De Zweedse band Transport League timmert reeds sinds medio 1994 aan de weg. De band hield er in 2005 mee op. Maar kwam in 2009 weer samen. Vorig jaar kwam een gloednieuwe schijf op de markt van deze - volgens menig biografie - sludge/doom metal band. Twist and Shout at the Devil laat echter een band horen die veel meer in zijn mars heeft dan enkel doom en sludge combineren.
De band rond Tony Julien Jelencovich bewijst dat reünies niet per se moeten resulteren in flauwe afkooksels van wat ooit is geweest. En dat is in grote mate toch de verdienste van de vocale capaciteiten van Tony, die ons ook bij andere projecten reeds met verstomming deed staan. Met alle respect voor de gitaar riffs, die klieven als botte bijlen en de heel knappe drum salvo's als kanonskogels. Het is die veelzijdige vocale aankleding die ons telkens koude rillingen bezorgt.
Tijdens songs als Destroy Rock City, Power of the sloth, Cannibal Holobeast blijkt meermaals dat deze band vastpinnen op sludge of doom metal, hen tekort doen is. Meer nog dit valt ons doorheen de volledige schijf telkens opnieuw op. Vooral horen we enorm veel donkere waanzin komen vanuit de stem van Tony, gerugsteund dus door een instrumentale aankleding die je nog meer kippenvel bezorgt. Streepjes groovy thrash metal, opzwepende hard rock. Zelfs een stukje blues rock herkennen we in menig songs op deze knappe plaat. Power, groovy en catchy elementen combineren tot een magisch geheel is de rode draad doorheen Twist and shout At the Devil. Vernieuwend is dat allemaal niet meer, maar het raakt toch telkens die gevoelige rock snaar.
We kunnen dan ook besluiten:
Transport League biedt met Twist and shout At The Devil dus vooral een heel veelzijdige plaat aan, waarbij de ijzingwekkende, rauwe stem van Tony het grote pluspunt vormt. De band brengt vooral een eerlijke plaat uit, zonder teveel show elementen. Gewoon pure rock binnen een donkere omkadering, in de heel brede zin van dat woord. Zonder scrupules drijft Transport League de aanhoorde tot waanzin, en dat is, we kunnen dat dus niet genoeg herhalen, in grote mate de verdienste van die heel bijzondere vocale inbreng van Tony. Transport League doet dus ook anno 2018 gewoon wat ze moeten doen. Ons de ene na de andere adrenalinestoot bezorgen, binnen een eenvoudige groovy, snoeiharde tot catchy omkadering.
Tracklist:
