We zijn haast 24 uur op 24, 7 dagen op 7 op zoek naar nieuwe onontgonnen parels. Een zoektocht die ons vaak naar verre landen brengt zoals Indonesië of Japan, om maar twee voorbeelden te geven. Vaak ligt die parel echter niet zo ver van de deur. Neem nu Anubite. Een hardwerkend, ambitieus gezelschap boordevol talentvolle muzikanten die hardrock en alles dat daarbij hoort een warm hart toedraagt. Anubite ontstond in 2011 en bracht onlangs een plaat uit boordevol lekker aanstekelijke rock songs zonder daar meer of minder aan toe te voegen. We namen "Undying" onder de loep en stelden vast dat ''eenvoud'' in aankleding vaak kan leiden tot topkwaliteit.
Ga het dus vooral niet te ver zoeken. Kwalitatief gezien hoor je duidelijk dat hier muzikanten aan het werk zijn die gestroomlijnde riffs uit hun gitaren toveren, enorm veel speelplezier uitstralen en vooral het rockhart op de juiste plaats dragen. Songs als Histroy, Patient Zero, Dining in Hell zijn niet vernieuwend, of er worden dus geen nieuwe muziekstijlen uitgevonden, in zoverre dat nog kan tegenwoordig. Nee, gewoon lekker old school 'rammen' tot er geen spaander meer heel blijft. Het is typische rockmuziek die trouwens nog het best tot zijn recht komt op een podium.
Telkens voel je de neiging die luchtgitaar aan te slaan, stevig te headbangen en je in een stevige moshpit te wagen. Zonder meer blijven deze songs dus zeker aan de ribben kleven en zorgen ze voor de adrenalinestoot die nodig is om een wervelend hardrockfeest te bouwen. Luister maar naar het lekker aanstekelijke Out of control, een song die je prompt uit volle borst gaat meebrullen tot de buren er horendol van worden en dan bij voorkeur met de vuist in de lucht.
Ondanks de feestelijke stemming zijn de teksten vaak vrij somber. Die toch wel weemoedige aankleding keert terug in de vocale inbreng, waaruit blijkt dat Anubite eveneens een boodschap wil geven die wellicht niet zo rooskleurig is. Luister maar naar het meeslepende Russian roulette dat als een botte bijl door je hart klieft. Of bekijk de lyrics. Echter, ondanks die eerder subtiele donkere kijk op de zaak, kan je niet voorbij aan die sprankel hoop waarbij je met die vuist in de lucht je demonen bestrijdt.
We kunnen dan ook besluiten:
Anubite brengt vooral een heel gevarieerde rockschijf uit waarop stilzitten onmogelijk is. De songs klieven doorheen je hart en ergens vloeit er wel een traan. Maar er is hoop, als je tenminste niet bij de pakken blijft zitten en die demonen in de ogen durft kijken. Kortom, deze jongens geven aan het puurste hardrockgebeuren de injectie die het kan gebruiken om te overleven in tijden waar de gitaar wordt weggedrukt door 'blieps' en klanken uit een computer.
Tracklist:
