Verslag: Moker Release Show "Home Invader" - JC Vizit (Wilrijk) - 02/12/2017

Review:Festivals
  Erik Vandamme    6 december 2017

Binnen de 'underground scene' is Moker geen onbekende meer. De band timmert reeds sinds 2003 aan de weg, en bracht onlangs hun vierde album op de markt. Over 'Home Invader' schreven wij het volgende: ''Deze nieuwe plaat voelt dan aan als een wilde rit op een rollercoaster, richting diepe putten van de Hel. Moker staat al enkele jaren te bonken op de deur van de doorbraak naar een 'ruimer publiek binnen het death metal en death core gebeuren' Met deze nieuwste schijf Home Invader gaan ze als een stormram tekeer zodat geen splinter geheel blijft van die deur. Elk van de songs gaan dan ook letterlijk door merg en been. Met als enorme kers op de taart, die heel bijzondere vocale aankleding die ons koude rillingen bezorgt, waardoor we uiteindelijk alle demonen strak in de ogen kijken. Een aanrader voor ieder beetje liefhebber van zowel death core als het betere death metal deze Home Invader." Lees de volledige recensie er nog eens op na via volgende link. Op zaterdag 2 december zakten wij niet af naar een Sinterklaas feestje, maar naar de CD release van Moker. Die niet minder dan zes andere bands in hun kielzog hadden meegenomen, om in JC Vizit te Wilrijk een feestje van jewelste te bouwen. De opkomst was magertjes, maar dat liet de band en de aanwezige fans niet aan hun hart komen. Ons verslag:

Foto's: René Verschelde


De lont aan het vuur steken, om de boel te doen ontploffen!

Toen we op de website Suprise Act zagen staan als openingsact omstreeks 16 uur. Dachten we dat er een verrassing act zou aantreden. Tot onze verbazing bleek het te gaan om een band die voorlopig nog geen naam heeft. Vandaar betreden ze ondertussen menig podium als 'suprise act'. Nu, muzikaal bekeken was dit wel degelijk een aangename verrassing moeten we toegeven. Hoewel alles een beetje de monotone kant opging, zo was er bijvoorbeeld bitter weinig interactie met het publiek. Stonden er één voor één topmuzikanten en een vocalist op het podium, die de knepen van het vak meer dan onder de knie hebben. Suprise Act lijkt ons daarom vooral een band om in het oog te houden naar de toekomst toe. Met een eigen naam, en de gedrevenheid waarmee ze op het podium stonden als openingsact op deze avond? Daarmee kunnen ze in de death metal en aanverwante scene nog potten breken. Zeker weten!

Foto: René Verschelde

De lont om die boel te doen ontploffen, werd echter pas echt aan het vuur gestoken door Dead Men Walking. De metalcore band ontstond pas in 2015. Echter hebben elk van de bandleden reeds heel wat waters doorzwommen. Dead Men Walking werd namelijk opgericht door 2 overgebleven leden van "Eyes on the prize", Gennaro Di Prisco (ex Rapture & CFC) en Levi Bosmans (ex Struggle for Justice) besloten een gloednieuwe band op te richten. Na een lange zoektocht vonden ze een geschikte drummer in Robby Cleys en gitarist in Ben Leers. Later voegde ook Ad De Wachter (ook frontman van Moker) zich bij de band.

Foto: René Verschelde

Dead Men Walking bestijgt het podium getooid in oranje gevangenisplunje. ''Net ontsnapt uit de gevangenis van Beveren'' zegt Ad daarover. Al vrij snel worden de teugels gevierd, en doet Dead Men Walking de zaal ontploffen. Ad is een geboren frontman, met een charismatische uitstraling. Dat weten we al van bij Moker. Maar ook de overige bandleden blijken niet alleen een sterk staaltje gitaar en drum te kunnen spelen. Elk van de bandleden onpopt zich tot ware entertainers 'pure sang'. Dead Men Walking is, volgens we hebben vernomen, volop bezig aan hun debuut "Forgive me father for I have sinned". Ondertussen zijn ze vooral volop bezig met het opbouwen van een stevige live reputatie. De ervaring in het vak resulteert daarbij gelukkig niet in een routineklus. De spontaniteit en het spelplezier spatten gewoon van het scherm. Door middel van een hoge dosis humor, gecombineerd met de soort metalcore waardoor het dak er in ieder geval moet afgaan. Drijft Dead Men walking het tempo zodanig op dat hierop stilstaan inderdaad onmogelijk is.

Kortom. Dead Men Walking is zonder meer een live sensatie die Humor verbindt met het omver stampen van Heilige huisjes. Zonder omkijken grijpt de band je bij de strot, en laat niet meer los tot je compleet murw geslagen in de touwen terecht komt. Inderdaad, het soort Metalcore waarvoor we graag uit onze luie zetel komen. We zien nu al uit naar meer in 2018.

Setlist:

  • Devil Made me do it
  • Angel Hunt
  • Swear to God
  • Arkangel
  • Reap what you sow
  • Path of righteousness
  • Ashes to Ashes
  • Forgive me father for i have sinned

Grenzen verleggen binnen het death metal gebeuren

Tien jaar lang timmert de Belgische deathmetal formatie Anthrophagus al aan de weg. Sinds 2007 heeft de band zijn stempel gedrukt op het deathmetal gebeuren in ons land. Vooral in zogenaamde 'underground ' kringen heeft Anthrophagus een heel ruime fanbase weten op te bouwen. Moeilijk is dat niet, want keer op keer levert deze band kwalitatief hoogstaande parels af, die je van begin tot einde murw slaan. Ook hun nieuwste schijf Anima in Decay is een aaneenschakeling van Deathmetal pareltjes, waar geen speld tussen te krijgen is. Hoe dat live klinkt? Vroegen we ons luidop af.

Na de feestelijke stemming van hun voorganger, dompelt Anthrophagus de aanhoorder onder in walmen van absolute duisternis. Zowel instrumentaal, maar vooral vocaal. Worden we letterlijk bij de keel gegrepen, en meegesleurd naar de diepste putten van de Hel. Zonder meer legt de band de lat daarbij enorm hoog. Menig gitaar riff klieft letterlijk doorheen de ziel, en laat daarvan geen spaander geheel. Anthrophagus is vooral zo een band die de kunst verstaat om je vanaf begin tot einde koude rillingen tot een krop in de keel te bezorgen. De beste reactie hierop is stevig headbangen op de lange en heel vuurkrachtige gitaar riffs. Om daarna angstaanvallen te krijgen van die bulderende stem, die inderdaad rechtstreeks vanuit die putten van de Hel lijkt te komen. Best confronterend, moeten we toegeven.

Foto: René Verschelde

Anthrophagus verlegt dus niet alleen op plaat grenzen binnen het death metal gebeuren. Ook live hebben we hier duidelijk te maken met een band van, laat ons maar stellen, internationaal kaliber. Vanaf de eerste tot de laatste noot was er geen speld tussen te krijgen. Maar de charismatische frontman laat ook geen moment onbenut om het publiek aan te spreken. Daar kon zelfs een grappige kwinkslag vanaf. Zo had hij het bij Acrimonious Moonlight over ''een liedje over het maanlicht''. Waarna een messenscherp riff aanvoelde alsof ons de keel werd over gesneden. Hoewel Anthrophagus vooral de muziek voor zich laat spreken, kan die hoge dosis spontaniteit gezien worden als een extra pluim op de hoed. De haren op onze armen doen recht komen, en ons uiteindelijk murw slaan van begin tot pril einde. Inderdaad, zo hebben wij onze boterham met death metal het liefst. Geen tijd te verliezen, en als een stormram uithalen, tot geen spaander geheel blijft. Dat is wat de heren ons voorschotelen. Top concertje, van Hels hoog niveau. Is onze eindconclusie.

Setlist:

  • Relentless Suffering
  • Aristocracide
  • Mental Exsanguination
  • Slaughterhouse Orgy
  • Acrimonious Moonlight
  • Unleashed
  • Decimantion By the Stone
  • Anthropophagous Manifestations

Thrash'in tot het dak er compleet afgaat!

Objector timmert sinds 2007 aan de weg. De band omschrijft zich op hun facebook pagina als volgt: '' Influenced by a variety of legendary bands, Objector can be best described as no-nonsense metal with a deadly dose of thrash." Dat is een stelling die compleet blijkt te kloppen. In 2013 bracht Objector een heel gesmaakt debuut op de markt Stand Your Ground. Een thrash metal schijf, waarbij grenzen naar andere muziekstijlen volop werden afgetast. Ondertussen is de band blijven werken aan een al even ijzersterke live reputatie.

Foto: René Verschelde

Nu, voor circa dertig tot vijftig man een set neerzetten alsof je staat te spelen voor een overvol Sportpaleis - bij wijze van spreken - daarvoor moet je uit het heel goede hout gesneden zijn. Objector laat er geen gras over groeien. Snoeiharde tot verpletterend uithalen en daarbij een hoge dosis humor tentoon spreiden. Dat is wat we voorgeschoteld kregen. We zijn hier toch om een feestje te bouwen? Merkte frontman/gitarist Bock regelmatig op. Het publiek bleef er naar Thrash metal normen heel kalm bij, echte moshpits ontstonden er dus niet. Maar de band liet dat niet aan zijn hart komen, en legde de lat zelfs nog hoger. Puur muzikaal moet Objector daarbij niet onderdoen voor menig 'grote naam' binnen het genre. Maar ook wat live performance, spontaniteit en gedrevenheid betreft. Staat Objector op een hemels hoog niveau te soleren.

Foto: René Verschelde

Want inderdaad naast een spraakzame, charismatische frontman. Beschikt Objector over muzikanten die magische klanken uit hun instrumenten toveren, die recht doorheen ons metal hart heen snijden. Vooral die duivelse gitaar riffs, verdovende baslijnen, tot oorverdovende drum salvo's bezorgen ons telkens opnieuw ene krop in de keel. Tot de ene na de andere adrenalinestoot. Thrash'in tot het dak er compleet afgaat? Dat is wat Objector deed in Wilrijk. Ook al was het voor naar thrash metal normen eerder kalm blijvend publiek, dat dak ging er in ieder geval af!

Setlist:

  • Life Denied
  • Warchitect
  • Just Fixed
  • Malcontent
  • Not of this world
  • Treachery
  • mmi
  • alarm
  • terror eyes
  • Evilution

Wilrijk nog maar eens gehuld in pure duisternis

Van een wervelend feest, nog maar eens ondergedompeld worden in walmen van pure duisternis? Jawel, we kregen veel variatie voorgeschoteld op deze feestelijke avond. Storm Upon the Masses ontstond pas in 2015 maar de heren muzikanten hebben heel wat water doorzwommen. In 2015 bracht Storm upon the masses een heel gesmaakte plaat uit: Vengeance of madness. Ook nu weer blijkt dat veel ervaring in de scene , niet per se moet leiden tot het afleveren van een routine klus. De bindteksten waren wel strikt beperkt tot het hoogst nodige, maar Storm Upon the Masses deed er alles aan om elk van de aanwezigen compleet over de streep te trekken.

Foto: René Verschelde

De song Rising Darkness is maar een schoolvoorbeeld van hoe de band tewerk gaat. Het leek wel alsof de absolute duisternis was neergedaald boven Wilrijk. Niet door de zon die achter de wolken was verdwenen, maar door het naar voor brengen van extreem donkere klanken en vocalen die door je hart snijden als vlijmscherpe messen. Het is dus niet zo dat Storm upon the masses het genre heruitvind. Wat de band naar voor brengt is namelijk het gedoodverfde concept dat we bij de meeste bands in dat Death metal genre tegenkomen. Echter slaagt de band uit Zonhoven er wel in je koude rillingen te bezorgen, die we meestal enkel voelen bij de allergrootste namen binnen deze muziekstijl. En dat laatste komen we dus niet elke dag tegen. Is onze eindconclusie na dit heel duister aanvoelende concert, dat de donkere zijde van onze ziel zeker en vast kon bekoren.

Setlist:

  • Storm Upon The Masses
  • The Skin collector
  • assault inferior domain
  • Savorless Sadistic Ritual
  • Rising Darkness
  • Regenerate to Annihilate
  • Last Rites
  • Sworn to Blasphemy

Tussen Feestelijke stemming, en nog meer walmen van pure duisternis

Dead End Path valt een beetje tussen twee uitersten in. Feestelijke muziek aanbieden en tripjes door donkere wegen naar voor schuiven. Dead End Path, een Antwerpse Metal / Metalcore / Deathmetal /Trashmetal / Brutal & Melodic, timmert al enkele jaren aan de weg. Dat hoort en zie je ook. De ervaring binnen de scene resulteert in technisch enorm hoogstaande riffs, die aan de ribben blijven kleven. Dead End Path legt vanaf begin tot pril einde van de set de lat dan ook enorm hoog. En laat het publiek geen seconde met rust.

Foto: René Verschelde

Doordat velen eigenlijk stonden te wachten op headliner Moker, kreeg de band het publiek echter nog moeilijk mee. Bovendien speelde de band een, naar hun normen, vrij routineuze set. Echter liet Dead End Path deze keer vooral de muziek voor zich spreken. De heren zetten dan ook een energieke set neer. Op het einde van de set kreeg de band zelfs wat meer beweging in het publiek. Meer nog, het zorgde zelfs voor een voorzichtige moshpit. De eerste van de dag eigenlijk. Kortom. Dead End Path deed gewoon wat ze moesten doen, het pad effenen voor de eigenlijke headliner. Een opzet waar met brio in slaagden.

Setlist:

  • Hypnotic Truth
  • This mortal coil
  • Death-try
  • ... Dying Sun
  • Where Dreams bleed
  • from the depths
  • Summer's end
  • Devoid of Reason
  • It Hides in the shadow
  • Everdark

Het ultieme feestje, met een lach, een traan en een mokerslag 'recht in het gezicht'

Moker moest en zou het dak er voor de laatste keer compleet laten afgaan. Dit was het moment waarop alle aanwezigen zaten te wachten. Dankzij de enthousiaste reacties vanaf die eerste song Emergency Call/Break & Enter leken eventuele zenuwen direct van de baan. Moker zette de set in met een mokerslag uitdelen, enkele fijne kwinkslagen en een energieke tot razendsnelle aankleding. De heren speelden een thuismatch, zoveel was duidelijk. Maar een thuismatch spelen geeft nooit garantie voor een knallende overwinning. Echter legt Moker vanaf begint tot pril einde die lat enorm hoog. De heren staan geen seconde stil op het podium. Vooral frontman Ad lijkt wel door demonen te zijn bezeten, hij raast over van de ene kant naar de andere kant van het podium. En laat geen moment onbetuigd om zijn publiek voortdurend aan te spreken en te bedanken.

Foto: René Verschelde

Het lijkt zelfs op een ontlading. Alle inspanningen, en alle voorbereidingen voorafgaande aan deze avond, hebben hun vruchten afgeworpen. De band voelt aan dat deze thuismatch niet alleen is gewonnen op de punten. Nee, dit is een dikke 10-0 overwinning. De ene vuurpijl in de vorm van songs als Total Domination, Secom to Temptation is nog niet afgevuurd, of daar volgt een volgend salvo en een volgende. Song na song legt Moker die lat steeds hoger en hoger. Om uiteindelijk de complete zaal, of toch een groot deel daarvan eindelijk aan het bewegen te zetten.

Foto: René Verschelde

De kruisbestuiving tussen een heel uitbundig publiek, en een band die met een broek vol goesting op het podium stond. Zorgde uiteindelijk voor een wervelend death metal tot death core feestje, zoals we dat niet elke dag tegen komen. Had de zaal overvol gestaan? Dan was dat dak er gegarandeerd compleet afgegaan. Moker zet met deze stomende set in elk geval nog maar eens de puntjes op de 'i'. En bewijst dat hun ijzersterke live reputatie niet uit de duim gezogen is, integendeel. Na de regulaire set bracht de band nog een stevige bisronde, als ultieme kers op de taart. Wat ons betreft? Was dit  optreden dan ook het orgelpunt van een geslaagde dag en avond boordevol kwalitatief hoogstaande metal.

Foto: René Verschelde

Setlist:

  • Emergency Call/Break & enter
  • Held Hostage
  • Total Domination
  • Secom to Temptation
  • Throatsnatcher
  • Tape Transcription
  • The Act of Lacerating
  • Code 417 + Outro
  • As i Stalk my prey
  • Reminiscence of a Pychopath
  • My world Decays
  • Your Dark Self

Meer Foto's Moker Release show: Met dank aan René Verschelde