Behemoth - I Loved You At Your Darkest (Nuclear Blast)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Filip Vanhoof    28 september 2018

Wie Behemoth of Nergal volgt op Instagram is intussen uiteraard al lang zeer uitgebreid op de hoogte van de nieuwe plaat met de leuke titel I Loved You At Your Darkest die uitkomt via Nuclear Blast op 5 oktober. Vooral de Poolse frontman is een liefhebber van sociale media en post dagelijks vaak meermaals enkele updates. Over zichzelf, over interviews, de nieuwe plaat etc. Er zijn ook al enkele nummers via Youtube uitgebracht en de reacties daarop waren zoals zo vaak het geval is erg gevarieerd. 


Behemoth is een band die wat ze doen excellent willen doen. Dit soort perfectionisme kan voor zeer straffe resultaten zorgen. Naast de muziek brengen ze meerdere zaken op de markt. Zeer kwaliteitsvolle kleding, juwelen, rugzakken en ja, zelfs hondenkoekjes (God=Dog - veganistische hondenkoekjes in de vorm van een kruisteken). Allemaal zaken die met oog voor detail en kwaliteit worden geproduceerd, het zal hen zeker geen windeieren leggen. 

Na het magistrale The Satanist uit 2014 staan de verwachtingen zeer hoog gespannen. Een groot succes evenaren is iets waar maar weinig bands in slagen. The Satanist is niet enkel een album, er hing uiteindelijk veel meer aan vast. Een succesvolle tour die zo mooi en professioneel werd aangepakt dat er vast en zeker nog meer fans zijn bijgekomen. De manier waarop deze band hun muziek live speelt is uiteraard deels theater maar ze weten het toch altijd met veel overtuiging te brengen. Zelfs als je de exact zelfde show twee keer na elkaar bekijkt zal je nog altijd overdonderd zijn op het einde. Dat komt omdat Nergal en co duidelijk zelf enorm genieten van wat ze doen, en er dan ook met recht en rede erg trots op zijn. De live DVD Messe Noire is daar het bewijs van. Perfectionisme was nog nooit zo duister. Is I Loved You At Your Darkest een waardevolle opvolger of niet?

Wel, het antwoord is ja indien je op de sound van de vorige af gaat, en neen indien je verwacht dat de band zichzelf zou overstijgen. Het is dus grotendeels afhankelijk van je verwachting. ILYAYD is een zeer sterk album maar het heeft zeker niet echt dezelfde impact als The Satanist. Het geloof krijgt er wel weer flink van langs, altijd leuk!. 

De opvolger met de op het eerste zicht vreemde titel slaagt er in om op zijn minst de vorige worp te evenaren. Waar The Satanist excelleerde in een soort eenvoud weet deze plaat dat te doen middels een ruimere benadering. Het is groots aangepakt en niets is aan het toeval overgelaten. De nummers op deze nieuweling voelen vertrouwd doch apart aan. Alsof ze niet op de vorige konden worden ingepast maar hier wonderwel goed samen vallen. Misschien is het de infusie van gewone rock die deze nummers hun eigen touch geeft. Ook cleane zang, operatieve stemmen en de gecreëerde chaos kunnen hier als reden gelden.

Enkele luisterbeurten zijn echt wel nodig, want we zijn er hier van overtuigd dat na 1x luisteren het oordeel nog niet kan worden geveld. Niet dat de muziek ontoegankelijk is, maar je wordt wel van je sokken geblazen door de urgency die wordt opgeroepen in de eerste twee echte songs. Na een paar beurten merk je dat bepaalde melodieën en stukken in je hoofd blijven rondspoken, zonder dat je snel gaat beseffen welk stuk bij welke track hoorde. 

Opener "Solve" is misschien wel de strafste intro die we al gehoord hebben sinds "The Oath (Alsvatr)" van EmperorNergal beweert dat dit waarschijnlijk wel het meest godlasterende album is van Behemoth en daar zit zeker wel wat in. Kinderen die agressief klinken wanneer ze duidelijk maken dat ze Jezus geen vergiffenis zullen schenken terwijl op de achtergrond de muziek zachtjes opkomt om traag op te bouwen naar de climax die "Wolves Of Siberia" is. Een song die niet echt memorabel is voor hun doen, maar wel zowat het gehele pakket bevat waar de Polen voor staan. 

 

 

Op het reeds uitgebrachte "God=Dog" valt weinig negatiefs te zeggen, het opent lekker en het gaat flink tekeer met de almachtige strot van Nergal als middelpunt. Een strot die trouwens flink getraind is en op deze plaat bijzonder sterk staat. De zang staat flink voorop in de mix en het faalt echt nergens, zelfs al weet je dat het niet echt afwisselend klinkt. Het geeft deze plaat de demonische kracht waar ze zo naar op zoek zijn, iets dat zich ook uit in de teksten. Dit achterstevoren spelen om er een kwade boodschap in te horen is niet bepaald nodig.

 

 

Vanaf "Ecclesia Diabolica Catholica" gaat Behemoth toch wat anders klinken. Er is meer ruimte voor wat experimenten met koren en allerlei achtergrondgeluiden die haast niet opvallen. Het is zelfs zo dat ik tijdens dit nummer mijn in-ears uit mijn oren haalde omdat ik vermoedde dat er buiten iets aan de hand was waarvan ik me maar beter wat bewuster kon zijn. Niet dus, het was gewoon een scala aan instrumenten en effecten die me op het verkeerde been hadden gezet. 

Nergal heeft na The Satanist zijn medewerking verleend aan de groep Me And That Man, waar hij samen met John Porter een alt-country album heeft gemaakt. Zeker is de moeite om dat uit te checken, vooral het nummer "My Church Is Black" :

 

De invloeden daarvan komen vooral voor vanaf het nummer "Bartzabel", dat zeer rustig start en een heel melodieus verloop kent. Het is eigenlijk het eerste echt sterke nummer op deze plaat. Op dat gebied vertoont deze plaat gelijkenissen met de vorige, waar het beste ook halfweg startte. Het klinkt wat doomy, er komen clean vocals in voor en het kent een refrein.

"If Crucifixion Was Not Enough" gaat door op dat prachtige elan door meteen met de deur in huis te vallen, een song dat niet goed kan beslissen of het nu de zang of de gitaren zijn die de leiding nemen, omdat Nergal echt wel zijn ego volop in de strijd gooit. Het valt overigens op dat de meeste nummers voor hun doen erg kort zijn. Amper drie minuten later is het al aan "Angels XIII", waarbij we geen idee hebben waarom het romeinse cijfer 8 wordt gebruikt. Een iets minder geslaagde song waar de hoogtepunten de hernemingen zijn waarbij de drum het ritme de hoogte in jaagt. 

"Sabbath Master" is ook weer zo'n lekker melodieuze doch heftige track maar al het prachtige werk dat in het begin van de song steekt wordt helaas afgekraakt door het oeverloos herhalen van het refrein zodat je altijd blij bent als die song eindelijk overgaat in het duivelse Onze Vader: "Havohej Pantocrator", een nummer dat de draak met die bekende verzen wenst te steken. Met haar lang uitgerekte begin en ritmische zang is dit misschien wel het enige nummer dat op de vorige plaat zou hebben gepast. Het is duister, demonisch, sarcastisch en vuil tegelijk, en het duurt ook een dikke zes minuten. 

 

 

Eigenlijke afsluiter "We Are The Next 1000 Years" heeft ook weer niet de impact van "O Father O Satan O Sun" maar past wel mooi achteraan de plaat. Het is een trager, sfeervoller nummer waarop je met plezier in slow motion op kan headbangen. Veel heeft het echter niet om het lijf, er zitten geen grote memorabele stukken in verwerkt waarvoor je meteen zou doorspoelen om het nog is te beluisteren. 

We krijgen tot slot nog een ongemakkelijke outro ("Coagvla") die al helemaal niets toe te voegen heeft.

We kunnen concluderen dat I Loved You At Your Darkest een zeer logische opvolger is van The Satanist. Ze gaan gelukkig wel een stapje verder qua invloeden die in de muziek worden verwerkt. De vocalen zijn er ook flink op vooruit gegaan en hebben werkelijk nooit beter geklonken. De verwachtingen lagen hoog maar zullen voor veel mensen helaas net niet ingelost worden door het gebrek aan daadwerkelijk memorabele songs. Langs de andere kant staat er ook geen enkel zwak nummer op en speelt Behemoth nog altijd op bijna eenzame hoogte de concurrentie op een hoopje. We zijn zeer benieuwd hoe deze songs het live gaan doen. Kijk maar uit naar "Bartzabel", "Rom 5:8" en "Havohej Pantocrator"

Tracklist :

01. Solve
02. Wolves ov Siberia
03. God = Dog
04. Ecclesia Diabolica Catholica
05. Bartzabel
06. If Crucifixion Was Not Enough…
07. Angelvs XIII
08. Sabbath Mater
09. Havohej Pantocrator
10. Rom 5:8
11. We Are the Next 1000 Years
12. Coagvla