Toen we Wyatt E. twee jaar geleden zagen aantreden op Dunk!festival, schreven we daarover: Over naar een combinatie tussen Drones met post-rock tot Doom elementen. Binnen een heel donker tot zelfs dreigende sfeer, dompelde Wyatt E. ons onder in een badje van ultieme duisternis. Wederom werden we in de Stargazer Stage in een heel diepe trance gebracht, zoals dat wel meerdere keren is gebeurd op dat podium. Maar deze keer dus eerder met een dreigende ondertoon. De typische elementen van postrock - opbouwen naar een ultieme climax - waren fijn verweven met typische drone elementen waardoor Wyatt E. hier zelfs één van de meest interessante en beklijvende sets van de dag heeft neergezet. We zouden haast zeggen, een unieke inbreng binnen het geheel.. In 2015 bracht Wyatt E. een EP op de markt Mount Sinai/Aswan , de eerste van een serie van zes releases van het drietal. Deze EP bevat amper twee nummers. Ondertussen heeft Wyatt E. niet stil gezeten. Met Exile to Beyn Neharot , hun nieuwste meesterwerk, worden voornoemde paden verder bewandeld. Ook op deze schijf staan amper twee songs. Met een duurtijd van elk twintig minuten voelt het echter aan als een full album.
Meteen al bij die eerste song Nebuchadnezzar II grijpt Wyatt E. je bij de keel. Wat opbouw betreft, worden geen muren afgebroken. Echter binnen walmen van oorverdovende intensiviteit voelt deze song aan als een lange, hartverscheurende trip naar de meest duistere zijde van onze ziel. Dit is de grote verdienste van het combineren van drones die je langzaam maar zeker hypnotiseren. Met percussie die je in een trance doet belanden. Hoewel je de indruk krijgt dat alles veelal diezelfde lijn uitgaat, slaagt Wyatt E. erin dit 'euvel' op te lossen door een zodanig trancebestendige muziek naar voor te brengen. Dat je gewoon jou gewillige laat meevoeren naar die eerder vernoemde donkerste zijde van je hart en ziel. Ook bij Ode to Ishtar worden we zonder enige medelijden bij de strot gegrepen, en doet de band je dieper en dieper wegzakken in al even diepe gedachten. Enerzijds kom je hierdoor tot complete rust, echter zit er iets dreigend in de muziek dat ervoor zorgt dat je eveneens jouw demonen strak in de ogen kijkt. Met het angstzweet op de lippen. De climaxen, naar boven toe, zijn bovendien een meerwaarde binnen het geheel.
We kunnen dan ook besluiten:
Wyatt E. Verlegd, binnen de luisteraar onderdompelen in 'walmen van intensieve duisternis', grenzen. Exile to Beyn Neharot is het tweede luik van zes releases. We zijn heel benieuwd naar wat nog volgt. Echter blijkt de band er nu al in te slagen ons verder weg te laten drijven van de harde realiteit. Deze trip naar de ultieme duisternis, heeft nog maar zelden zo deugd gedaan. Indrukwekkend!
De band gaat in het najaar 2017/ voorjaar 2018 ook op tournee, we geven een overzicht:
11.10 Gent - BE (Release Party)
15.10 Praha - CZ
16.10 Bratislava - SK
17.10 Timisoara - RO
18.10 Nis - RS
19.10 Istanbul - TR
20.10 Istanbul - TR
21.10 Thessaloniki - GR
23.10 Čakovec - HR
24.10 Nürnberg - DE
10.11 Magasin 4 - BE
09.12 Botanique - BE
26.01 Bourges - FR
27.01 Nantes - FR
09.02 Chemnitz -DE
Tracklist:
