Dranouter 2017: Het walhalla op vrijdag van jong en oud geweld

Review:Festivals
  Tom V    7 augustus 2017

Voor de start van Dranouter Festival moeten we al eventjes terugkeren in de tijd. Namelijk naar het jaar 1975 op de speelplaats van de plaatselijke school. Toen nog met enkele groepen, nu anno 2017 met een heuse line-up op een heus terrein.


Het festival staat garant voor het aanbieden van kwalitatief goede folk muziek en de meest uiteenlopende sub-genres. Ons team was aanwezig op de eerste festivaldag, vrijdag 5 augustus 2017 en mocht er genieten van een aantal hoogstaande muzikale ontdekkingen. Starten deden we met J.Bernardt omstreeks 19u30. Helaas moesten we Variomatic en CC Smugglers aan ons laten voorbijgaan maar we zijn er van overtuigd dat hier geen kwaad woord over te vertellen valt.

19u30: J. Bernardt: Een kleine bazart met een grote aanhang

Enkele weken geleden stond hij nog op Werchter in Klub C maar vorige week trad hij aan te Heuvelland. Het duurde wellicht even vooraleer hij doorhad dat Heuvelland ook echt heuvels bevat. Zijn zwiepende haren en matige danspasjes deden ons weer happen naar een verloren ziel in zijn eigen genre. De overroepen hype rond de man en zijn repertoire konden ons niet helemaal overtuigen maar dat zal wellicht door een overdaad aan bands in dat genre zijn. Samen met Oscar & The “lonely” wolf en Bazart mag hij vastgeketend worden aan een onverschrokken lang applaus van zijn reeks fans.

Het was dan ook vooral het jong grut die hier duidelijk aan zijn trekken kwam. Of er spontane "help ik kom klaar" momenten in verwerkt zaten waren we niet zeker. Het kan ook het zweet van de voorhoofden zijn die stilletjes naar beneden druipten langs de dames hun dijen. Dat twijfelachtige en het feit dat iedereen zijn nummers kenden was voor ons een bevestiging dat de organisatie er goed aan gedaan heeft deze klepper te programmeren op een bloedmooie zomerdag - wellicht ook de enige zomerdag vorige week - ook al werd het mooie weer vooral gemaakt door de talloze vrijwilligers die zich hebben ingezet, om er een prachtig evenement van te maken. 

 

20u30: Gabriel Yacoub: onbekend door mij maar helemaal niet onbemind

Een piano, een micro en een stoel. Meer heeft deze artiest niet nodig om zijn publiek te overtuigen. Deze Franse folkartiest is geboren en getogen in Parijs maar werd multi-cultureel opgevoed door zijn ouders. Als een doorwinterde artiest als deze voor een zittend publiek zijn gading mag doen dan wordt je als recensent toch eventjes stil. De frivole 'touches' die zijn stem meegeeft naar de buitenwereld toe is een klank die zelfs de grootste niet kunnen evenaren.

21u15: Het Zesde Metaal : West-Vlaamse muziek met een scheve kant

Voornoemde band moeten we wellicht niet meer voorstellen aan jullie. Deze artiest heeft het namelijk al lang gemaakt in de muziekwereld en mag geklasseerd worden onder dialectische explosies. Ontstaan in 2005 door Wannes Capelle en nog steeds overmeesterd door diezelfde man. De aangrijpende tot  doorgedreven teksten zorgden ervoor dat de Main Stage tot de nok gevuld werd en alle eetkraampjes letterlijk leeg liepen. Een goed voorbeeld om aan te tonen hoe populair ze wel niet zijn in onze contreien.

22u15: Luca Bassanese & P.O.P: dansbare feelgood muziek

Een band die voor ons gerust de Main Stage mocht gevuld hebben in plaats van een niet vergelijkbare J.Bernardt. Deze rasechte Italiaanse artiest heeft zelfs zijn eigen vurige Engelse tolk mee om het publiek te informeren over de inhoud van zijn teksten. Van dansbare intermezzo’s tot het serieuzere werk. Voor ons was Luca Bassanese & P.O.P de eerste band vandaag die het ritme uit mijn lijf kon trekken en ervoor zorgde dat we iets actiever en wilder gingen bewegen dan we oorspronkelijk doen. Met een goed pak friet in de rechterhand zweepte mijn linkerhand met de viandel omhoog van puur genot. Een aanrader voor wie dit Italiaanse paardje niet kent.

23u15: Doe Maar: Nederlandse mix muziek van 6 jaar oud

Doe Maar heeft een reputatie opgebouwd. De reputatie van de band die er in na 6 jaar in 1984 mee op hield maar in 2000 besliste van de boel weer open te trekken en ineens een album lanceerden. Ze doen me op dat vlak denken aan de talloze bands die nu, na ettelijke jaren, nog steeds actief zijn aan de ‘Farewell Tour’. Een potje die niet dicht geraakt, me dunkt!

Het heeft de organisatie dan ook handen en voeten gekost om ze op de weide van Dranouter te krijgen maar uiteindelijk is het hun gelukt. Deze Nederlandse pop muziek band brengt een mix van ska, reggae, punk en pop. Met andere woorden, we konden een manusje van alles terugvinden op het podium. Openen deden ze heel sterk en overal wisten ze wel een verhaal aan te breien. Al bij de derde song kwam de eerste echt hit aan bod en zo gingen we het rijtje verder af.

Ook het scherm achter hen werd optimaal benut met schermtekeningen en video’s uit de oude doos. Een ware must voor het oog maar voor ons net iets  te ‘Hollands’. Deze oude rakkers zijn nog niet aan het einde van hun latijn maar zitten er volgens ons midden in.

We mogen dan ook concluderen dat de tweede festival dag van Dranouter opnieuw eentje was om in te kaderen. Een dag waar de jeugd hopelijk nog lang zal over napraten en waar de organisatie met een tevreden blik mag op terugkijken. Het moet dan ook gezegd worden dat de integratie van het evenement in de stadskern een groot voordeel heeft op alle vlakken en de handelaars er met alle plezier van mee genieten. Geen enkel stukje werd onbenut gelaten, zelfs de lokale kerk niet.

Dikke pluim op iedere medewerker en vrijwilliger zijn hoed!