De Mechelse Elektronica virtuoos Enzo Kreft is geen onbekende voor ons. De man liet al in de jaren '80 van zich horen, maar kwam heel recent ook bij ons onder de aandacht. Met Turning Point bracht hij in 2016, een plaat uit die bol staat van donkere ambient, pure new wave en soundscapes die je koude rillingen zullen bezorgen. We schreven daarover: ''Hoewel de meest voorkomende kleur donker zwart blijkt te zijn, is er dus elke keer die subtiele boodschap om daar iets aan te doen, en het tij te doen keren. Turning Point is een plaat die je onderdompelt in pure duisternis, het doemdenken is zeker de rode draad doorheen het geheel. Maar ook lijkt Enzo Kreft een eventuele oplossing aan te bieden, om diezelfde duisternis te ontvluchten. Is onze eindconclusie." Ook op zijn meest recente werk Wasteland blijft Enzo Kreft begane wegen verder bewandelen. We namen de schijf onder de loep, keerden terug in de tijd en merken dat de sound van toen nog steeds springlevend is anno 2018. Met dank aan artiesten als Enzo Kreft, die de jaren '80 als het ware heruitvinden.
Enzo Kreft grasduint ook niet zomaar doorheen dat verleden. Uit meerdere songs blijkt dat de man de sound van de jaren '80 in een nieuw kleedje steekt, of daar een eerder experimentele tongval aan geeft. Doorheen de volledige schijf waaien uiteraard de donkere walmen van koude new wave en aanverwante dagen doorheen de lucht. Maar subtiele ambient klanken geven je voldoende warmte, als een deken tegen die koude nacht.
Heel dansbare songs als Meltdown, Roadkill en dergelijke meer - waar knipogen naar bands als Front 242 tot zelfs een streep Kraftwerk - niet veraf liggen. Worden vermengd met heel mooie soundscapes, die harten beroeren en zielen doen bloeden zoals het kort maar het ons kippenvelmomenten bezorgende Changing Biosphere. Gevolgd door een lekker aanstekelijk, naar pure new wave ruikende Smoggy Jungle. Om maar te zeggen. Enzo Kreft, ofwel Eric Van Damme, biedt een bonte variatie aan stijlen tot zelfs stijlbreuken aan. Durft zichzelf heruitvinden, en gaat aan het experimenteren tot improviseren binnen alle aspecten van een al even utigebreid pallet aan elektronische landschappen. Waardoor een al even ruim publiek aan elektronische muziek liefhebbers kan aangesproken worden.
We kunnen dan ook besluiten:
Net zoals bij zijn vorige schijf Turning Point Blijft Enzo Kreft ook nu weer schipperen tussen donkere new wave, en een gemoedsrust over de luisteraar doen neerdalen. Door de donkere wolken zien we telkens opnieuw een streepje zonlicht piepen dat ons hoop geeft op betere tijden. Ook dat is een rode draad doorheen deze schijf. Als onder hypnose zweven we over de volledige schijf over de dansvloer. Enzo Kreft brengt met Wasteland dus eigenlijk vooral een perfect dansplaat uit. Voor zowel de liefhebbers van duistere new wave tot postpunk. Deze schijf is een doorsnee voorbeeld van hoe kleurrijk zwarte elektronische muziek kan zijn. Als je maar durft buiten die lijntjes te kleuren, met veel zin voor experimenteren en improviseren tot het oneindige. En dat is dan ook wat Enzo Kreft doorheen de volledige schijf ons aanbiedt. Een veelzijdige kijk op zijn al even veelzijdige wereld. Op Wasteland keert Enzo Kreft terug in de tijd. Met beide voeten stevig in het heden. En het oog naar de toekomst gericht.
Tracklist:
