Antidote - Emotions Singulières (Starman Records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    22 mei 2018

Het Frans-Belgische gezelschap Antidote bracht op 18 mei zijn debuut Emotions Singulières uit via Starman Records. Antidote is het duo met als eerste lid Alain Verdier. Actief als acteur, muzikant, filmmaker en kunstfotograaf sinds de jaren '60. In de jaren '60 kreeg hij bovendien enige bekendheid door zijn medewerking aan The Shakes, één van de voorlopers van de Psychedelische Rock. Khadija Othman is een artieste die haar muzikaal debuut maakte bij verschillende rockbands. Vooral in de jaren '90 vergaarde ze bekendheid toen ze bij de Afrikaanse band Princess Mansia M'Bila aantrad. Onder het psuedoniem Zelda behaalde ze later ook meerdere prijzen. De samenvoeging van deze klasse talenten resulteert dus nu in een sprankelend debuut. Onze bevindingen:


Elk van de songs is omgeven door intensieve walmen van donkere melancholie, met telkens een vette knipoog naar typische Franse chanson. Beide artiesten beschikken dan ook over een heel bijzonder stembereik. De eerder fluisterende, half gesproken stem, van Verdier in combinatie met de wondermooie zangstem van Khadija bezorgt je telkens opnieuw een krop in de keel. In de biografie lezen we : ''De nummers nemen de luisteraars mee naar een aparte wereld vol donkere Frans romantiek en met wisselende emoties: nostalgie, ironie, hoop, wanhoop en humor.'' Dat is een stelling die nog het best samenvat hoe ook wij deze schijf aanvoelden. Ook na meerdere luisterbeurten.

Reeds bij de eerste song Le Blues de la Loose, wordt geschipperd tussen innerlijk verdriet en humor. Een lach en een traan, het is dan ook één van de vele rode draden doorheen deze schijf. Geluidsmuren worden daarbij nooit afgebroken, harten en gevoelige snaren raken echter wel. Zo zijn Soho 66, El Rêve, Dayina sprankelende songs die je ziel letterlijk verwarmen. Echter, het meest opvallende eigenlijk, het is een lijn die wordt doorgetrokken over de gehele schijf. Het grootste pluspunt daarbij  is dus de hemelse  samenvoeging van beide al even bijzondere stemmen. Want hoezeer de fijne instrumentale aankleding, die aanvoelt als een warm deken tegen koude nachten, het is de magische vocale aankleding, of toch de samensmelting van beiden, die ons telkens over de streep trekt.

We kunnen dan ook besluiten:

Heel emotionele songs als Quand l'ennui s'invite, concert de L'illusoire doen ons telkens opnieuw naar adem happen. De ene knappe song is nog maar pas voorbij, of daar krijgen we weer een perfecte diamant voorgeschoteld die een warme gloed over ons doet neerdalen. Want dat is, zoals we al eerder aangaven, eigenlijk nog het mooiste aan deze schijf. Er is geen enkele song die boven de ander uitsteekt. Het is het totaalpakket dat ervoor zorgt dat we compleet overslag gaan. De donkere walmen, die geen pijn doen maar eerder deugd aan hart en ziel, verdoven je vanaf de eerste tot de laatste song compleet. Doordat beide getalenteerde artiesten elkaar blindelings vinden binnen dit concept, waardoor dan weer een soort magie ontstaat die we niet elke dag tegen komen. Emotions Singulières is dan ook een titel die eigenlijk alles zegt. Dit is inderdaad een schijf boordevol uiteenlopende emoties, binnen een eerder donkere omkadering. Waarbij de aanhoorder wordt meegezogen in een wereld waar een lach en een traan zo nauw met elkaar zij verbonden dat je gewoon wordt gehypnotiseerd door die twee prachtige stemmen, en muzikale aankleding die kan gezien worden als de ultieme kers op de taart.

Tracklist:

  1. Le Blues de La Loose
  2. Soho 66
  3. El Rêve
  4. Dayina
  5. Femme éphémère
  6. Eclipse du sommeil
  7. L'empire de la mode
  8. leucosélphobie
  9. Quand l'ennui s'invite
  10. Concert de I'illusoire
  11. Voyage en absurdie
  12. Vraiment Marre