Zealrecords Presents: Barely Autumn + Wouter Dewit - 17/12/2017 - Ancienne Belgique (Brussel)

Review:Concerten
  Erik Vandamme    20 december 2017

Zealrecords zijn een platenlabel uit Leuven waar de crème de la crème van Belgische artiesten is gehuisvest. Zeg nu zelf. Future old people are wizards, Rhinos are people to, Astronaute, Mad about Mountains. Het is maar een kleine greep uit het overaanbod aan gerenommeerde artiesten en bands die hun stempel hebben gedrukt op vooral het alternatieve muziekgebeuren. Ook Barely Autumn en Wouter Dewit zijn twee top artiesten uit die stal van Zealrecords. Wouter is een piano virtuoos die de Club in Ancienne Belgique compleet stil kreeg. Barely Autumn een jonge band bestaande uit heel getalenteerde artiesten, die reeds hun sporen hebben verdient in die muziekwereld. Deze laatste kwam ook een gloednieuwe schijf voorstellen: Barely Autumn. Ons verslag van een heel intensieve avond, waar aangrijpende kippenvelmomenten de rode draad bleek te zijn doorheen het geheel.


Wouter Dewit: Over golven van verstilde intensiviteit

Wouter Dewit is naast vaste pianist van Illuminine eveneens een begenadigde solo artiest. Zijn debuut Everything , You See. Sloeg medio 2015 in als een bom. Recent bracht Wouter met Still een melancholische schijf boordevol indrukwekkende piano klanken uit, aangesterkt door strijkers om de atmosfeer zowaar nog intensiever te maken. In AB club bewees de piano virtuoos binnen een set van circa één uur dat ook absolute stilte oorverdovend luid kan klinken, eens het je hart diep raakt. We hebben het nog maar zelden meegemaakt dat een complete AB club van begin tot einde van een set stil en onbewogen zat of stond te luisteren naar een artiest die muziek brengt binnen een heel intimistische sfeer. Meer nog. Het leek wel alsof we een ellenlange trip voorgeschoteld kregen, waarbij je een speld kon horen vallen in de zaal.

'De set ging trouwens in golven van heel stille momenten naar eindigden in een indrukwekkende climax, om weer over te gaan tot verstilde atmosfeer.'

De set ging trouwens in golven van heel stille momenten naar eindigden in een indrukwekkende climax, om weer over te gaan tot verstilde atmosfeer. Zonder echter de geluidsmuren af te breken. Daardoor verslapte de aandacht geen moment, want je kwam van de ene in de andere verrassende wending terecht. Wouter, voorovergebogen gezeten achter zijn piano, met de rug naar het publiek. Laat zich bovendien omringen door muzikanten die al even intensieve klanken uit hun instrumenten toveren. Zo waren we onder de indruk van het aangrijpende mooie viool spel van Sonja Haering en Tine Anthonis die ons betoverde met cello klanken. Aangesterkt door magische Contra bas geluiden van Joeri Vaerendonck.

'Een uur lang kregen we een aangrijpend schouwspel voorgeschoteld boordevol melancholische instrumentale muziek, waarbij de haren op onze armen recht kwamen te staan van diep innerlijk genot.'

Elk van deze elementen samengevoegd zorgden ervoor dat we werden ondergedompeld in een bad boordevol kippenvelmomenten. Een uur lang kregen we een aangrijpend schouwspel voorgeschoteld boordevol melancholische instrumentale muziek, waarbij de haren op onze armen recht kwamen te staan van diep innerlijk genot. Het warme applaus, na een eerste set van meer dan een half uur ononderbroken doorgaan, bewees dat ik niet de enige die onder de indruk was van dit magisch mooie schouwspel. Wouter breide daar nog een mooie finale aan vast, om deze wonderbaarlijke set te eindigen in een climax die aan de ribben bleef kleven. Indrukwekkende performance van Wouter Dewit en zijn band, en zelfs dat is een understatement.

Barely Autumn: De Eels van de lage landen raakt gevoelige snaren

Tijdens de productieve zomer van 2017 zagen we Barely Autumn aan het werk op Genk On Stage. Waarbij we de band vergeleken met bijvoorbeeld Eels, omdat Nico en zijn band diezelfde intensieve sfeer kunnen creëren zoals enkel Eels dat kan. Over Barley Autumn schreven we: " Deze schijf heeft dus vooral een diepe indruk gemaakt op ons, om bovenstaande reden. En omdat Barley Atumn - en dat kunnen we niet genoeg herhalen - vooral doet denken aan één van onze favoriete bands binnen 'depressieve muziek brengen, die intensief je raakt' - Eels-, Hen daarom het stempel 'de Eels van de lage landen' opkleven, het is hen , ondanks dat dit mag gezien worden als een compliment, echter tekort doen. Want Barely autumn is vooral zichzelf. Breekbaar als porselein tot scherp snijdend als een vlijmscherp mes dat je hart doorklieft van pure intensiviteit. Is onze eindconclusie."

'We kregen bovendien een heel gevarieerde set voorgeschoteld. Waarop stille en onbedwongen momenten werden afgewisseld met songs met een zeker rock gehalte.'

In AB Club zagen we vooral een band die met veel spelplezier op het podium stond. De dankbaarheid om in AB Club te mogen staan, was bij elk van de bandleden enorm groot. Openende met All my heroes are dead legt Barley Autumn de lat direct torenhoog. Nico zijn heel breekbare stem gecombineerd met het weemoedige klankenbord dat de instrumentalisten aanbiedt, deed tranen in onze ogen opwellen. Echter zat de set eveneens boordevol humor, gecombineerd met het soort melancholie dat inderdaad gevoelige snaren raakt. Dat Nico met deze plaat zijn persoonlijke verhaal verteld, ook dat bleek meermaals tijdens het concert. Je hoorde dan ook aan zijn stem en de manier van brengen,  dat die songs vanuit zijn hart kwamen. Songs als Loosing Ground, coming Home, Death of me gingen dan ook letterlijk door merg en been.

'Tijdens de bisrondes werd nog maar eens duidelijk dat Barley Autumn bestaat uit bijzonder getalenteerde muzikanten, en een vocalist die door zijn bijzondere stem harten doet breken en zielen branden'

Het meest opvallende. Nico Kennes eiste bewust niet alle aandacht voor zich alleen op. Hij drukte meermaals zijn waardering uit voor zijn muzikanten. Zo kreeg Bram Vandermotte (Drums) een daverend applaus. Hij had blijkbaar wat vrienden meegebracht. Ook Gil persoons (Bas) en Xavier van Rillaer (keyboards en gitaar) konden op heel wat bijval rekenen. Om maar te zeggen, ook al is Nico het boegbeeld van Barley Autumn. Het is de samensmelting tussen alle elementen binnen de band, die zorgen voor overdonderende magische momenten. We kregen bovendien een heel gevarieerde set voorgeschoteld. Waarop stille en onbedwongen momenten werden afgewisseld met songs met een zeker rock gehalte.

'Met een lach, een traan een hoge dosis melancholie. De Eels van de lage landen, doet het weer! Is onze eindconclusie.'

Toen Nico vroeg om het heel stil te maken bij een song die hem persoonlijk enorm raakt. Kon je weer die speld horen vallen in de zaal. De weemoedige, breekbare stem van Nico gecombineerd met aangrijpende mooi keyboard klanken die Xavier uit zijn instrument toverde, bezorgde ons nog maar eens een krop in de keel. Het zou meerdere malen voorkomen tijdens de set van een klein uurtje. Tijdens de bisrondes werd nog maar eens duidelijk dat Barley Autumn bestaat uit bijzonder getalenteerde muzikanten, en een vocalist die door zijn bijzondere stem harten doet breken en zielen branden. Breekbaar als porselein tot scherp snijdend als een vlijmscherp mes dat je hart doorklieft van pure intensiviteit. Schreven we over de schijf van Barley Autumn. Het vat eveneens samen hoe we dit magisch concert binnen een intieme sfeer in AB Club beleefden. Met een lach, een traan een hoge dosis melancholie. De Eels van de lage landen, doet het weer! Is onze eindconclusie.

Setlist:

  • All My heroes are dead
  • Go Your Way
  • Coming Home
  • Reasonable
  • Leave this Place
  • Ronny
  • Death of me
  • Goodbye/Farewell
  • Songs
  • Innocence
  • Fame
  • Losing Ground