Luminous Dash Festival 3 - 10/02/2018 - De Kleine Kunst (Gent)

Review:Festivals
  Erik Vandamme    11 februari 2018

De eerste twee edities hebben we aan ons moeten laten voorbij gaan. De derde editie, die doorging in De Kleine Kunst te Gent, bracht twee bands met zich mee die op een boogscheut staan van een grote doorbraak. Althans als het van ons afhangt. We genoten van een dunne lijn tussen oorverdovende Noise rock en aanstekelijke pop deuntjes. Met enerzijds Skiska Skooper en anderzijds The Leslies, die blijkbaar een thuismatch speelden in Gent. Ons verslag van wederom een boeiende avond:


Skiska Skooper: Een set die eindigt in het ontstaan van de Apocalyps

Skiska Skooper - heeft totaal niets te maken met Siska Schoeters lezen we in een interview - is een trio uit Diest die loeiende harde noise rock naar voor brengen. Dit alles binnen een gevarieerde setting. Waardoor je als aanhoorder enerzijds bedwelmt wordt door intensieve klanken, om naderhand met een oorverdovende knal tegen een geluidsmuur te worden 'gekwakt'. Haast letterlijk. Echter, er is veel meer aan de hand bij deze jongens. Zo zou blijken. Enige voorwaarde als je Skiska Skooper ooit live moest gaan zien? Zeker blijven tot het einde!

" In die finale betrekt Skiska Skooper hun publiek met de zaak. En maakt hen een onderdeel van het aanbod. Het leek wel alsof de Apocalyps was losgebroken midden in een pittoresk café in Gent."

De band stelde recent hun nieuwste single Pink Harlot voor. Op hun debuut Universal Space Shifter dat wordt uitgebracht op hun eigen label SS Records, is het nog even wachten tot ergens in April 2018, hebben we vernomen. Ondertussen maakt het trio menig podium onveilig. De set start met een doorsnee noise rock optreden. Traag opgaande samensmeltingen tussen enorm intensieve Elektronische klanken en doorslaggevende percussie die door merg en been gaan met als klap op de vuurpijl een oerschreeuw die lijkt te komen uit de diepste kerkers van de Hel en bovendien de ziel beroert. Eindigende op een oorverdovende climax, die niet enkel trommelvliezen doet barsten. Maar ook het hart diep raakt. Skiska Skooper brengt al deze ingrediënten op een eenzaam hoog niveau. En bezorgen je daardoor kippenvelmomenten bij de vleet, tot angstaanvallen eens die climax dat hoogtepunt bereikt. Telkens opnieuw en opnieuw.

" Ons advies van voorheen. Blijf tot het einde als je deze jongens ooit live ziet, het loont niet zomaar de moeite. Het zal een trip worden die je nooit meer zult vergeten. Indrukwekkend, is zelfs een understatement."

En net toen we in ons notitieboekje schreven '' Skiska Skooper verlegt zeker een grens binnen het typische noise rock gebeuren, maar er zat meer in dan er echt is uitgekomen'' kregen we plotseling een wervelende finale die ons met verstomming sloeg. In die finale was er zoveel aan de hand dat woorden eigenlijk tekort schieten.

Zanger/frontman Mathias Bex ging tussen het publiek staan brullen, stond op de tafels achteraan, en zocht alle kanten van die zaal op. Alsof hij waanzinnig was geworden. Dat had blijkbaar ook zijn uitwerking op zijn kompanen. Drummer Joery Masson dreef het tempo zowaar nog wat hoger op, en bewerkte zijn drumstel alsof het einde der tijden was aangebroken. Gerugsteund door Pieter-Jan Theunis die uit zijn toetsen klanken toverde die onaardser klonken dan ooit. Bovendien werd de hulp ingeroepen van een bandlid van The Leslies om de bastonen voor zijn rekening te nemen. Hij deed dit met zoveel overgave, dat de ramen in de café bijna stonden te trillen van zoveel oorverdovend geweld.

Fans vooraan kregen bovendien de gitaar van Mathias omgegord en mochten daar hun ding mee doen, of net niet. Om maar te zeggen. In die finale betrekt Skiska Skooper ook hun publiek in de set. En maakt hen daardoor een onderdeel van het geheel. Waardoor het leek alsof de Apocalyps letterlijk was losgebroken midden in een pittoresk café in Gent. Zo intensief voelde de finale aan dat dit trio ons aanbood. Waardoor we de eerder ingenomen stellinginname, prompt naar de vuilnisbak doorverwezen. Een kers op de taart, die kon tellen kregen we aangeboden! Ons advies van voorheen. Blijf tot het einde als je deze jongens ooit live ziet, het loont niet zomaar de moeite. Het zal een trip worden die je nooit meer zult vergeten. Indrukwekkend, is zelfs een understatement.

The Leslies: Schipperen tussen aanstekelijke popdeuntjes en de vuurkracht van een orkaan

Bestaande uit leden van Delta Crash, Dorian and The Grays, The Grassroots Movement en LIL DIX kun je The Leslies zonder meer zien als een supergroep. Jan Marcoen, Jannes Van Houcke van Dorian and the Grays, Koen De Gussem van Delta Crash en Niels Francois van The Grassroots Movement. Speelden duidelijk een thuismatch, want er waren o.a. veel fans, bandleden tot ex-bandleden van voornoemde bands aanwezig om te zien hoe de jongens het ervan af brachten. Wat we voorgeschoteld kregen was een set die schipperde tussen aanstekelijke popdeuntjes, en eerder subtiel, de vuurkracht van een orkaan. Met een psychedelisch aanvoelend sausje daarbovenop. Nee, deze keer geen Apocalyps die ontstond. Maar liefelijke tafereeltjes aan het haardvuur biedt The leslies ook niet aan. En dat is juist de grote sterkte van deze band.

" We horen links en rechts - heel subtiel weliswaar - een streepje The Eagles voorbij komen bij verschillende songs in de setlist. Of de soort weemoedigheid die me persoonlijk doet terugdenken aan het betere werk van Roxy Music ergens eind jaren '70 tot begin jaren '80."

In de biografie op hun vi.be pagina lezen we het volgende '' The Leslies richten hun pijlen op de charme van de naïviteit van klassieke popmuziek, en vertelt op een romantische manier een verhaal met steeds een knagend gevoel dat onder het vel zit. Gespeelde façades die hier en daar graag eens onthullen wat er werkelijk achter zit. Een weemoedig wild feest op een sigarettenpeukenstrand.'' Met zo een introductie leg je de lat uiteraard enorm hoog.

"

 

"Kunnen we The Leslies binnenkort verwachten op menig groot podia, waar ze ook voor een ruim publiek het dak er compleet zullen laten afgaan. Daar zijn we nu al zeker van. Het eindpunt is zeker nog niet bereikt. Eerder staat de band aan het begin van wat iets heel moois kan worden."

We zien en horen hier echter een band die duidelijk weet waar ze mee bezig zijn. Dit zijn gedreven muzikanten die hun instrumenten niet zomaar beheersen, nee deze jongens toveren klanken uit die instrumenten die je hart verwarmen. Gerugsteund door een vocale inbreng die je een krop in de keel bezorgt. Eens de teugels gevierd, naar een climax toe, ontstaat een lekker aanstekelijke rock feest in ons gehoor. De aanstekelijke songs klinken heel toegankelijk. We horen links en rechts - heel subtiel weliswaar - een streepje The Eagles voorbij komen bij verschillende songs in de setlist. Of de soort weemoedigheid die me persoonlijk doet terugdenken aan het betere werk van Roxy Music ergens eind jaren '70 tot begin jaren '80. Komt me voor de geest.Om maar twee voorbeelden te geven. Maar hen met eender wie vergelijken is de band tekort doen. Al dient toch te worden gezegd, ik voelde aan dat er bij deze band ondanks alle positieve aspecten die we hierboven neerschrijven, toch nog groeimogelijkheden zijn naar boven toe

We kunnen dan ook besluiten:

Op basis van dit optreden in De Kleine kunst, zagen we vooral een band aan het werk met enorm veel potentieel. Zowel instrumentaal als vocaal spelen The Leslies op hemels hoog niveau, en raken de gevoelige snaar. Mits nog wat meer boterhammen met choco eten, veel optreden en verder blijven timmeren en sleutelen aan de ingeslagen weg. Voorspellen we hen dan ook een meer dan gouden toekomst. Net door het aanbieden van een ruim aanbod aan aanstekelijk aanvoelende pop deuntjes, en die te overgieten met de nodige dosis psychedelica tot sausjes boordevol rock getinte muziek. Kunnen we The Leslies binnenkort verwachten op menig groot podia, waar ze ook voor een ruim publiek het dak er compleet zullen laten afgaan. Daar zijn we nu al zeker van. Het eindpunt is zeker nog niet bereikt. Eerder staat de band aan het begin van wat iets heel moois kan worden.

Onze eindconclusie na deze heel interessante en boeiende avond.

We deden in Gent twee ontdekkingen, die ons nog maar eens doen inzien. Dat de toekomst van de Belgische rock en aanverwante muziek er veel rooskleuriger uitziet dan sommige het willen doen uitschijnen. Luminous Dash III is nog maar pas voorbij, maar we zien al uit naar de volgende editie: Luminous Dash 4. Deze gaat door op 3 maart in Kinky Star te Gent. Met op het programma. Mountains to Move, Pink Room en Curtis Plays 'Unknown Pleasures. Voor meer informatie verwijzen we jullie graag door naar de website