Altobelli – The Needle (eigen beheer)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Jens Deklerck    22 januari 2018

We zijn al 2018, maar dat weerhoudt ons niet om nog eens een LP uit 2017 onder de aandacht te brengen. Altobelli is een vijftal dat opereert vanuit het Zeeuwse stadje Hulst. De naam is een samentrekking van de Italiaanse woorden ‘Alto’ (afgekorte versie van alternatief) en ‘Belli’ (schoonheid) en heeft dus niets te maken met de Italiaans voetballers die bij een Google zoekopdracht tevoorschijn komen. De Zeeuwen omschrijven hun muziek als post-pop, i.e. een eigenzinnige mix van een brede waaier aan rockinvloeden. In oktober verscheen hun debuut LP “The Needle” in eigen beheer op vinyl. Dit zijn mijn bevindingen van deze ‘alternatieve schoonheid’.


"The Needle" begint met het hoogtepunt en tevens de sleuteltrack Trees. Na een introductie van aanlokkelijke post-rock treedt de toegankelijke rock op het voorplan. De emotionele rockstem van Danny Esseling flirt met de grunge sound van de jaren ‘90. Het mag niemand verbazen dat de keuze voor een eerste single op dit nummer viel. Op Flying-C wordt de uitgerokken, echoënde sound van post-rock stelselmatig ingeruild voor een strakkere versie van alternatieve rock die de toon van het album verder zal bepalen.

Altobelli blijft ongeremd zijn verschillende invloeden mixen tot nieuwe songs met elk hun eigen karakter. Zo herken je in het emotionele Rainbow het geluid van britpop, terwijl je voor een steviger tempo bij U-Turn of het tweede hoogtepunt Rewind moet zijn. Het gitaarspel uit Rewind en Filth mondt uit in een strak nu-metal gevoel in een jasje van alternatieve rock dat je meesleept in een potje meebewegen.

Binnen deze poel van creatieve vrijheid en variatie merken we toch twee constanten op: Vooreerst is er de toegankelijkheid van de songs. Ten tweede zijn er de structuren die je eerder bij post-rock bands zou verwachten, maar dan met een zingende frontman erbij. Het emotionele Slower is hier een mooi voorbeeld van.

Voor iedereen wat wils dus. Helaas blijkt het ook voor Altobelli geen sinecure om op elke track telkens opnieuw de juiste balans vinden om het volledige doelpubliek te entertainen. Vanaf het meanderende Captain stel ik vast dat mijn aandacht toch wat afdwaalt. De term achtergrondmuziek komt hier gevaarlijk om het hoekje loeren, maar het genot uit de voorgaande half uur raakt zal ik zeker niet vergeten.

Conclusie: "The Needle" is een plaat geworden waarbij Altobelli zijn volledige arsenaal aan rockinvloeden op het publiek afvuurt. Het album is een gevarieerde en toegankelijk kennismaking met hun invulling van de term post-pop, met voor ieder wat wils. Helaas is deze variatie zowel een sterkte als een zwakte: Iedere alternatieve rocker zal in dit album zijn eigen hoogtepunten onderscheiden en ook af en toe afdwalen bij het beluisteren. Ondanks dit alles raden wij de alternatieve radiostations zeker aan om het single-gehalte van bepaalde nummers naar waarde te schatten en de nodige airtime te schenken aan een nieuwe band met veel potentieel.  Ik ben benieuwd welke keuzes de band in de toekomst zal maken.

TRACKLIST:
1. Trees
2. Flying-C
3. Rainbow
4. U-Turn
5. Slower
6. Rewind
7. Filth
8. Captain
9. Lost
10. Coffee & Cigarettes