puntje van kritiek mag zijn (na lang zoeken) is dat er iets meer afwisseling mocht zijn. Toppertje!
