Het voordeel van een optreden geven in de gezellig, kleinschalige TRIX bar is dat een band heel dicht bij zijn publiek kan staan. Wat dan weer zorgt voor doorgaans overweldigende concerten, waarbij iets magisch ontstaat door de kruisbestuiving tussen de betreffende band en zijn/haar publiek. Laat ik dit verslag echter beginnen met een rechtzetting. In het verleden deelde ik al te vaak , bij het bespreken van Nele Needs A Holiday, de band op onder de noemer 'de artieste'. Uiteraard trekt de charismatische frontvrouw Nele de meeste aandacht naar zich toe. Maar in een goed gevulde TRIX bar bleek toch dat haar band, en de inbreng van elk van hen, een enorme meerwaarde is binnen het geheel. We zeiden het al, TRIX bar was goed vol gelopen, er hing de gehele avond een oergezellige sfeer, waarbij we een lach en een traan te verwerken kregen. Binnen een vooral heel kleurrijke omkadering.
Maar eerst was er nog een voorprogramma. Fiona Brown gooit het voornaamste wapen van zowat elke muzikant in de strijd: De stem. Fiona beschikt over een zachtmoedige tot soulvolle stem die harten doet breken, en de trix bar onderdompelt in een bedwelmende sfeer. Op een eenvoudig, maar heel intensieve wijze raakt ze hierdoor telkens die gevoelige snaar. Ze laat zich bij sommige nummers bijstaan door klasse artiest Neil fraser. Zijn medewerking blijkt een meerwaarde binnen het geheel. Fiona Brown is zo een singer-songwriter talent, dat we nog al zijn tegen gekomen. Maar ze verstaat de kunst om de luisteraar in diepe ontroering te brengen. Waardoor we compleet overslag gaan. Schitteren in eenvoud, is dan ook de rode draad doorheen het geheel. Tijdens die sober, maar heel fijne openingsconcert van deze gezellige avond.
Over de onlangs op de markt gebrachte schijf Love Yeah van Nele Needs A Holiday schreven wij het volgende:
" Love Yeah dien je, net als een spannend boek, daarom van voor naar achter in een ruk uit te zitten. Elk van de songs zijn pareltjes die aan de ribben blijven kleven. Maar het is het totaalconcept dat ons over de streep trekt. Daarom - en dat heeft de lezer misschien al gemerkt - doen nemen we ook niet elke song apart onder de loep. Een krop in de keel krijgen bij songs die je hart raken. Lekker swingen over de dansvloer. Of ontroerd raken door de wonderbaarlijke stem en aankleding. Het zit allemaal verweven in deze plaat. Nele Needs A Holiday is een heel bijzondere artieste, die nog steeds veel te vertellen heeft. Zo blijkt. Is dan ook onze eindconclusie."
De volledige recensie kunnen jullie hier nog eens nalezen:
De liefde, er zijn door de jaren, zeg maar eeuwen, heen duizenden songs over geschreven. Echter geraakt een mens er nooit over uitgezongen tot uitgepraat. Nele haar zienswijze over het aspect 'De liefde', is echter heel uniek. Met een kwinkslag, een lach, een traan en een hoge portie cynisme verteld ze haar verhaal. Niet alleen in haar teksten, ook door de manier waarop ze die songs naar voor brengt bezorgt Nele je enerzijds een krop in de keel, anderzijds tovert ze een brede glimlach op je gezicht. Maar vooral etaleert ze haar talent als actrice uitvoerig. Meermaals zet Nele je daardoor heel bewust op het verkeerde been, wat zorgt voor de nodige hilariteit.
Echter dienen we dit er toch bij te vermelden. Zonder haar muzikanten staat Nele te roepen in de woestijn, ook al heeft ze een uitstraling en stem die je sowieso murw slaan. We waren enorm onder de indruk van de verdovende trompet en saxofoon klanken die niet zondermeer een meerwaarde zijn binnen het geheel. Ze zorgen ervoor dat de songs nog meer tot leven lijken te komen. Gerugsteund door een muur van aanstekelijke gitaren, drumsalvo's die je aan het dansen zetten. En piano/keyboard klanken die je koude rillingen bezorgen. Krijgen we hier een concert voorgeschoteld van een band die op Hemels hoog niveau staat te soleren. Zonder echter de spontaniteit uit het oog te verliezen.
Vanaf die eerst song CV, Next Girl. Of een subtiele ode aan Nele haar mama Like my Mom. grijpt Nele needs a Holiday de luisteraar bij de keel en laat geen seconde meer los, tot het einde van een toch vrij korte set. Je wordt als het ware meegezogen in de kleurrijke wereld die Nele en haar bandleden je aanbieden. Soms met een donker randje, maar meestal met een knipoog en een hoge dosis zelfrelativering. Het leven is zo al moeilijk genoeg, niet? Net dat schipperen tussen uiteenlopende emoties, waardoor je dus telkens opnieuw op het verkeerde been wordt gezet, is de grote kracht van Nele Needs A Holiday. Nele straalt bovendien een heel hoge dosis charisma uit, is een klasse entertainer en laat zich daarbij omringen door muzikanten die als het ware over toverkrachten beschikken. Om door middel van magische klanken die uit hun instrumenten komen, de luisteraar in een diepe trance te doen terecht komen.
We kunnen dan ook besluiten:
Wetende dat dit eigenlijk nog maar een beginpunt is van deze band, met hun tweede album onder de arm, zien we Nele Needs A Holiday met deze uitzonderlijk integrerende en in het oog springende aanpak, nog heel hoge toppen scheren in ons land en ver daarbuiten. De enige voorwaarde bij het aanzien en horen van deze band is, laat je gewoon gewillig meevoeren naar de sprookjes wereld die Nele en haar band je aanbiedt. Wij genoten om een kinderlijke wijze van deze heel filmische en kleurrijke vertoning met volle teugen. Aan de uitbundige reacties van het publiek te horen en zien, waren wij niet alleen.
Na een regulaire set bracht Nele Needs a Holiday nog een mooie ode aan Nele haar idool Beyoncé. Om op haar eentje nog eens terug te komen met een A Capelle versie, met enkel een ukulele , van F.F.F.D . Met een vette knipoog en vooral enorm hoge dosis Humor in haar tekst en brengen daarvan. Als voornaamste pluspunt. Sluit Nele Needs A Holiday dit concert af met een ultieme kers op de taart, die aan onze ribben blijft kleven. Waarna we met een brede glimlach, en gelukzalig gevoel vanbinnen de 'liefde' plots doorheen een heel andere bril zijn gaan bekijken.
Setlist:
ENCORE:
ENCORE 2
