Monads is een Belgische funeral doom band die ontstaan is in 2011. Het woord monade komt van het Griekse woord μονάς ('eenheid') afgeleid van μόνος, dat één, alleen, uniek betekent. En dat is nu net hoe deze groep ook daadwerkelijk klinkt.
Met hun album Intellectus Iudicat Veritatem , Latijn voor 'Intellect rechters over de waarheid', of iets in die zin, brengen ze een album dat je alvast niet onberoerd laat en doet mee drijven in een wereld waar geesten en verloren zielen zich vast thuis voelen. Een muur van overweldigende sound krijgen we over ons heen , om je na het beluisteren verweesd achter te laten.
Vijf nummers bevat dit album, waarvan de gemiddelde speelduur van elke song 10 à 13 minuten bedraagt. Vanaf de eerste noten worden we bij de keel gegrepen door een muur van gitaar riffs die een vorm van verdriet en rouw uit ademen die je het ene kippenvel moment na het andere bezorgen. The Stars ar screaming geeft je inderdaad het gevoel van 'schreeuwende sterren' , heel diep tot op de bot gaat deze song, 10 minuten lang. Het mooie aan deze song, en feitelijk ook het gehele album is het combineren van typische Funeral Doom geluiden met, en nu wik ik mijn woorden, zelfs een streepje post-rock en gewoon puur Doom metal.
Een adempauze wordt ons nauwelijks gegund want we zijn nog niet bekomen van die ene intens aanvoelende mokerslag , of daar is Broken Gates to Nowhere dat zo mogelijk nog dieper in het vlees snijdt. De lang uitgesponnen solo's brengen je in een donkere, hogere sfeer waarvan je hoopt dat het nooit zal ophouden. Het lijkt wel of de gestorven zielen je roepen om hulp.
Het mooiste is nog dat deze plaat geen moment gaat vervelen, je moet alleen open staan voor heel lang uitgesponnen gitaren die je telkens opnieuw diep raken. Daarom dat ik er van overtuigd ben dat niet alleen de globale Doom metal of Funeral Doom fan deze Monads wel zal appreciëren maar ook de meeste Post-rock fans zouden hier hun ding moeten in kunnen vinden
Intellectus Iudicat Veritatem is een 55 minuten durende trip doorheen de diepste en meest donkere krochten van je ziel, laat je verdrinken in een 'wall of sound' die je telkens opnieuw versteld doet staan, om niet te zeggen meezuigt naar een donkere wereld waar je geest volledig tot rust kan komen. Pareltje van een album, en een stevige aanrader voor wie houdt van 'lang intens genieten'.
tracklist:
1. The Stars Are Screaming
2. Broken Gates to Nowhere
3. Within the Circle of Seraphs
4. The Obsolete Presence
5. Absent as in These Veins
http://www.youtube.com/watch?v=70JjtNYzhJ0
