In tijden waar Nederlandstalige muziek weer hoge ogen gooit, brengt ook Buurman een nieuwe plaat uit. De Limburgse band rond Geert Verdickt, een troubadour van uitzonderlijke soort, timmert aan de weg sinds 2008. Buurman bracht enkele heel knappe platen uit. Rocky komt altijd terug (2008), Mount Everest (2010), De kus in ruil voor een koninkrijk (2014). Ze werden allen op lovende recensies onthaald. Een lach en een traan, humor en pijn zijn verweven binnen de nieuwste plaat Dans en Dwaal. Buurman brengt als het ware filmische muziek, waarbij de teksten beelden oproepen die teruggrijpen naar de dagelijkse beslommeringen in het leven. Geert en zijn band vertelt dus een verhaal van en over u en ik. Is onze eigenlijk conclusie. Lees onze verdere bevindingen hieronder:
Ook op zijn vorige plaat was dit het geval. "De kus in ruil voor een koninkrijk". Vertelt een verhaal over (groot)vaders en zonen. Over vrouwen, moeders en dochters. Over thuiskomen en vertrekken. Dat is dus ook het sterke punt op Dans en Dwaal. Songs als Alles wat je niet kapot maakt - later aangevuld met het logische Maakt je sterker - vertelt ons dat, wat er ook gebeurd in ons leven, we moeten blijven vechten. Opstaan en doorgaan. Want inderdaad, alles wat je ooit kapot heeft proberen maken, zonder succes. Zorgt ervoor dat je er uiteindelijk sterker uitkomt. Kuiltjes als ze lacht bezorgt je een glimlach op de lippen. Meerdere keren staan dan weer de tranen in onze ogen. Telkens opnieuw.
Naast de bijzondere vocalen aankleding, waren we bijzonder onder de indruk van de zwevende piano, saxofoon en percussie. Die duidelijk een meerwaarde vormen binnen het geheel. Meer nog, de muzikanten binnen Buurman brengen zelfs nog meer leven in die songs, door het brengen van hemelse arrangementen. Ondanks dit alles, is het echter vooral de stem en uitstraling van Geert dat ons over de streep trekt. Maar zonder die instrumentale inbreng staat Geert te roepen in de woestijn, dat mag toch eens gezegd worden.
Echter, nog het meest in het oog springende is dat Buurman, door het naar voor brengen van eenvoudige teksten. Net die snaar raakt, waardoor je als luisteraar in diepe ontroering geraakt. Hier worden zonder meer grenzen verlegd binnen het gegeven 'schitteren in eenvoud', is een andere conclusie die we hieruit trekken. Elk van de songs zitten zo verfijnd in elkaar, dat je daarbij inderdaad de film van je eigen leven ziet voorbij komen.
We kunnen dan ook besluiten:
Dans en Dwaal is een heel bijzonder meesterwerk geworden, van een uitzonderlijk talentvolle troubadour die je meesleurt in 'zijn' verhaal. Vaak weemoedig, soms met een hoge dosis relativering. Maar steeds met die onderliggende boodschap. Wat er ook mis gaat in het leven, het komt allemaal goed als je maar volhoudt. Buurman doet het weer! Is dan ook onze ultieme eindconclusie.
Tracklist:
