Verslag: Slow Pilot + Poltrock - Concertzaal De casino (sint-Niklaas) - 19/04/2018

Review:Concerten
  Erik Vandamme    21 april 2018

Zomerse temperaturen midden april, dat vraagt gewoon om een terrasje te doen op een donderdag avond. Wij zakten echter af naar Concertzaal De Casino te Sint-Niklaas waar Slow Pilot zijn debuut Gentle Intruder kwam voorstellen. Eindelijk, want de band timmert toch al sinds 2015 aan de weg. De terrasjes nabij De Casino zelf zaten overvol. In de zaal stond circa 200 man, toen slow Pilot aan zijn set begon. Heel wat fans waren ook afgezakt naar De Casino voor het nieuwste fenomeen Poltrock. Hoewel 'nieuw' ook bij deze klasse artiest een understatement kan genoemd worden. Vooral deden we twee ontdekkingen, waarvan we in 2018 nog veel moois mogen verwachten. Daar zijn we nu al zeker van.


Poltrock: virtuositeit, improvisatie en experimenteren tot het oneindige.

Poltrock is het pseudoniem achter David Poltrock. Een in Brussel gevestigde muzikant, producer, arrangeur en componist. Sinds 2014 vast lid van de Nederlandstalige rockband De Mens. Als live-en sessiemuzikant werkt of werkte hij voor o.a. Hooverphonic, Monza, Triggerfinger, Adamo, Douglas Firs, Bart Peeters, The Blackbox Revelation en vele anderen. Kortom, een muzikant die al heel wat water heeft doorzwommen. Poltrock brengt dit jaar drie albums uit onder de titels 'Mutes boordevol piano klanken die breekbaar klinken en harten verwarmen, Moods waar experimentele soundscapes de rode draad vormen doorheen het geheel en Machines waarbij nog dieper wordt ingegaan op die ingeslagen wegen. In de casino stelt hij in een eerste deel songs voor uit Mutes en Moods. Na zichzelf even te hebben voorgesteld, doet hij daar nog een schepje bovenop door exclusief voor Sint-Niklaas ook al een tipje van de sluier te laten zien en horen uit Machines.

Foto: Johan Van Landeghem

Het meest bijzondere aan Poltrock is dat de man niet alleen een piano virtuoos van eenzaam hoog niveau blijkt te zijn. De klanken die hij uit dat instrument tovert schipperen bovendien voortdurend tussen bedwelmen en flirten met geluidsnormen overschrijdend gedrag. In het begin van de set kon je nog een speld horen vallen in de zaal, en kregen we prompt een krop in de keel bij zoveel breekbare schoonheid. Dat is bovendien zelfs de rode draad doorheen die eerste schijf Mutes - die we na dit wonderbaarlijke concert prompt hebben aangekocht. Na een onderdeel binnen eerder verstilde en intimistische atmosferen, strooit Poltrock plots met bevreemdend aanvoelende tot zelfs redelijk luide soundscapes, waarbij je de neiging voelt opkomen om eens stevig te gaan dansen doorheen de nacht. Ook al blijft zelfs dan die intimiteit, heel subtiel welliswaar,  nog steeds stevig overeind staan.

Foto: Johan Van Landeghem

We kunnen dan ook besluiten:

Improviseren, intimistische sferen creëren en streepjes experimenteren zorgt ervoor, dat je een gevarieerde set aangeboden krijgt. Die je dus enerzijds bedwelmt en waarbij anderzijds geluidsmuren bijna worden afgebroken. Een elan dat hij verder zet in het tweede van zijn optreden deel. Alleen worden nog meer grenzen verlegd, met zelfs een eerder oorverdovende climax als gevolg. Zo eentje dat niet je trommelvliezen doet barsten, maar eerder je ziel doet bloeden. Waarna Poltrock eindigt binnen diezelfde intieme sfeer als in het begin van zijn set, ons met verstomming slaat en uiteindelijk totaal verweest achterlaat.

Foto: Johan Van Landeghem

Slow Pilot: bewijst vooral een veelzijdige band te zijn, die zowel in intieme sferen je kan bedwelmen als zorgen voor en wervelend feestje op een volle festivalweide.

Gentle Intruder is vooral een gevarieerde klasse schijf geworden, waar getalenteerde muzikanten hun krachten bundelen om het perfecte product af te leveren. Eén advies: laat u bij het beluisteren van deze schijf vooral wegdrijven over het bijzonder aanstekelijke en weemoedig klankenbord dat Slow Pilot aanbiedt. Eens geraakt door de hun muziek, voelt het aan alsof je gezeten rond het kampvuur de zonnestralen voelt prikken in je gezicht. Schreven we over het debuut van slow Pilot. De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen.

Foto: Johan Van Landeghem

Opvallend, live klinken de songs niet alleen voller. Het tempo gaat zowaar iets meer de hoogte in, zonder aan de breekbaarheid daarvan echt te raken. Waardoor melancholie en een energieke aanpak elkaar de hand reiken. In grote mate is dit de verdienste van de hoge dosis spelplezier die elk van de muzikanten uitstraalt op dat podium. Hoewel zanger en frontman Pieter Peirsman de touwtjes strak in handen houdt, krijgen elk van de muzikanten dus voldoende kansen om hun kunsten te tonen. Meermaals zijn we dan ook onder de indruk van die lekker aanstekelijke tot zelfs lichtjes verschroeiende riffs die de gitaristen uit hun instrumenten toveren. Of de keyboardklanken die je nog meer doen wegzweven naar andere oorden. Ook de drumpartijen slaan ons met verstomming. Ondanks het benaderen van de perfectie, is echter vooral de inbreng van het strijkerkwartet, drie violen en de cello van het Belgian String Session Quartet een extra meerwaarde  binnen het geheel. Ook dit bleek meermaals op donderdagavond.

Foto: Johan Van Landeghem

Uiteraard ligt de focus het meest op die bijzonder veelzijdige stem en uitstraling van Pieter, dat bleek ook al uit het sprankelende debuut. Maar live wordt die instrumentale aankleding toch iets meer in de verf gezet, en dat zorgt ervoor dat die perfectie zelfs wordt overschreden. Gelukkig blijft binnen dat alles de spontaniteit stevig overeind staan. Van enige routineklus is dus totaal geen sprake. Pieter drukt bovendien meermaals zijn dank uit naar de casino, zijn mede kompanen, de fans en iedereen van zijn entourage. Tot Felix van Starman Records.  Met enkele kwinkslagen en gezapige uitspraken, gecombineerd met een gevarieerde set boordevol  songs uit het debuut, oudere songs, maar ook enkele gloednieuwe zoals Silent Hour. Zet Slow Pilot het publiek dan ook volledig naar zijn hand. Waardoor iedereen in de zaal, waaronder wij, prompt overslag gaat. Afsluiten doet Slow Pilot met de single Anyone . Om daar nog een schepje bovenop te doen in de bisronde met lekker aanstekelijke Wolf, The Lonley ones en Hoodoo.

Foto: Johan Van Landeghem

We kunnen dan ook besluiten:

Pieter Peirsman zegt over Gentle Intruder: ''Afhankelijk van de zaal waarin we spelen, zullen we gaan voor een energieke opstoot of een subtielere aanpak. Slow pilot kan alle kanten uitvliegen''. In Concertzaal De Casino koos Slow Pilot duidelijk voor een combinatie tussen beide. Enerzijds de gevoelige snaar raken, waarbij de stem van Pieter de bovenhand neemt en je een krop in de keel tot tranen in de ogen bezorgt. Anderzijds, gerugsteund door de perfect samensmelting van alle instrumenten, een opstoot van energie die aanzet tot het plaatsen van menig danspasje. Kortom: Slow Pilot bewijst vooral een veelzijdige band te zijn, die zowel in intieme sferen je kan bedwelmen als zorgen voor en wervelend feestje op een volle festivalweide.

Foto: Johan Van Landeghem

Setlist:

Foto: Johan Van Landeghem