Fantoompijn - Ispahan (Eigen beheer)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    22 november 2017

Binnen het muziekwereldje van postrock en aanverwante lijkt het me steeds moeilijker om 'origineel' te klinken. Sommige bands doen echter hun uiterste best om dat net iets meer uniek uit stralen, om daardoor boven andere bands of artiesten binnen het genre uit te steken. Een moeilijke opgave waaraan ook de vrij jonge band Fantoompijn, die op 1 november hun schijf Ispahan op de markt brachten voorlopig nog niet volledig kunnen voldoen. Echter horen we een band met veel potentieel, en groeimogelijkheden naar de toekomst toe. 


Onze bevindingen: de band heeft duidelijk heel goed geluisterd naar Godspeed You! Black Emperor, een band die door gebruik te maken van lang uitgesponnen intensieve songs, harten weet te breken. Diezelfde manier van songs opbouwen naar een climax, vinden we terug op het circa twaalf minuten lange Whom i Must Fetch Tonight in Ispahan. Een song die omgeven is door soundscapes binnen een verstilde atmosfeer tot verdovende riffs en percussie die aanvoelen als een het bonken van je hart. De band brengt wel degelijk veel variatie en tempowisselingen binnen de eerste song, waardoor de aandacht scherp blijft. Ook de eerder subtiele vocale aanpak, een stem die een verhaal bont verhaal verteld tussen de intense riffs door. Is een meerwaarde binnen het geheel. Gevolgd door een oorverdovende climax die je hart doormidden scheurt. Om weer over te gaan tot een rustpunt, waarna de intensiviteit het weer overneemt. Kortom, verschillende uiteenlopend emoties aanspreken? Een gegeven waardoor we als liefhebber van het genre inderdaad in vervoering geraken van bands als Godspeed You! Black Emperor.

Om dat niveau te bereiken moet Fantoompijn uiteraard nog veel boterhammen met choco eten, dat is wel duidelijk. Maar de aanleg daar naartoe is binnen deze twee lange songs wel degelijk aanwezig. Ook Hemelsluis is omgeven door donkere walmen van duistere intensiviteit, die je bij de keel grijpt en waarbij de haren op je armen rechtop komen te staan van puur innerlijk genot. Een verstilde atmosfeer, waarbij je letterlijk een kaars kunt horen vallen in de zaal, wordt afgewisseld met verschroeiende climaxen die je hart en ziel letterlijk doormidden scheuren. Telkens weet Fantoompijn je van de ene naar de andere uiterste climax te brengen, zodat je als luisteraar geboeid blijft luisteren en genieten van het aanbod. Bij Hemelsluis gaan de hemelsluizen haast letterlijk open. Want na een zachtmoedige rit doorheen zonnige landschappen, gaan die sluizen open en komen we in een oorverdovende tot allesverwoestende wervelstorm terecht. Om naderhand weer de zachtmoedige warmte van de zon in onze ogen te voelen prikkelen.

We kunnen dan ook besluiten:

Fantoompijn bewijst op Ispahan dat ze uit het zeer goede postrock hout gesneden te zijn. De band brengt een heel gevarieerde schijf uit, met twee songs die wellicht aanleunen bij wat we al hebben gehoord en gezien in het genre. Maar gezien ze pas aan het begin van de trip staan, levert deze band een visitekaartje af dat ons doet uitzien naar een toekomst die er heel rooskleurig uitziet. De twee lang uitgesponnen songs brengen verschillende emoties naar boven, die we terugvinden bij vooral acts als Godspeed You!Black Emperor, die meesters zijn in door middel van langgerekte songs de luisteraar te doen vertoeven in een heel andere wereld. Ver buiten de realiteit. Fantoompijn heeft het, op basis van deze twee songs, in zich om ook dat niveau te kunnen bereiken in de toekomst. Een band met enorm veel potentieel dus, om potten te breken binnen het postrock genre. Dat zijn Fantoompijn zeker en vast. Is onze eindconclusie. Na die intensieve trip van circa veertig minuten.

De luisteraar heeft altijd het laatste woord. Beluister deze EP via bandcamp

Tracklist:

  1. Whom i Must Fetch Tonight in Ispahan - 12:10
  2. Hemelsluis - 21:51