Stray Train - Blues From Hell

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Tom V    24 november 2017

Stray Train is ontstaan in 2015 als een coverband. Het zoveelste in een dozijn dachten velen maar algauw broeden de bandleden op eigen materiaal en hebben ze de smaak van het betere bluesrock werk te pakken gekregen. Na de release van hun debuut album speelden ze maar liefst 41 concerten in 12 landen en dan op anderhalve maand tijd. Dat ze uitgeput zullen geweest zijn betwijfelen niet


I am going down to New York city

 

Blues From Hell is de titel van Stray Train’s tweede album en wat voor eentje is ons dat. De opnames gebeurden in Nederland (Hilversum Wisseloord Studios) waar ook topbands als Queen, U2 en Depeche Mode gepasseerd hebben. Maar was dit alles het waard? Is het de moeite geweest om Slovenië te verlaten voor deze opnames? Dan kunnen we daar heel kort in zijn … JA! Hiermee kunnen we ineens de bespreking beëindigen want na het beluisteren van ook maar 1 track ben je in 2 seconden verkocht en verknocht. Die badjas die je elke ochtend aantrekt om de koude wind te trotseren gaat spontaan gaan dienen als dekmantel om die slechte danspasjes te verbergen en de koord die zich in je badjas bevind zal spontaan in je mond gepropt worden om die zangkwaliteit te vermijden die je altijd onder de douche uitbrult maar dat doet er nu éénmaal niet toe want dit is fucking blues rock zoals het hoort te zijn!

Integer klinkende blues die je ziel raakt en waar je spontaan een goed glas whisky met ijsblokken wenst bij te drinken. De rock die je gemist hebt tijdens de werkweek en die de passie weer aan je schenen legt. Openen doet het album heerlijk strak met Electrified en de kenmerken van een coverband zijn heel duidelijk doch achterdochtig aanwezig. We herkennen topbands als Guns ’n Roses, Marshall Tucker, Gary Moore, Led Zeppelin, etc doorheen de track doch krijgen ze allemaal een eigen ritme en insteek mee. De charme van Stray Train!

 

De conclusie?

Die is snel te maken. Het album is af. Ze hangen niet vast op de standaard clichés maar hebben een tracklist uitgepluist die iedereen versteld zal doen staan. Intern hoeft er nergens aan gesleuteld te worden want de instrumentalisten zijn duidelijk ingespeeld op het vocale en recto-verso omgekeerd ook. Lady’s and Gentlemen’s, festivalorganisatoren en programmeurs … dit is jullie kans!

Tracklist:

1. Electrified

2. Heading For The Sun

3. Days Gone

4. Emona

5. Mad Machine

6. Blues From Hell

7. House Of Cards

8. Love Is Just A Breath Away

9. My Baby´s Ride

10. Give It Away

11. No Easy

12. Miracle