Dat Loyle Carner aan het boomen is, staat buiten kijf. Na een passage in Het Bos, de kleine Club van de AB en de VK een tijdje geleden stond Loyle Carner op 19 oktober in de Boombox van de AB. Zijn eerste album Yesterday’s Gone is een groot succes en de Ancienne Belgique was dan ook in een mum van tijd uitverkocht. De verwachtingen waren hoog. Spoiler Alert: ze werden meer dan ingelost.
Beginnen deed Loyle Carner zoals gewoonlijk, met The Isle of Arran. De twee nummers erna Mean it in the Morning en +44 zijn ook de logische opvolgers van zijn eerste album. +44 integraal rappen zonder enige back-up was best wel impressionant. Respect! Je hoort en voelt dat hij nog een rasechte rapper is, geschoold in de straten en scholen van Zuid-Londen. Carner stond met zelftrouwen op het podium, maar verwaarloosde allesbehalve zijn band met het publiek.
De pakkende verhalen tussendoor over zijn moeder en vader troffen het publiek. Geen nutteloze bindteksten, maar echte emotie en een beetje freestyle. Benjamin Coyle-Larner vertelt je iets over zijn eigen leven om de beleving van zijn dichterlijke nummers te vergroten. Hij is een persoon die van kwetsbaarheid iets cool maakt. Hij is eerlijk en open. Bezit een set waarden en normen – zoals familie en vrienden - die hij met trots verkondigt, zonder te oordelen over anderen.
Met Florence bracht hij een ode aan de zus die hij nooit had, en zijn moeder zo graag had gewild. Een nummer met een groot Eminemgehalte. Door de broosheid van de tekst of de piano? We zullen het nooit helemaal kunnen plaatsen. Ain’t Nothing Changed is als een van zijn eerste singles ook bij zijn bekendere nummers. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat heel het publiek met plezier alle woorden mee scandeerde.
Het echte hoogtepunt van de avond was toch de emotionele rollercoaster op het einde met Cantona, Sun of Jean (met gedicht van zijn moeder) en NO CD. Achteraf scandeerde Yesterday’s Gone, het nummer van zijn stiefvader, door de boxen. Zijn voetbaltruitje van Eric Cantona (Manchester United) dat Loyle het hele optreden stevig in zijn vuist gekneld hield, nam hij terug mee. Op naar een nieuwe plaats, nieuwe podia.
We kunnen dan ook besluiten:
Loyle Carner brengt klasse op podium en cd. Om die reden alleen al zal hij waarschijnlijk uitgroeien tot een groots rapper in zijn generatie. Dat is hem van harte gegund. Het is een jongen met het hart op de juiste plaats, sterke lyrics, hoog vocaal-technisch niveau en een flamboyante persoonlijkheid.
Omdat je eigenlijk niks over Loyle Carner kan zeggen zonder zijn teksten erbij te halen, zijn hieronder enkele teksten toegevoegd.
Vermoedelijke setlist:
You might find that you tekst this
At 2:00am tot he girl you never slept with
But never mind at times thinking she's the best fit, eccentric
But ever elegant with them best bits, the next this text hits
Starts to wriggle where you left it
A sugar-soaked sentiment for sceptics
Then start to giggle as the ridicule reflects this
Stress, second guess, now you wish you didn't send this
'Cause you dont mean what you said in that text
And you dont mean what you'll be telling her next
You just feel a little lonely
Needing someone to press your forehead against chest
When you're needing a rest, this stress got you falling apart
No facade in your heart 'cause it's all that you are
But now you feel a false start's got you calling your past
And they ain't answering you, nah, 'cause its all in a laugh, uh
(Carners moeder)
He was a scribble of boy
All hair and mischief
A two-foot tale of trouble
The bee's knees
A cartwheeling chatterbox of tricks
Completely fearless
I had to carry a first aid kit
My band-aid boy
I had my heart in my mouth wherever we went
He'd do backflips into the pool when he was tiny
And the lifeguards would get all stressed out
He was a proper Mowgli
He embraced everything
Took things apart to see what made them tick
Such busy fingers
He would empty sugar packets onto the tables at restaurants to draw pictures in
He used to draw on anything
Fantastical creatures with ferocious fangs
And now he draws with words and I find lyrics on my till receipts and bills
He was never still and barely slept so neither did I
I could never understand how he could watch TV upside down while kicking a ball
His eyes shone with wonder
Music flowed through him like a current
He'd upend a stool to use as a microphone
Singing away for his grandparents
He turned the world upside down and we're richer for it
He was and is a compete joy
The world is his
That scribble of a boy
We know that it is a selfish thought
Thinking we're the only youth distraught
Selfish be coming from slums of any whose been torn
Scorned, or left folorn
From the belly of the horn
Still as night, still I step outside
Sippin as I mourn
Yawn, dusk till dawn
It's forlorn and trust
Brush from a Dark hush, still adore them such
Its Still Bill and Rosie, names that'll hold me
Two names shaping my brain sane if I'm lonely
