Tijdens de zomerfestivals doen we vaak ontdekkingen, die ons maanden later nog bijblijven. Eentje daarvan was Interstellar Deathroll. Toen we de heren en dame zagen aantreden op Antwerp Metal Fest schreven wij daarover: Interstellar Deathroll straalt veel potentieel uit door het brengen van songs die soms ingetogen klinken - waarbij die stem van Peggy en de instrumentale aankleding je een krop in de keel bezorgt, waarna snoeiharde gitaar en drum uithalen aanvoelen alsof je tegen de muur wordt gekwakt. Met andere woorden, een band om in het oog te houden naar de toekomst toe. De band bracht eveneens een debuut EP op de markt. Onder de titel Double Noose. Met enige vertraging, vonden we toch de tijd om deze EP enkele grondige luisterbeurten te geven. Opvallend? De jarenlange ervaring binnen andere projecten, werpt duidelijk zijn vruchten af. Maar er is veel meer aan de hand dan dit.
De perfecte mix tussen Stoner metal, doom elementen en een heel energieke aanpak. Is zowat het grote pluspunt aan deze EP. Elk van de songs worden gedreven door zware, logge riffs die door je vege lijf klieven als vlijmscherpe scheermesjes. Double Noose komt heel traag op gang, waardoor dat typische 'doom' gevoel ontstaat. Hoewel de instrumentale aankleding ons al over de streep trekt, is het meest bijzondere de kruisbestuiving tussen twee verschillende vocalen.
De heel rauwe stem van Filip en krachtige vocalen van Peggy zijn een meerwaarde binnen het geheel. Dat horen we ook terug bij Robots. Een song die aanvoelt alsof ijzingwekkende klauwen je de strot dichtknijpen, tot je buiten adem verweest achterblijft. Ook hier valt die bijzonder traag en slome manier van brengen, vooral in het begin van die song, wederom het meest op. Niet dat er geen snelheid in deze EP zit. Na een eerder ingetogen break, komt de band plots in een stroomversnelling terecht. Zodat het aanvoelt alsof je hersenpan compleet wordt ingeslagen, bij wijze van spreken..Ook de daarop volgende kleppers Compostella del Muerte en Wasting Away drijven ons uiteindelijk tot absolute waanzin. Wederom is dat de verdienste van de rauwe tot energieke aanpak, gecombineerd met een trage maar angstaanjagende start. Met als ultieme kers op de taart, die samensmelting tussen twee heel bijzondere stemmen.
We kunnen dan ook besluiten:
Zonder enig medelijden wordt het tempo, na telkens een slome en griezelig aanvoelende start, naar een hoogtepunt gedreven. Waardoor je compleet murw geslagen jouw demonen strak in de ogen kijkt. Interstellar Deathroll verlegt grenzen binnen het Doom/stoner metal gebeuren. Dit merkten we al op Antwerp Metal Fest. Ook deze EP is een huzarenstuk geworden, dat liefhebbers van deze muziekstijl zeker en vast in hun platenkast zouden moeten hebben staan. Interstellar Deathroll klinkt als een pletwals, die langzaam maar zeker alles om zich heen verplettert. Indrukwekkend!
Tracklist:
