Verslag: Night of the Proms 2017: ''een vat boordevol uiteenlopende emoties'' - 25/11/2017 - Sportpaleis (Antwerpen)

Review:Festivals
  Erik Vandamme    26 november 2017

We moeten het eerlijk toegeven. De hoogdagen van Night of the Proms, toen Sportpaleis geen één of drie keer, maar vele keren compleet was uitverkocht lijken voorbij. Ook op deze zaterdagavond slaagt de organisatie er, ondanks alle inspanningen, niet in de zaal compleet vol te krijgen. Maar zoals dat vaak gaat, hadden de afwezigen deze keer weer eens ongelijk. 


De aanstekelijke show van Joss Stone en Melanie C., het magische piano spel van Emily Bear die zich ontpopt tot het absolute hoogtepunt van the Night of the Proms 2017, John Miles die nog steeds het Sportpaleis zonder enig probleem kan inpakken. De knappe performance van jonge talentvolle artiesten als Johannes Genard en de feestelijke show van verrassingsactGers Pardoel bewijzen dat sommige kritische benaderingen heel sterk overdreven zijn. Night of the Proms 2017 was vooral een vat boordevol uiteenlopende emoties. Niet elke show was even geslaagd, maar als we de kippenvelmomenten samentellen met de momenten dat we een geeuw niet konden onderdrukken? Dan stel ik toch vast dat Night of the Proms 2017 een geslaagde avond was voor jong en oud, muziekliefhebber en fan van elk van de artiesten. Hiernavolgend het verdict:

Pure perfectie

Niet alleen de artiesten op het podium lieten zich van hun beste zijde zien. Kobe Nils ontpopt zich tot een flamboyante gastheer. Naast een hoge dosis humor tentoon spreiden, spreekt hij voortdurend zijn lof uit voor de aantredende artiesten en het orkest tot Fine Fleur of doet hij het sportpaleis zelfs ontploffen door zijn charismatische inbreng binnen het geheel. Een grappig, heel geslaagd moment. Is wanneer hij het Philharmonic Orchestra onder leiding van de bevallige en heel bewegelijke dirigent Alexandra Arriechie bedient met een denkbeeldige app. Tot hilariteit van het publiek en het orkest tot het koor Fine Fleur zelf. Die trouwens wederom een schitterende performance neerzetten. Joss Stone zou het later die avond nog iets aangeven in de zin van: ''ikzelf maak soms fouten, maar zij hier? Nee, dat is pure perfectie''

foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Na een korte La La land ouverture mocht Johannes Genard (School is Cool) de avond pas echt openen. Door middel van een schitterend gebrachte The Wolrd is Gonna End tonight liet hij het publiek uiteindelijk uit zijn hand eten. Ik zeg wel 'uiteindelijk'. Want Johannes moest daarvoor wel een inspanning doen, maar toen de lichtjes allemaal aangingen bij Trophy Wall bleek toch dat Johannes de strijd om het hart van de aanwezigen te veroveren, had gewonnen. De man beschikt dan ook over een heel bijzonder en uiteenlopend stembereik. Maar straalt vooral een charisma uit dat we doorgaans tegen komen bij de grote artiesten op aarde. Om een grote zaal direct in te pakken? Daarvoor is het nog iets te vroeg. Op Night of the Proms bewees Johannes echter dat hij veel in zijn mars heeft, heel veel. Kortom. Pure klasse performance, van een artiest die langzaam maar zeker aan het ontluiken is van een - bij wijze van spreken - lelijk eendje tot een wonderbaarlijk mooie zwaan.

De veelzijdigheid van Isabelle A

Dat Isabelle A veel meer is dan de pop artieste die met songs als Blank en Zwart en He Lekker beest Vlaanderen aan het dansen en meezingen zette. Bewees ze met het schitterende tot hartverscheurend mooie gebrachte Envoûte-moi. - een song die ze samen bracht met Pieter Embrechts die helaas enkel te zien was op het zwart wit scherm op de achtergrond - een veelzijdigere artieste te zijn dan velen denken. De warmhartige inbreng van Pieter, in combinatie met de heel breekbare stem van Isabelle A. was een eerste echte kippenvelmoment van de avond, het zou niet het laatste zijn. Isabbele A bracht nog een aangepast versie van Blank en Zwart. En zou in het tweede deel met He Lekker beest de handen nog eens op elkaar krijgen.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Het 'Cartoonfestival' na deze knappe performance van Isabelle A, bleek eerder een rustpunt. Een beetje jammer, want dit had gezien de hoge dosis humor gecombineerd met een instrumentale virtuositeit van de muzikanten best een hoogtepunt van de show kunnen worden. Echter, door het ontbreken van bijgaande beelden van bijvoorbeeld Tom en Jerry bleven we een beetje op onze honger zitten. Het zou deze performance kunnen hebben doen optillen naar een veel hoger niveau dan nu het geval was.

Emily Bear verovert de harten van Vlaanderen, België en de wereld

De grote overwinnaar van alle harten op Night of the Proms 2017? Dat was zonder meer de Amerikaanse Emily Bear. Amper 16 is deze piano virtuoze. Ze speelt volgens Kobe reeds op haar 18ste maand piano. Mocht op haar zesde in het Witte Huis aantreden en is ondertussen doorgebroken tot de hoogste regionen binnen de globale muziekwereld. Wereldtop? Zeker en vast, maar dat wil niet zeggen dat Emily hier een routineklusje komt afwerken. Na een hartverwarmende Skyfall , waar ze in een soort kubus boven het publiek zweeft. Doet ze een improvisatie. Waarbij iemand in het publiek wordt aangesproken een verhaal te vertellen, dat zij zal vertolken op piano.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

De zestienjarige Amber komt niet alleen haar 16ste verjaardag vieren, haar moeder verteld dat Amber op heel jonge leeftijd haar vader is verloren en het ondanks al die pijn en leed het heel goed doet in het leven. Je kon niet alleen een speld horen vallen in de zaal, er vloeiden ook bij mij en vele aanwezigen in de zaal tranen. En dan moest Emily haar performance nog komen. Emily bracht een performance die zondermeer indrukwekkend kan genoemd worden. Meer nog, indrukwekkend was naderhand zelfs een understatement. Niet alleen zorgde dit voor koude rillingen over onze rug. Eveneens het voortdurend opwellen van tranen in onze ogen, of een brede glimlach op onze lippen. Emily Bear betoverde ons niet gewoon, ze liet een magische, adembenemende indruk na die met geen woorden valt te omschrijven. Deze piano virtuoze betovert en veroverd Vlaanderen met haar glimlach, indrukwekkend piano spel en innemende houding, waardoor haar performance kan gezien worden als het ultieme hoogtepunt van deze avond.

Blance, die ons mocht vertegenwoordigen op Eurosong festival eerder dit jaar, met succes. Beschikt over een heel bedwelmende stem. City Lights en Scared to be lonely sneden puur vocaal wel degelijk door hart en ziel. Maar Blance bracht de iets te statisch, om ons compleet te overtuigen. Deze jongedame beschikt echter over potentieel en een prachtige stem, om harten te doen breken. Maar op Night of the Proms bleef haar performance niet echt hangen. We misten daarvoor de nodige spontaniteit, om ons echt over de streep te trekken. Jammer.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Spice Girls forever!

Fans van Spice Girls werden wild enthousiast toen Melanie C , die zich toch ontpopte tot één van de ultieme publiekstrekker van de avond, werd aangekondigd. Melanie C. bracht een heel strakke, aanstekelijke set waarbij ze niet alleen haar bijzonder stembereik naar voor bracht maar ook bewees een entertainer te zijn van hoogstaand niveau. Met o.a. het door heel de zaal meegebrulde Never be the same again kreeg ze de handen moeiteloos op elkaar. Ze mocht het eerste deel van de show dan ook afsluiten, met een knaller van formaat.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Gers Pardoel doet de zaal voor het eerst echt ontploffen.

Na de pauze zou het dak er pas compleet afgaan. Waren we in dat eerste deel al onder de indruk van sommige performance? Dan zou de Nederlandse artieste Leona Philippo , die in 2012 'The Voice of Holland' won. Met een soulvolle en heel gedreven performance iedereen aan het dansen krijgen. Maar de feestneus bij uitstek was toch wel verrassing act Gers Pardoel, die zelfs de aanwezigen op de tribunes kon doen rechtveren. Songs als Zo bijzonder en Ik neem je mee werken sowieso op de dansspieren. Gers pardoel deed echter het sportpaleis compleet ontploffen, en dat eigenlijk voor het eerst op deze avond.

Voordien mocht Thomas Vanderveken het pianoconcerto van Edvard Grieg aan de witte vleugelpiano spelen. Voor de pauze zagen we hem op het scherm nog scherp staan van de zenuwen. Want dit is wel één van de moeilijkste pianostukken die er bestaan. Thomas speelde echter deze pianoconcerto met zoveel vuurkracht en perfectie, dat je wederom een speld kon horen vallen in de zaal. Op het scherm werd zijn hartslag aangeduid, die op een bepaald moment tot 177 steeg. Om maar aan te geven hoe intens dit muziekstuk wel is. Om zoiets perfect te brengen? Daarvoor moet je wel een uitzonderlijk talent zijn. Thomas bewees echter een virtuoos te zijn op piano, zoals we er zelden tegen komen. Hij liet dan ook  een diepe indruk achter op alles en iedereen.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

De kruisbestuiving tussen levenservaring en aangeboren virtuositeit.

We hadden gedacht dat het hoogtepunt ondertussen was bereikt. Maar dat was buiten John Miles gerekend. In het verleden werd zijn inbreng vaak beperkt tot het steeds opnieuw schitterende gebrachte Music. Ondertussen zo een beetje uitgegroeid tot het lijflied van Night of the Proms. Echter op zaterdagavond ontstond, mede door weer die onaards aanvoelende inbreng van Emily Bear op piano, iets magisch mooi. De kruisbestuiving tussen een man met enorm veel jaren levenservaring, en een jonge artieste met een als het waren aangeboren zin voor virtuositeit. Deed een song als All By Myself uitmonden in een walm van kippenvel, kroppen in de keel en het opwellen van tranen in de ogen. Eerder had Emily een deel gebracht van het breekbare Rachmaninov, waarbij je weer een speld kon horen vallen in de zaal. Het mooiste moment was toen Miles zich vooroverboog aan de piano en Emily vol bewondering in de ogen keek, toen ze nog een laatste, hartverscheurende solo bracht die ons hart en dit van velen nog maar eens doorboorde. Bovendien mocht ze nog even Music inzetten. Waarna Miles die song deed heropleven en zorgde voor wederom een ultiem hoogtepunt op de avond.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Als klap op de vuurpijl bracht Miles een heel gedreven versie van Addicted to love (Robert Palmer) en samen met Melanie C. When You are gone (Bryan Adams) waaruit nog maar eens bleek dat Melanie C. veel meer is dan ''een onderdeel van Spice Girls''. Deze artieste deed ons met verstomming staan. Bovendien. Het samensmelten van haar stem. Met deze van John Miles? Ook dat was een magisch en onvergetelijk moment op deze avond. Johannes Genard mocht nog een heel geslaagde versie brengen van Honeybee. Ook nu weer had hij het in eerste instantie wat moeilijk het publiek echt mee te krijgen. Dankzij zijn schijnbaar aangeboren Charisma kon hij echter, na die wervelwind van Miles, alsnog de handen op elkaar krijgen. Chapeau!

Joss Stone doet de temperatuur naar een kookpunt stijgen

Son of a preachter man, Right to be wrong? Het zijn songs die één voor één uitgegroeid zijn tot klassiekers. Joss Stone bracht die songs echter op een zodanig levendige, spontane wijze naar voor dat haar inbreng op Night of the Proms kan gezien worden als een ultieme kers op de taart. Meer nog, ze deed de temperatuur naar een kookpunt stijgen. Stone zocht alle hoeken van het podium op. Bovendien sprak Joss Stone voortdurend haar lof uit over het orkest op het podium, haar dankbaarheid naar de aanwezigen toe. Ze ging zelfs even vragen hoe ze ''I Love you'' moest uitspreken in het Nederlands. Haar uitspraak'' ik zie je graag'' zorgde niet alleen voor de nodige hilariteit, maar bewijst dat Joss Stone ondanks al die ervaring, nog steeds als een jonge wolvin op het podium staat die nog alles moet bewijzen. Dat siert haar. Door het publiek te omarmen, leek het wel alsof ze een privé concert stond te spelen voor elk van de circa 12 000 aanwezigen in de zaal.

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017

Niet alleen bleek ze goed bij stem, haar goedlachse houding trok ons eveneens over de streep. Naar het einde van de set kreeg ze zelfs even de slappe lach, wat nog maar eens aanduidt wat voor een klasse artieste Joss toch is. Daar waar artiesten van haar kaliber vaak de gemakkelijke weg kiezen, en de songs voor zich laten spreken. Blaast Joss Stone haar eigen klassiekers nieuw leven in, en ontpopt zich tot entertainer, charismatische frontvrouw en doet menig harten sneller slaan. Sensualiteit combineren met hoogstaande performance, deed uiteindelijk dan ook ons hart breken. Zonder meer, de kers op de taart waarop we hadden gehoopt. Dit concert van Joss Stone.

Sweet dreams

Om eerlijk te zijn, hadden we toen onze 'afsluiter van de avond' gehad. En ook al is Sweet Dreams van Eurythmics een song die aan de ribben blijft kleven. Ook al werd die gebracht met veel liefde voor het origineel. Ook al werd die bovendien uitbundig gebracht door elk van de aantredende artiesten. Het sluitstuk? De echte ultieme kers op de taart? Hadden we dus al gehad.

We kunnen dan ook besluiten:

In sommige media lezen we dat Night of the Proms min of meer een samenstelling is van 'B artiesten' die hun beste tijd hebben gehad. Dit spreken we na deze één voor één indrukwekkende performances van de artiesten ten stelligste tegen. We werden in ontroering gebracht, bouwden een wervelend feestje, lieten ons onderdompelen dppr klanken van instrumentale virtuositeit. Ons hart werd gebroken, onze ziel verwarmd. We kregen tranen in de ogen en een glimlach op de lippen. Night of the Proms was, zoals we aangaven aan het begin van dit verslag, een vat boordevol uiteenlopende emoties. Gebracht door artiesten die bewezen nog steeds performance te kunnen brengen die aan de ribben blijven kleven en talentvolle jonge artiesten, die ons één voor één met verstomming deden staan. Tien keer het sportpaleis uitverkopen? Het lijkt voor de organisatie van Night of the Proms een onmogelijke opgave geworden. Zelfs op deze zaterdagavond was het niet uitverkocht. Maar een toekomst voor dit evenement? Dat is er gezien de hoogstaande optredens. Zeker en vast!

Foto: Nathan Dobbelaere - 23/11/2017


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015