Doorheen de vele jaren heeft Isolde Lasoen haar sporen verdiend als begenadigde sessie muzikant bij o.a. DAAN. Daaruit bleek dat ze eigenlijk op zich al een klasse artieste is die zonder enige moeite uit de schaduw kon treden van de artiesten met wie ze samen speelde. Vier jaar geleden startte Isolde haar solo project 'Isolde Et Les Bens'. In 2014 kwam een eerste EP op de markt met vijf eigen songs L'inconnu, via Coucou Records. Een EP die overal heel goed werd ontvangen. Op 20 oktober bracht Isolde haar lang verwachte full album uit Cartes Postales. We gaven deze schijf enkele intensieve luisterbeurten, en stellen vast dat Isolde nu eindelijk klaar definitief klaar is om de wereld ook als solo artieste te veroveren.
Isolde heeft haar voorliefde voor Franse Chansons nooit onder stoelen of banken gestoken. Dat ze daarbij, zowel vocaal als instrumentaal, totaal niet moet onderdoen voor de 'grote artiesten' binnen die Franse Chanson blijkt al bij Les Belles, Pas D'amour, Pas de Retour. Isolde brengt een kleurrijk pallet naar voor, boordevol breekbare melancholie: met een lach en een traan. In menig interview lezen we dat ze in deze plaat veel emoties heeft verstopt, en dat hoor je ook terug in pakkende songs als het lekker aanstekelijke Majorettes. Of neem nu het wondermooie, omgeven door adembenemende instrumentale arrangementen, Cartes Postales Francaises. Want inderdaad, naast de hartverscheurende vocale aankleding die ons hart diep raakt. Waren we ook onder de indruk van die heel hartverwarmende instrumentale aankleding.
Naast de Franstalige songs zijn er ook enkele Engelstalige parels op dit debuut. Dat ze zomaar van Franse Chanson overstapt naar die Engelstalige songs, is altijd een risico. Maar ook hier blijkt Isolde zonder enig probleem mee om te kunnen. Breekbare, weemoedige songs als Hurt, Stay Gold bezorgen ons meerdere kroppen in de keel. En dat is wederom de verdienste van de combinatie tussen die heel bijzondere stem van Isolde, met muzikale arrangementen die recht doorheen je hart en ziel snijden. Telkens opnieuw.
Waaruit nog maar eens blijkt dat we hier te maken hebben met een heel veelzijdige artieste. Nu, dat wisten we al toen we ze zagen optreden met o.a. DAAN. Dat Isolde veel meer in haar mars heeft dan een drummer en/of sessie muzikant te zijn. Bewijst ze nu echter nu ook op haar eentje, gerugsteund door heel gedreven muzikanten, uitvoerig. Met Cartes Postales is Isolde duidelijk definitief ontluikt tot de wonderbaarlijke vlinder die we altijd in haar hebben gezien. En hoe! Isolde gooit niet alleen haar vele jaren ervaring in de strijd, maar je voelt ook aan dat ze in deze plaat letterlijk haar hart en ziel heeft gestopt. Breekbaar als porselein enerzijds. Lekker aanstekelijke en op de heupspieren werkende anderzijds. We komen het allemaal tegen.
We kunnen dan ook besluiten:
Cartes Postales is een bijzondere emotionele schijf geworden, waar Franse Chanson en Engelse dromerige muziekstijlen elkaar perfect lijken te vinden, om tot een magisch mooi geheel te komen. Gebracht door een artieste die meer dan ooit klaar is om de wereld ook op haar eentje compleet te veroveren. Is onze eindconclusie.
Tracklist:
Ook naar het einde van het jaar en begin 2018 staan er nog enkele fijne concerten op het programma, waar u Isolde live aan het werk kan zien:
Voor meer informatie, verwijzen we jullie graag door naar de Facebook Pagina van Isolde Lasoen
