Verslag: Evil Or Die Fest 2017 (Roeselare): Hardcore Friday 13 oktober

Review:Festivals
 Jens Deklerck    18 oktober 2017

Vrijdag de 13de. Het is een dag waar volgens het bijgeloof het ongeluk regeert. Maar niets is minder waar. In de hal Kerelsplein in het West-Vlaamse Roeselare was vooral geluk terug te vinden. Meer bepaald het geluk om na een lange werkweek eens ongeremd stoom af te laten op Evil Or Die Fest, een festivalletje dat bekend staat om zijn uitstekende organisatie, locatie, crew en uiteraard ook de goeie muziek. En hoe kan je beter stoom aflaten dan met een resem hardcore bands! Dit is ons verslag van Hardcore Friday op Evil Or Die Fest 2017!  Door werkverplichtingen moest ik de openingsband Hold The Crown helaas missen, waarvoor excuses..


  • Minded Fury

De eerste band die ik wel aan het werk kon zien was er een van eigen bodem: Minded Fury! Dit maakte één van de gitaristen visueel duidelijk door in het shirt van de Rode Duivels op het podium te klimmen. Slechts 2 weken geleden werd hun eerst full album “Remain/Sustain” voorgesteld aan het grote publiek en Minded Fury stond dan ook te popelen om Roeselare een mokerslag te verkopen. In een uiterst korte, maar krachtige set werden uit dit nieuwe werk onder andere Infinite en Engraved gebracht, maar ook de songs van de EP “Exhausted” mochten niet ontbreken. Nog zwevend op de gelukswolk die het nieuwe materiaal met zich meebrengt, gaf vooral vocalist Ewout het beste van zichzelf door bruisend van energie de volledige grootte van het podium te gebruiken. Gestuwd door de pompende hardcore met uithalen van deathcore en een snuifje melodie was er van verveling geen moment sprake. Tijdens het slotnummer Inquisitor kwam Kevin Rouserez het vocale compartiment versterken met enkele stevige uithalen. De eerste rake klappen waren hierbij uitgedeeld. De H8000 scene is nog steeds springlevend!

 

"Minded Fury: Gestuwd door de pompende hardcore met uithalen van deathcore

en een snuifje melodie was er van verveling geen moment sprake"

 

  • Crowsview

Na de korte passage met Minded Fury was Kevin Rouserez meteen opgewarmd voor zijn volgende opdracht. Dit keer mocht hij als frontman van de Crowsview het podium op. Toch was het vooral één van zijn kompanen die vooraf en tijdens de show alle aandacht naar zich toe zoog. In dit metalcore gezelschap zit namelijk niemand minder dan Dieter Willem, de grote baas van Evil Or Die Fest, die hier zonder compromissen mee de gitaar ter hand neemt. Wij vermoeden dat de aandacht in deze omstandigheden met plezier gedeeld werd. Muzikaal kregen we een entertainende show te zien en te horen. Snedige riffs en squeals vermengden zich tot een aantrekkelijke en snoeiharde performance van metalcore op een bedje van H8000. Een opvallende lichtshow zorgde voor de kers op de taart. Nee, Crowsview bestaat zeker niet uit onervaren piepkuikens die nog groen zien achter hun oren. We kunnen gerust spreken van een aangename kennismaking met deze heren!

 

  • 50 Caliber

Het beperkte internationale luik van Evil Or Die Fest 2017 werd geopend door het Londense 50 Caliber. In opnieuw een minimum van tijd werd een maximum aan energie en agressie in de vorm van beatdown hardcore losgelaten op het publiek. De die-hard fans gingen helemaal op in het geweld en dansten er als losgeslagen wilden op los. Alle frustraties van de voorbije tijd werden op korte tijd van ons afgeschud. Niets of niemand werd gespaard door deze Britse brok puur muzikaal geweld.

 

  • Bun Dem Out

Kort na 50 Caliber mocht Bun Dem Out de agressie nog een paar procentpunten de hoogte in jagen. Gitarist John Bautista mocht gewoon blijven staan en verder zijn ding doen door onafgebroken supersnelle riffs op het publiek af te schieten. De hatecore van deze Britten sloeg opnieuw aan. De gezonde balans van energie en attitude die zanger Pelbu van start tot finish uitstraalde, zal daar niet vreemd aan zijn. De agressie in de muziek inspireerde nog meer festivalgangers tot een potje wild hardcore dansen tot het zweet over de grond stroomde. De afsluiter Blood Sucker Part 2 kwam opnieuw veel te vroeg, maar in het kader van de gezondheid van de groep gekke dansers, misschien net op tijd.

 

"L'Esprit Du clan: Als een geoliede machine walste de band rond frontman Arsène

het Kerelsplein moeiteloos plat met een set vol ranzige Franse hardcore."

 

  • L’Esprit Du Clan

Voor het absolute hoogtepunt van de hardcore-avond moest het publiek bij de Parijzenaars van L’Esprit Du Clan zijn. Als een geoliede machine walste de band rond frontman Arsène het Kerelsplein moeiteloos plat met een set vol ranzige Franse hardcore. De vocals toonden nogmaals aan dat het Frans zich uitstekend leent tot een lekkere brok allesverwoestende gitaarmuziek met een ranzig randje. In een stevige en aanstekelijke mix kwamen zowel oud materiaal als songs van het nieuwe album “Chapitre VI” aan bod. Het was wel duidelijk dat het publiek nog moest wennen aan het nieuwe materiaal, maar de oudere songs werden vanaf de eerste tonen in de armen gesloten. Als absolute hoogtepunten noteerden we de songs Fils De Personne, de afsluiter Révérence en de overall performance van een uiterst professioneel geheel.

 

  • Angel Crew

Iets minder ranzig ging het er aan toe bij het Belgisch-Nederlandse gezelschap van Angel Crew. Met 1 van de zangers gekleed in een ordinair uitziend jasje zag het er visueel allemaal wat vreemd uit, maar het is de muziek die telt. Deze band moest het vooral hebben van stroomstoten vol energie en passie met een vet accent. Het contact met het publiek werd zelden geschuwd, waardoor het feestje op geen enkel moment de kans kreeg om stil te vallen. Another Day Living In Hatred, Strength Of One, Crucify Me en afsluiter Steal Your Crown waren maar enkele van de salvo’s die het ondertussen in grote getale opgekomen publiek te verwerken kreeg.

 

"Arkangel is een toonbeeld van Belgische klasse in een wereld van agressie"

 

  • Arkangel

Jubilaris Arkangel uit Brussel was de band die het publiek een nieuwe zaterdag mocht inloodsen en tevens de afsluiter van deze intense hardcore-avond. Vanaf de eerste tracks viel het enorme speelplezier van de band op. Vocalist Baldur Vilmundarson werkte zich met plezier in het zweet, terwijl Vincent (Bas) en Numa (Gitaar) meermaals achter de rug van Baldur grapjes uitwisselden. De glimlach waarmee elke agressieve song werd gebracht werkte aanstekelijk en zette zich moeiteloos om in een perfecte interactie met het publiek. Een enkele festivalganger kon de drang tot een crowdsurfmoment zelfs nauwelijks onderdrukken. Energie en vlijmscherpe riffs waren de kernwaarden in een zaal die gevuld werd met songs van voornamelijk “Dead Man Walking” en “Hope You Die By Overdose”. De absolute klap op de vuurpijl was de klassieker Warpath 777. Arkangel is your Enemy? Hmm….Arkangel was vooral een aangenaam kijkstuk en een toonbeeld van Belgische klasse in een wereld van agressie.

Tracklist:
Annihilating Your Peace
Let Your Unloved Parts Get Known
Written In Black
From Heaven We Fall
In The Embrace of Truth
Harbringer of Doom
Behold The Face of Death
How We See The World
Built Upon The Grave
Day of Apocalypse
Slow But Heavy
Within The Walls of Babylon
Warpath 777

 

Conclusie: Hiermee liep de eerste van 2 ruige avonden in Roeselare op zijn einde. Zoals ieder jaar viel opnieuw de uitstekende organisatie op. Als je op een bepaald moment een kwartier voorliep op schema, dan kan je spreken van een uitstekend georganiseerde crew die met hart en ziel de bands en het publiek bijstaat en een schoolvoorbeeld van efficiëntie. Op naar Metal Saturday nu!


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015