We citeren de introductie op de vi.be pagina van de band Fungus in Mugs even: "Met duistere maar melodieuze grooves neemt Fungus In Mugs je mee op sleeptouw voor een gelaagde reis naar het einde van de nacht." Een uitnodigende omschrijving, waardoor ook wij werden overhaald om de band eens te gaan 'uitchecken ' in het gezellige praat café Bonaparte te Lokeren. Fungus in Mugs bestaat uit muzikanten die heel wat meters op de teller hebben staan, wat ook te horen is. De band bracht recent een eerste schijf op de markt Early Hour. Waaraan we in een ander artikel de nodige aandacht zullen schenken. Ons verslag van een heel fijne avond:
Over de locatie
Maar laten we het eerst over de locatie hebben. In Lokeren is Café Bonaparte geen onbekende. Gelegen in de Schoolstraat, is dit een café met een rijkelijk verleden. Sinds vorig jaar terug heropend met de bedoeling er een praat café van te maken. Waar je vanaf circa 17 uur kunt vertoeven voor een drink, een tas verse soep, enkele fijne versnaperingen tot cocktails aan democratische prijzen. Bij het betreden van de café overvalt u een uitzonderlijke intieme en fijne gezelligheid, die doet terugdenken aan de goede oude tijd toen zogenaamde 'bruine cafés' grote successen boekten. Je komt ze doorgaans nog wel tegen in Gent of in de omtrek van de Brusselse markt. Maar dus ook pal in het centrum van Lokeren. Wat mij betreft, een aanrader. Meer informatie: café bonaparte Tot daar onze bedenkingen over deze fijne locatie.
Over walmen van donkere melancholie
Fungus in Mugs past, met hun donkere melancholie, met een knipoog naar Blues Rock, perfect in dat plaatje. De band bestaat, zoals we aangaven, uit muzikanten die al heel wat water hebben doorzwommen. Dat is te merken aan de perfecte, maar uiterste warme manier, waarop de heren hun instrumenten bespelen. In deze koude dagen voelen de zwevende gitaar partijen, keyboard klanken die een gemoedsrust doen neerdalen over je hart. En de verdovende drum salvo's. afgewerkt met opvallend een rokerige vocale aankleding. Aan als een warm deken tegen die koude nachten.
Puur muzikaal bekeken merken we trouwens dat de band ons niet alleen onderdompelt in donkere melancholie. Meermaals komen we terecht in een aanstekelijk klinkend Blues Rock sfeertje. Eveneens de verdienste van lekker meeslepende gitaar en baslijnen en dat bijzondere stembereik van frontman Jan, wiens rokerige stem perfect past bij dit genre. Om maar te zeggen, Fungus in Mugs pint zich totaal niet vast op één muziekstijl maar biedt een vrij weidse pallet aan genres aan.
En toch hadden we de indruk dat Fungus in Mugs zeker nog niet aan het einde van zijn kunnen is aanbeland, er zit nog meer in dan er echt is uitgekomen. In Lokeren leek Fungus in Mugs echter wel te flirten met onaardse schoonheid tot perfectie van het puurste goud, binnen een telkens duistere omkadering. Compleet overrompelend was dit vooralsnog niet. Maar door die bijzondere kruisbestuiving tussen Jan Van Den Abbeele zijn bijzonder gitaarwerk, de hartverwarmende baslijnen van Lars Coppens met keyboard klanken van YKE419, die gevoelige snaren weet te raken. Gekruid met drum lijnen van Philippe Crombeen die aanvoelen alsof duisternis niet verstikt, maar je hart nog meer verwarmt. Mogen we die eerder kritische benadering prompt in de vuilnisbak gooien.
Ons advies: Ga het bij Fungus in Mugs vooral niet te ver gaan zoeken, de schoonheid ligt net in de eenvoud tot donkere perfectie die de band ons aanbiedt. Puur muzikaal bekeken schippert de band tussen aanstekelijke Blues en Rock. Met telkens die vette knipoog naar donkere melancholie. Bovendien straalt elk van die muzikanten enorm veel spelplezier uit. Bovenop die eerder vernoemde perfectie, ontstaat daardoor een soort magie die ons prompt onder hypnose brengt waardoor we in een deugddoende trance lterecht komen. En uiteindelijk toch over de streep worden getrokken.
