Verslag: Brakfest VI Sport & Jeugdcomplex - Sportlaan (Lokeren) - 21/10/2017

Review:Festivals
  Erik Vandamme    24 oktober 2017

In het HC en aanverwante wereldje is het festival Brakfest uitgegroeid tot een begrip. Doorheen de jaren stonden kleppers van formaat op de affiche zoals Sick of it All, Justice, Set Things Right en veel ander moois. Anno 2017 wist de organisatie wederom een affiche samen te stellen waarvan ieder fan van het genre alleen maar zou moeten beginnen watertanden. Het was dan ook niet te verwonderen dat het jeugdcomplex heel goed was vol gelopen op deze zaterdagavond. Wat ons trouwens - als wat oudere muziekliefhebber - steeds opvalt. Is dat het HC genre steeds opnieuw een vrij jong publiek aantrekt, wat erop wijst dat het genre nog steeds springlevend is. Helaas, door onvoorziene omstandigheden was ik net te laat op de beloftevolle band Mindwar aan het werk te zien. Deze jongens speelden een thuismatch. Naar waar we vernomen hebben, ging het dak er al vrij vroeg af. Wat ons niet verwonderd, gezien hun ijzersterke reputatie.


  • Slope: " Een Chaos die structureel perfect in elkaar steekt"

Een band met enige ervaring in de scene, zo kunnen we Slope ondertussen wel omschrijven. De band ontstond in 2012, en heeft ondertussen al enige zalen in binnen en buitenland plat gespeeld. Slope is afkomstig uit Duisburg en bracht deze zomer nog een heel sterke EP uit. Losin' Grip. Dat deze heren weten waar ze mee bezig zijn, dat bleek al vrij snel. Er zit heel wat melodie binnen hun songs, en de bandleden vinden elkaar blindelings in de aangeboden chaos. Een Chaos die bovendien structureel perfect in elkaar steekt. Naast instrumentaal mokerslagen uitdelen, beschikt Slope over een tweedelige vocale aankleding. Wat de heren in hun voordeel uitspelen. Al vrij vlug ontstaan de eerste moshpits, en gaat het dak er nog maar eens af. Het zou nog meerdere keren gebeuren op deze hoogstaande HC avond.

  • Guilt Trip: " technisch hoogstaande HC naar voor te brengen, waarbij teksten en het brengen daarvan aanvoelen als een boodschap 'recht in je gezicht'."

Begane wegen worden verder bewandeld door Guilt Trip. De heren laten er geen gras over groeien, en gunnen de aanwezigen die eventueel nog wat wilden bekomen van de twee vorige wervelstormen, geen seconde rust. De heren zitten ook in de stal van de gerenommeerde label binnen de scene, BDHW Records. Dat heeft hen geen windeieren gelegd. Integendeel. Deze label levert kwalitatief hoogstaande schijven af, van bands die op hoogstaand niveau hun ding staan te doen. Dat is ook te merken. Guilt Trip uit Manchester blijkt opvallend technisch hoogstaande HC naar voor te brengen, waarbij teksten en het brengen daarvan aanvoelen als een boodschap 'recht in je gezicht'. Dat is het soort Hardcore waarvoor we met plezier uit onze luie zetel komen. Ook Guilt Trip slaagt er zonder enige moeite in de zaal compleet plat te spelen, en nog maar eens iedereen murw te slaan.

 

  • Headshot: ". Een harde brok realiteit, recht in je gezicht geduwd"

Tijd voor een pauze? Dat is buiten Headshot gerekend. Deze band hoeft, binnen de HC scene, geen introductie meer. Prompt staat de zaal nog meer gevuld dan voorheen. Ging het dak er al af bij de vorige acts? Dan legt Headshot de lat zowaar nog iets hoger. De uit Kortrijk afkomstige band moet niet onderdoen voor enig gerenommeerd internationale act binnen die scene, dat hebben ze al voldoende bewezen. Ook op Brakfest voelt een trip van Headshot aan alsof je een spiegel wordt voorgehouden, die er niet zo mooi uitziet. Een harde brok realiteit wordt recht in je gezicht geduwd, zodat elke riff, bulderende vocale aankleding, en drumsalvo aanvoelt als gedonder bij klaarlichte hemel. Nee, ook Headshot laat er geen gras over groeien, en deelt voortdurend stevige mokerslagen uit die je verweesd doen achterblijven. Het publiek gaat op deze uitnodiging gretig in, en laat zich gewillig meevoeren over de wilde trip die Headshot hen aanbiedt.

" Die 'brutaliteit' voelt aan alsof

we tegen een muur van

snoeiharde geluiden worden 'gekwakt'

telkens opnieuw en opnieuw"

  • Brutality will Prevail: " Wervelwind nummer zoveel, laat voor de zoveelste keer het dak er compleet afgaan."

Normaal gezien zou vlak daarna Venom Prison moeten aantreden. Maar blijkbaar heeft deze band van spot gewisseld met Brutality Will Prevail. Deze heren hebben hun naam niet gestolen. Brutaal klinkt Brutality Will Prevail in elk geval. Hoogstaande HC brengen, die nog maar eens aanvoelt als mokerslagen recht in het gezicht? Ook. Je zou kunnen stellen, dat alles wat op elkaar lijkt op deze avond. Maar daar maalt niemand om. Wij ook niet eigenlijk. Binnen het aanbod van Hardcore kom je helaas niet elke dag de ene na de andere band tegen die je murw slaat, en blijft slaan. Dat is op deze avond Brakfest wel het geval. Ook Brutality will Prevail brengt technisch enorm hoogstaande HC. Het soort HC waarbij het aanvoelt alsof stevige klauwen je bij het nekvel grijpen en stevig dooreen schudden, tot geen spaander geheel blijft van je vege lijf. Die 'brutaliteit' voelt aan alsof we tegen een muur van snoeiharde geluiden worden 'gekwakt' telkens opnieuw en opnieuw. Ook het publiek kan er maar niet genoeg van krijgen, en blijft gewoon stevig ertegenaan gaan. Wervelwind nummer zoveel, laat voor de zoveelste keer het dak er compleet afgaan.

  • Venom Prison: "Een trip die aanvoelt alsof je een in duistere draaikolk bent terecht gekomen''

Tijd voor wat we kunnen omschrijven als ''een vreemde eend in de bijt''. Venom Prison brengt geen doorsnee Hardcore zoals hun voorgangers. Eerder biedt Venom Prison een donkere, angstaanjagende trip aan. Die aanvoelt alsof je een in duistere draaikolk bent terecht gekomen. De band combineert invloeden van snoeiharde hardcore, met vlijmscherpe death metal. Waardoor je als aanhoorder onderdompelt wordt in donkere atmosferen. Het voelt zelfs aan als een soort rustpunt na al die brutale hardcore. Echter blijkt Venom Prison vooral de duisternis te doen neerdalen over Brakfest, en zo de aanzet te geven voor een finale met twee bands die totaal geen introductie nodig hebben. We hebben binnen dat genre al betere acts bezig gezien. Maar Venom Prison is een nog vrij jonge band, en ze beschikken over enorm veel potentieel om binnen dat Death metal/HC gebeuren potten te breken. Dat bewezen ze op Brakfest uitvoerig.

" Waren er al wilde hardcore feestjes ontstaan,

dan liet Born from Pain

de zaal

op zijn grondvesten daveren."

Born from Pain: "Een wervelend verjaardagsfeestje''

Hardcore Pioniers? Dat kunnen we Born From Pain ondertussen wel noemen. De band timmert al circa twintig jaar aan de weg, en kwam dat uitvoerig vieren op Brakfest. Wie hen ooit bezig zag, weet dat ze de zaal niet zullen verlaten vooraleer er geen spaander geheel blijft daarvan. Born From Pain had wat af te rekenen met technische problemen, maar zowel band als fans lieten dit niet aan hun hart komen. Waren er al wilde hardcore feestjes ontstaan, dan liet Born from Pain de zaal op zijn grondvesten daveren. Born From Pain staat anno 2017 nog steeds garant voor brutale tot moddervette groove, strakke riffs en heerlijk agressieve breakdowns. Op sleeptouw genomen door een charismatische frontman, die zijn publiek van begin tot einde aanport tot bewegen, bewegen en bewegen. Hij hoeft het zelfs niet te smeken. Want de aanwezigen hebben er al even veel zin in als de band zelf. Born From Pain bouwt hier een verjaardagsfeestje, zoals we dat allemaal zouden willen beleven. Eentje waarbij je totaal verweest, in de touwen terecht komt. Pure klasse, van een band die na zoveel jaren niet wil trappen in de val van een routineklus afleveren. Eerder een HC feest bouwen, als jonge wolven in het vak, en dat combineren met jarenlange ervaring. Zelfs het uitvallen van de monitoren, vlak voor het einde, hen niet kan deren. Na een korte 'break' wordt de boel compleet afgebroken. Inderdaad, pure HC van duivels hoog niveau!

"Trapped Under Ice verstaat de kunst

om je wakker te schudden,

en blijven schudden

tot het letterlijk aanvoelt

alsof al je botten zijn gebroken."

Trapped under Ice: "De ultieme kers op de HC taart''

Nog zo een levende legende binnen de HC scene. Dat is de Amerikaanse formatie Trapped under Ice zeker en vast. De band speelde, volgens onze informatie, hun enige show in de Benelux dit jaar. Het was er eentje om in de analen te schrijven van het HC boek. Als een razende tsunami werd het tempo van begin tot einde tot een Helse hoogte gedreven, telkens opnieuw en opnieuw. Er was dan ook  geen speld tussen te krijgen. Wie had gedacht dat na al die wervelende feestjes, de aanwezigen het wat rustiger aan zouden gaan doen. Hadden buiten de invloed van Trapped Under Ice gerekend. Trapped Under Ice verstaat de kunst om je wakker te schudden, en blijven schudden tot het letterlijk aanvoelt alsof al je botten zijn gebroken. De zaal staat overvol voor deze Amerikaanse afsluiter van dienst, en prompt ontstaat een orkaan van moshpits, stagedivers en crowdsurfers. We hopen dat er niet teveel gewonden zijn gevallen in deze chaos die ontstond voor het podium. Want Trapped Under Ice legde die lat voortdurend enorm hoog en bleef maar tegen schenen schoppen, tot niemand meer recht stond in de zaal. Zo leverde de band de ultieme kers af, op de HC taart. Is onze eindconclusie.

We kunnen dan ook besluiten:

Trapped Under Ice was zonder meer een gedroomde afsluiter, van wederom een heel geslaagde editie Brakfest. Dit was een HC feest van hemels hoog niveau dat we niet elke dag meemaken. Zowel bands, organisatie als fans zetten alles in het werk om hier een wervelend feest van te maken. Binnen een HC normen gezellige atmosfeer. En slaagden daar met brio in.