Gelukshormoon 3: een rondleiding doorheen de magische wereld van psychiatrie - Stadsschouwburg (Sint-Niklaas) 10/10/2017

Review:Cultuur
  Erik Vandamme    14 oktober 2017

Op 10 en 11 oktober 2017 ging in de stadsschouwburg van Sint-Niklaas de ondertussen derde editie door van 'Gelukshormoon'. Een evenement dat met de bedoeling is opgestart om psychiatrie, en alles daaromheen, min of meer uit een taboe sfeer te proberen halen. Waar deze instellingen helaas medio 2017 nog al te veel vertoeven. Wij zakten op dinsdag 10 oktober af naar het evenement, en voelden ons - neergezeten in onze gemakkelijke zetel in de Stadsschouwburg - plots iets meer verbonden met wat echt leeft in die Psychiatrie. We werden verwonderd, pinkten een traan weg en glimlachten bij de dosis humor die werd aangeboden. Ons verslag van een heel bijzondere avond:


 Een hele rits artiesten nam deel aan dit evenement. Een overzicht:

  • David Cantens
  • Eli Goffa
  • Anna Rune
  • Karree Konfituur
  • BiBi
  • Birds on a wire
  • Pauwel de Meyer
  • Verbaal Proces
  • iRRi
  • Jan Verstraeten
  • Roel Nollet
  • Norbert De Beule
  • Stephan De Bruyne
  • begeleidingsband Out of my Box

Op het podium nam een psychiater de bindteksten voor zijn rekening, telkens werd een 'patiënt' op het podium gevraagd, die gezeten in de 'wachtzaal' zijn of haar beurt afwachtte. Meestal waren dat muzikanten als bijvoorbeeld iRRi, Birds on Wire, Eli Goffa,  Pauwel De Meyer of Karree Konfituur  Die met pakkende teksten een intensieve muzikale omlijstingen en vocale capaciteiten je een krop in de keel bezorgden of met de neus op de feiten drukte.Ook de inbreng van rap artiesten, met een duidelijke boodschap, ging door merg en been. Maar eveneens werden we in vervoering gebracht door breekbare piano klanken van Anna Rune - die bovendien over een engelenstem beschikt die ons in diepe ontroering brengt. En zo kunnen we nog even doorgaan

Hoewel die muzikale omlijsting enorm belangrijk was, is het vooral het totaalpakket dat ons over de streep trok. De pakkende getuigenissen van patiënten. Laten zien en horen dat in een situatie terechtkomen, waar enkel psychiatrie echt helpt. Meer nog , het kan ieder van ons overkomen. Dat schipperen tussen hard en rauw en  breekbare zachtmoedigheid. Daar schuilt heel subtiel ook een belangrijke boodschap achter.

"Laat ons soms

eens gewoon krankzinnig

durven zijn

in het leven."

Want al bij al kunnen we van mensen met een psychische stoornis ook iets leren. Zo is er de getuigenis, van een jongen die het op een eenvoudige maar pakkende wijze heeft over het overlijden van zijn moeder. Zonder al te veel grote woorden daarbij te gebruiken, maar op een haast kinderlijke en intense wijze bezorgt hij iedereen een kippenvelmoment en doet menig traan wegpinken. Diezelfde jongeman bezorgt je eveneens een glimlach op de lippen, als hij het heeft over een wondermooie vrouw die hij van een hoog gebouw ziet springen. De manier waarover hij verteld hoe hij niet meer kon praten, want hij voelde iets anders. Daarbij kun je een gezapige glimlach, bij zoveel eenvoudige humor, moeilijk onderdrukken. Of dat hij gestopt is om met zijn handen op zijn hoofd te slaan, want het deed eigenlijk wel pijn. En zo kunnen we even doorgaan. Deze, en veel pakkende getuigenissen, geven trouwens een totaal ander beeld over psychiatrie en alles daarrond, stellen we telkens opnieuw vast.

Meerdere malen kon je een speld horen vallen in de zaal,of was er een daverend applaus voor de hele rits artiesten die op het podium hun ding stonden te doen. Eveneens willen we een pluim op de hoed steken van de begeleiding band 'Out of My Box' die één voor één bestaat uit muzikanten en vocalisten die - zoals we in eerdere artikels aangaven - muziek 'leven' in de letterlijke zin van dat woord.

We kunnen dan ook besluiten:

Gelukshormoon 3 was een totaalspektakel waarbij niet alleen oog en oor werden aangesproken. Maar vooral harten diep werden geraakt. Als deze twee avonden ervoor hebben gezorgd dat mensen heel anders gaan aankijken tegenover het gegeven psychiatrie? Dan is de organisatie in hun opzet geslaagd. Wijzelf ontdekten een wereld, die normaal gezien is verscholen achter muren waar we enkel voorbij rijden, ons afvragende wie daar woont? Wat er mis is met deze mensen dat ze daar 'moeten' vertoeven? Maar misschien is er wel iets mis met ieder van ons, is de ruime boodschap die we meekregen. En daar draaide dit totaalspektakel vooral om.Ons, de buitenstaander, een spiegel voorhouden van ons eigen leven. Is onze eindconclusie.

Laten we dit verslag afsluiten met deze ultieme boodschap:

'Blijf het kind in uzelf Koesteren,

Je zult het nodig hebben

om de problemen in deze wereld

vanuit een andere bril

te kunnen bekijken'