Afgelopen zaterdag stond in het kader van de geboorte van het vierde album van My Baby dat de naam 'Mounaiki' kreeg, wat trouwens ook het beste nummer van deze plaat is geworden naar mijn mening, maar goed, laat die verschillen.
Mij voorbereiden had ik bewust niet gedaan omdat My Baby op 'plaat' of 'live' sowieso twee verschillende werelden zijn, albumversies zijn immer beknopt terwijl deze op het podium wel de totale vrijheid krijgen en hun longen mogen vullen tot maximale capaciteit om daarna iedereen omver te blazen. My Baby is een liveband pur sang, iets wat ik al eerder had mogen ontdekken. Deze keer trok ik naar Eindhoven, afspraak in de grote zaal van de Effenaar, die uitverkocht was, tot in het nok gevuld, zonder support act op de affiche, heerlijk!
Bij aanvang was het titelnummer meteen een schot in de roos; 'deze swingt als een tiet' zoals Brabanders rondom mij weten te roepen tegen elkaar, want we zijn in Nederland en hier moet veel gepraat worden, helaas. Het publiek kwam wel instant in 'the mood' met deze opener, had er vooral héél veel zin in en de sfeer was gezet, dit werd een feestje, Nederlandse stijl weliswaar.
We kregen de drie meest uptempo nummers van 'Mounaiki' achter elkaar rond de oren geslagen en zagen dansende lijven en lachende gezichten. Als na deze de meer relaxte funky lounge tunes ingezet worden, die ook My Baby zijn, zakt het feestgedruis wel een beetje bij beetje als een pudding in elkaar. Ze hadden misschien wat beter mogen mixen in up- en downtempo want het duurde net iets te lang, toch als je niet in een zetel zit. Zangeres Cato wisselde tussendoor wel van outfit en verscheen in een weinig verhullend charleston- cabaret pakje waar menig man weer abrupt wakker van werd maar het bleef merendeel toch zoeken naar licht in de duisternis voor de toeschouwer die in feestmodus stond, zoals ik. Pas toen het nieuwe album in geheel uitgespeeld was en er een derde kledingsetje verscheen en hierin het oude nummer 'Masters Of War' ingezet werd gingen de remmen weer los en de zaal gonsde weer als bij start. De cirkel was rond, we waren weer bij af.
Conclusie? Het blijft waanzin hoe deze band hun nummers kan uitspinnen, verdraaien, door elkaar- en weer ineen kan rijgen als één eindeloos geheel. Een mooie mix van oude nummers werd gepresenteerd met non stop opbouw en climax, keer op keer, dit alles feilloos gespeeld in machtig geluid omhuld in visuals die ons allen naar een doordacht Walhalla voerde.Voodoo- trance blijft trouwens de beste omschrijving waar een live concert van My Baby voor staat.
Het geeft later ook echt een meerwaarde aan het beluisteren van de plaat als je er een 'live' herinnering aan vast kan plakken. Het wisselen van gewaagde kledingsetjes was een nieuwigheid waar ik niet meteen de meerwaarde van inzag, net als Judas Priest die dat ook belangrijk vinden maar waar 'gewaagd' een andere betekenis heeft. Naderhand begrijp ik pas dat dit showelement de internationale allure best wel eens zou kunnen aanscherpen want die potentie is er wel degelijk; ' De grote doorbraak'. Ik geloof niet dat My Baby gedoemd is in het clubcircuit te blijven hangen.
Uiterst tevreden keer ik dus huiswaarts dat ik deze mooie avond nog op intieme manier heb mogen beleven. My Baby is een (h)eerlijke band, met een nieuw album dat ze met deze tour graag laten horen, zien en geweten willen hebben. Hierin zijn ze op deze avond zeker in geslaagd!
