Zuid-Amerika is al veel jaren een voedingsbodem voor uitmuntende Metal bands. Doorbreken op Europese grondgebied is echter niet voor ieder van hen weggelegd. En dat is bijzonder jammer, want vanuit die landen komt best wat kwaliteit boven drijven dat meer aandacht verdiend dan ze nu krijgen. Neem nu Daydream XI uit Brazilië. Deze progressieve rock band , met Heavy/power metal invloeden, timmert sinds 2005 aan de weg. Met hun EP ‘Humanity’s Prologue’ in 2009 en het debuutalbum ‘The Grand Disguise’ in 2014. Gooide Daydream XI hoge ogen. Via Sensory Records brengt de band een gloednieuwe plaat op de markt. ‘The Circus Of The Tattered And Torn’. Onze bevindingen:
Aanstekelijke songs als Ticket 000011 , Open the Curtains, Het zijn - vooral instrumentaal - huzarenstukken die aan de ribben blijven kleven. Ondanks de met momenten verschroeiende vocale inbreng, waren we dus vooral onder de indruk van die hemelse gitaar riffs. Deze heren bespelen hun instrumenten dan ook op zodanig hoog niveau, dat je prompt de ene na de andere adrenalinestoot te verwerken krijgt. De wat cleane vocals zijn echter niet altijd een even grote meerwaarde. Bij de snellere songs bezorgt de stem je echter wel degelijk kippenvel, songs als Trust-Forged Knife leunt daardoor dicht aan bij Power Metal, en dat is een pluspunt. Tiago Masseti beschikt over een stembereik dat op vooral die momenten recht doorheen je hart boort. Waarna gitaar riffs je de krop in de keel bezorgen.
Songs als Painted Smile doet ons dan weer het beste vermoeden voor de toekomst. Daydream XI verlegt grenzen in het schipperen tussen verschillende muziekstijlen, zo blijkt uit deze en andere uptempo songs. Zowel liefhebbers van progressief metal als publiek zullen smullen van deze schijf. Bovendien blijkt Daydream XI te variëren tussen uptempo songs en 'ballads' - als je dat zo kunt noemen - die de emotionele kant opgaan. Songs als Windblown bezorgen ons koude rillingen, en een krop in de keel. We houden echter nog het meest van lekker aanstekelijke, strakke songs als A Cup of Agony. Waarbij we de nekspieren overbelasten, door over te gaan op een potje stevig headbangen. Wederom is het vooral die duivelse gitaar riffs tot meesterlijke percussie - juist de instrumentale aankleding - die ons het meest kan bekoren. Parels Forgettable, The Love that never en de kers op de taart The Circus of the tattered and Torn - een klepper van circa vijftien minuten - bevestigen bovenstaande instellingen alleen maar.
We kunnen dan ook besluiten:
Daydream XI brengt zonder meer een grensverleggende Progressieve Metal plaat uit, met een vette knipoog naar Power metal. Waardoor een ruim publiek van power tot progressief metal liefhebbers over de streep zou moeten getrokken worden. Bovendien zit er enorm veel variatie binnen de songs. Van uptempo, naar intiem je hart raken, het zit er allemaal bij. The Circus of the Tattered and Torn is zonder meer een schijf die daardoor aan de ribben blijft kleven. Van begin tot pril einde blijven we aandachtig luisteren en genieten. Vooral de instrumentale aankleding, met magische gitaar riffs en drumsalvo's als mokerslagen, drijven ons tot waanzin. Zonder afbreuk te doen aan de cleane vocals, die je vaak de krop in de keel bezorgen. Een te ontdekken parel binnen dat progressief metal gebeuren deze Brazilianen. Is dan ook onze eindconclusie.
Tracklist:
