Crowd of Chairs - Fuck Fuck Fuck (Live Fast die Young)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    23 oktober 2017

Crowd of Chairs is een trio uit Gent. Deze band bestaat uit leden van het ter ziele gegane Deer, versterkt met de drummer van Youff. De Gentse band heeft ondertussen al hun kunnen bewezen. Zo won Crowd of Chairs in 2015 het concours 'De Beloften' en hebben ze al mening podia plat gespeeld. Met hun debuut Fuck Fuck Fuck kleuren ze niet alleen wat titel betreft buiten de lijntjes, maar verleggen ze ook puur muzikaal grenzen in lekker tegen heilige huisjes stampen. Dit debuut kwam op de markt via het al even eigenzinnige platenlabel Live Fast Die Young, eveneens uit Gent.


Bij de intro van For moeten we de versterker toch wat luider zetten. Binnen een haast verstilde sfeer, denk je dat het vooral een intieme trip zal worden. Tot de oorverdovende klanken, na circa drie minuten, aanvoelen als donderslagen bij heldere hemel. Waarna we vertrokken zijn voor een trip die je murw slaat, tot de ene na de adrenalinestoot bezorgt. Het extra leuke aan deze plaat en band is dat je hen niet in een vakje kunt steken. Dat is, wat ons betreft, een enorm pluspunt.

Ibogaine, Transiser yr Sister, (Go No) Get up and Go. Het is geen voer voor gevoelige zieltjes. Zoveel is duidelijk. Noiserock? Postpunk? zelfs een streepje Shoegaze? We vinden het allemaal terug in de sound van Crowd of Chairs. Vooral de experimentele waarde van elk van de songs, is wat ons het meest over de streep trekt. Ondanks de chaotische mengelmoes van muziekstijlen, zit er heus wel melodie in de songs. Zowel vocaal als instrumentaal. Het is dus niet zo dat je gewoon tot moes wordt geslagen, zonder dat daar meer of minder wordt aan toegevoegd. Nee, hier is duidelijk over nagedacht.

Elk van de bandleden heeft ondertussen een hoge dosis ervaring opgedaan binnen de scene, dat spelen ze uitvoerig uit. Daardoor wordt de perfectie benaderd. Perfecte chaos wel te verstaan, met telkens die duivelse experimentele omkadering. Vaak start de song eerder subtiel en zelfs redelijk intiem, en mondt uiteindelijk uit in een spervuur van knallende geluiden tot noise. Die aanvoelen als stevige mokerslagen, telkens opnieuw en opnieuw. De weinige rustpunten - vooral in het begin van de songs dus - voelen zelfs enigszins dreigend aan. De plaat eindigt met Tunnelvision zoals hij begonnen is. Met de luisteraar schijnbaar zachtmoedig - ook al is dat een understatement - te benaderen, en dan dooreen te schudden tot je compleet murw geslagen in de touwen terecht komt.

Wees echter voorzichtig, Fuck Fuck Fuck is geen voer voor gevoelige zieltjes. Eens je de uitdaging bent aangegaan, is er geen terugweg meer mogelijk. Maar voor wie houdt van een avontuurlijke trip, waarbij je niet weet of je dat wel of niet zult overleven? Is dit een 'must have schijf' geworden, die je verweesd zal doen achterblijven. Het maakt van Fuck Fuck Fuck een uitzonderlijk provocerende plaat, die je van begin tot einde dooreen schud, zonder enig medelijden. Is dan ook onze eindconclusie.

Tracklist:

  1. For
  2. Ibogaine
  3. Transister yr Sister
  4. (Got No) Get Up And Go
  5. Limit
  6. Crowds Suck Me Dry
  7. We Didn’t Think This Through
  8. Paperguts
  9. Master Of My Split Persona
  10. Saran Plastic
  11. Tunnelvision