In afwachting van een album dat eind van het jaar zou moeten verschijnen stelt The Girl Who Cried Wolf een nieuwe EP voor. Three beggars and a Thief is een concept Ep. We citeren even: ''The Girl Who Cried Wolf kwam op 29/03/18 uit met een nieuwe concept-EP ‘Three Beggars And A Thief’ (Post Records). Deze werd opgenomen na een jaar Artist In Residence te zijn in CC De Grote Post (Oostende). De EP telt drie nummers (The Deer, The Fox en The Crow) die symbool staan voor de drie bedelaars uit Russische folklore. Deze bieden wijsheid en compassie aan door middel van lijden, en werden als drie dieren gesymboliseerd in de film ‘Antichrist’ van Lars Von Trier. De band voegde hier een vierde nummer/hoofdstuk aan toe om de EP af te sluiten, genaamd The Thief.''
Deze EP bevat vier verschillende songs, die ook al lijken ze heel verschillend. Eigenlijk toch logisch met elkaar verbonden zijn. Het dramatische, wondermooie The Deer geeft het gracieuze mee dat je bij deze diersoort ook terugvind. Zowel vocaal als instrumentaal legt The Girl Who Cried Wolf de lat hoog, en doet waar ze altijd goed in zijn geweest. Oorverdovende klanken combineren met soundscapes die je eerder tot rust brengen. Net die afwisseling trok ons, door de intensiviteit daarvan telkens over de streep. Sluw als een vos wordt bij The Fox de trommelvliezen aangevallen. Als een donderslag bij heldere hemel. Maar ook net niet te luid, zodat de trommelvliezen niet gaan barsten. Harten raken daarentegen.
The Crow klinkt plots veel meeslepender, veel dreigender ook. Net zoals de Kraai een aankondiging is van dreigend onheil. We zijn sowieso altijd onder de indruk van Heleen haar bijzondere stem binnen het geheel, ook op de overige songs op deze EP. Maar op The Crow klinkt haar stem tussen breekbaar en het uitspuwen van frustraties en pijn. Bedreigend en bezwerend mooi, dat is niet alleen de rode draad doorheen deze songs. Daardoor worden elk van hen dus magisch met elkaar verbonden.
Het bewijs van die stelling volgt. The Thief is namelijk een samenvatting van alle voorgaande songs, binnen één concept. Waaruit die stelling dat de songs meer met elkaar verbonden zijn dan ze op het eerste zicht lijken, nog blijkt te kloppen ook. Verschroeiend hard, dreigend en breekbaar worden zodanig met elkaar verbonden dat de luisteraar in een emotioneel bad wordt gedropt, waaruit ontsnappen onmogelijk blijkt.
We kunnen dan ook besluiten:
Als deze EP een visitekaartje is van wat we voorgeschoteld zullen krijgen einde van het jaar? Dan ziet de toekomst er heel rooskleurig uit. Deze EP bewijst nog het maar eens. The Girl Who Cried Wolf heeft altijd grenzen verlegd binnen dat 'aanbieden van Emotionele paden'. Ook via deze EP geeft de band aan dat in de toekomst te zullen blijven doen. Maar vooral. Vergis u bij het beluisteren van deze schijf dus niet. Ook al lijken elk van de songs apart heel anders, ze zijn als een magische schakel logisch met elkaar verbonden. En dat is meteen wat deze EP zo interessant en de moeite waard maakt de nodige kansen te geven. Is onze eindconclusie.
Tracklist:
