Moonshine Booze - Desert Road (Seahorse Recordings )

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    22 april 2018

De Italiaanse band Moonshine Booze omschrijft zichzelf, op hun facebook pagina, als '' OUTLAW COUNTRY ROCK BLUES'' De band brengt inderdaad vooral aanstekelijke blues rock en outlaw country naar voor die vanaf de eerste tot de laatste noot aan de ribben blijft kleven. Via Seahorse Recordings brengt Moonshine Booze zijn debuut Desert Road op de markt. Een deugddoende trip, met een eerder macaber en donker kantje, doorheen een dor woestijnlandschap is deze schijf zeker en vast geworden.


Na een korte intro, zijn we met Dessert Road vertrokken voor een trip over zandwegen, met de ondergaande zon als gezelschap. Met de ogen gesloten vertoeven we inderdaad op verre stranden, met de wind in de haren rijden we doorheen de dorre vlaktes. Op de achtergrond een lekker aanstekelijk muziekje dat een gelukzalig gevoel over ons doet neerdalen. Met echter dus ook een duister aanvoelend kantje. Moonshine Booze geeft je daarbij angstaanvallen gecombineerd met een boost om ondanks dat alles toch met een brede glimlach door het leven te stappen, waardoor je de problemen van dat leven prompt beter aankunt. Ook op Brainless, Happy, The Place, World of pain begaat de band ingeslagen wegen.

Gelukkig zorgt die hoge toegankelijkheid en ''feel good vibes'' er niet voor dat alles te klef gaat gaan klinken. Moonshine Booze schippert voortdurend tussen je enerzijds een soort spiegel voorhouden, en overgiet dit met een dosis humor en zelf relativering. Waardoor je eventuele demonen,in de vorm van in eerste instantie griezelig uitziende clowns, strak in de ogen kijkt. En met een brede glimlach het donkere bos verlaat, om de zonnige wegen verder te bewandelen naar die ondergaande zon toe.

De country invloeden doen ons dan weer wat denken aan lange warme nachten rond het kampvuur. Een twinkelend gitaar geluid en verdovende stem geven je een gemoedsrust vanbinnen. Waardoor je de donkere nacht beter aankan. De macabere duister aanvoelende omgevingen, waarbij het angstzweet je op de lippen staat, ordt dus voortdurend die kop ingedrukt door de hoge dosis zelfrelativering die eveneens telkens opnieuw de kop komt opsteken. Het zorgt ervoor dat je van de ene emotie - angst - naar het andere - opperste geluk - wordt doorverwezen. Van pure horror gaat de band over naar liefelijke taferelen. Alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Het wordt tot het oneindige uitgerekt op Desert Road. Waardoor je als aanhoorder van de ene verrassende wending naar de andere wordt gedreven, tot je hoofd tol draait en je waanzinnig dreigt te worden.

We kunnen dan ook besluiten:

Moonshine Booze speelt op dit debuut heel  bewust met de emoties van de luisteraar. Het voortdurend schipperen tussen die uiteenlopende emoties is een beetje te vergelijken met een bezoek aan een pretpark waar Horror taferelen in een spookhuis er enerzijds voor zorgt dat het angstzweet je op de lippen staat. Anderzijds kan je een glimlach niet onderdrukken bij zien en horen van zoveel absurditeit om je heen. Nu, daarmee kan je deze plaat dus nog het best vergelijken. Datzelfde gevoel overvalt ons namelijk bij het beluisteren van dit wondermooie, veelzijdige debuut van deze Italiaanse band.

Tracklist:

  1. Intro 00:19
  2. Desert Road 02:14
  3. Brainless 01:49
  4. Happy 03:54
  5. The Place 03:32
  6. World of Pain 02:35
  7. Rambling 02:50
  8. Smooth Out 03:35
  9. No Mas 02:58
  10. What Goes Around 02:34
  11. Lemon Box 02:48
  12. Death Melody 03:07
  13. Henry Mancini 02:52
  14. Dusk 01:38