Op de tweede , heel zonnige en uitverkochte, festivaldag bleek de gemiddelde leeftijd van het publiek plots gehalveerd tegenover de eerste festivaldag. Het plein zou tegen de avond vol lopen met voornamelijk een heel jong en uitbundig publiek. Of hier het aantreden van Bazart op suikerrock voor iets tussen zat? Deze vraag bleek te worden beantwoord rond half tien in de avond. De vraag die we ons rond de hype van het moment vooral stelden was: Wat is er toch zo bijzonder aan een band als Bazart, dat zijn wel doorbreken naar een ruim publiek toe. Waar veel bands en artiesten binnen hun muziekstijl amper of heel moeilijk aan de bak komen.
Verslag: Erik Vandame
Foto's : Alexander Eyckmans
Ook op die vraag geven we later in dit verslag een antwoord. Of toch ongeveer. Naast de publiekstrekker van de dag traden nog enkele kleppers op, die dus vooral een heel jong publiek aanspraken. Zoals The Lighthouse, Tout va Bien, Coely en Tinie Tempah. De tweede festivaldag werd afgesloten in de vorm van een daverend feestje met Lost Frequencies. Ook gingen we even de sfeer opsnuiven aan de Acoustic stage. Ons verslag en foto's van Suikerrock dag twee, vinden jullie verder in dit artikel.
De Leuvens formatie The Lighthouse won De Nieuwe Lichting 2017 van Studio Brussel en mochten deze tweede festivaldag openen. Ze deden dit met enorm veel enthousiasme, en speelden hun set alsof er tienduizend man voor het podium stond. De opkomst was al vrij groot zo vroeg op de dag. Deze band heeft ondertussen al een grotere fanbase opgebouwd, en dat was ook te merken. The Lighthouse brengt heel aanstekelijke pop tot rock deuntjes, die bovendien aan de ribben blijven kleven. Daarop stil staan is onmogelijk. Dat deze jongens de zon in huis brengen, zorgt er dan ook voor dat het publiek prompt overslag gaat voor zoveel positiviteit. Naast klasse muzikanten, die één voor één warme klanken door hun instrumenten jagen. Beschikt The Lighthouse over een charismatische frontman, die met zijn al even warme stem menig harten doet breken en ons prompt een krop in de keel bezorgt. Dat deze band de Nieuwe lichting 2017 heeft gewonnen, is geen toeval. Op Suikerrock bewees dit Leuvens collectief uit het goede hout gesneden te zijn. De taak van een openingsact is doorgaans, het vuur aan de lont steken om de boel te laten ontploffen. Wat ons betreft zijn The Lighthouse compleet in deze missie geslaagd.
We geven het eerlijk toe, die paar keer dat we Tout Va Bien aan het werk zagen kon deze artiest ons maar matig bekoren. Zo schreven we over het aantreden van Tout Va Bien, vorig jaar op Dranouter het volgende: "Maar Tout Va Bien blijkt ook nu weer, binnen het totale kader van dit concert bekeken, niet echt boven de middelmaat uit te steken. Op zich heel jammer, want deze jongen - en zijn band - hebben zeker potentieel. Binnen de set zaten zelfs enkele magische momenten, waarbij ons hart sneller ging slaan. Echter bleef alles net iets teveel die gezapige weg opgaan, waardoor we weer moeten vaststellen dat Tout Va Bien ons nog steeds niet over de streep kan trekken. "
Vooral de bitter weinige interactie met het publiek, deed ons tot deze conclusie komen. Nu, op Suikerrock merkten we toch dat frontman Jan Wauter zijn publiek toch iets meer aansprak. Waardoor we alsnog een set boordevol breekbare songs, waarbij de zachtmoedige stem van Jan Wauter je prompt kippenvelmomenten bezorgden, kregen voorgeschoteld. Maar waar er dus ook plaats was voor variatie en het publiek letterlijk betrokken werd bij het geheel. Het zorgt er dan ook voor dat we deze keer wel over de streep werden getrokken. Tout Va Bien is in ieder geval een talentvol zanger/frontman die duidelijk weet hoe hij gevoelige snaren kan raken. Hij laat zich daarbij omringen door muzikanten die hun instrumenten bespelen op hemels hoog niveau. Binnen een toch wat meer interactieve omkadering, waarbij het publiek dus ook bij de set werd betrokken, kregen we nu dus eindelijk de Tout va Bien te zien waar we al een tijdje zaten op te wachten. Waaruit we dan ook kunnen besluiten. De stap voorwaarts, naar volwassenheid. Lijkt ons gezet. En dat stemt ons heel vreugdevol, en doet ons uitkijken naar een gouden toekomst.
In de zijstraat, vlakbij de ingang van het podium op de grote markt, was er ook een Acoustic Stage. Vorig jaar zagen we er twee acts. Die het beste van zichzelf gaven. De respons echter was, doordat die straat als doorgang werd gebruikt van en naar het podium, vrij mager. Sommige muziekliefhebbers bleven wel even staan, maar zetten in prompt hun weg verder. Richting foodtrucks, waar vaak delicatessen werden aangeboden. Deze keer was die Acoustic Stage iets meer centraal gelegen en stonden er ook bankjes waar de fans van de betreffende artiest konden neerzitten om van diens kunsten te genieten. Wij gingen een kijkje nemen bij Gustav Leo.
Een singer-songwriter met een gitaar en zijn gouden stem als ultieme wapen. Gustave Leo deed menig harten smelten. Zonder meer zagen we hier een artiest aan het werk die met zijn stem en beminnelijke uitstraling heel gevoelige snaren kan raken. Meer nog, het lijkt ons de moeite waard deze singer-songwriter in de nabije toekomst eens een waardige kans te geven. Want ondanks de verbetering, wat ligging en aankleding betreft, blijft deze acoustic stage toch nog steeds een podium dat door de wandelaars wordt aanzien als een podium met leuke achtergrond muziek tijdens het verorberen van een lekkere pizza of andere versnapering. Op zich is dat een beetje jammer, maar dankzij die acoustic stage kun je op suikerrock wel degelijk ontdekkingen doen binnen dat singer-songwriter en aanverwante gebeuren. Wij deden dit alvast in de vorm van deze geweldig goed op dreef zijnde artiest Gustav Leo. Die ons met stem en gitaar in diepe ontroering bracht.
Toen wij enkele jaren geleden de artieste Coely zagen aantreden op Puntpop, viel ons vooral op dat we hier te maken hadden met een artieste met enorm veel potentieel. Die door haar opmerkelijke stem en uitstraling rap tot hip hop songs bracht, waarbij harten werden geraakt. Anno 2017 blijkt deze ontluikende bloem te zijn uitgegroeid tot een magische mooie roos. Coely laat de zon zelfs nog wat meer schijnen over de Grote markt. Door een set te brengen waarin grenzen worden verlegd binnen het hip hop en Rap gebeuren. Naast zelf een potje rap brengen, krijgt ze ondersteuning van andere rappers die met kwinkslagen en een hoge dosis humor dit aantreden naar een mogelijk nog hoger niveau optillen. Coely spreekt haar publiek bijna voortdurend aan, maar gelukkig blijven die bindteksten beperkt tot het hoogst nodige.
Uiteraard worden er enkele clichés boven gehaald, zoals de ene zijde van het podium tegen het andere opzetten. Maar vooral brengt Coely en haar gezelschap een boodschap, overgieten die met een hoge dosis relativering en zorgen voor een wervelend Rap/hip hop dans feestje waarop stilstaan bovendien onmogelijk blijkt te zijn. Zonder enige moeite doet deze jongedame een gehele grote markt uit haar hand eten. Meer nog, voor het eerst stond die grote markt in Tienen zelfs heel goed volgepakt. De aanwezigen kregen dan ook waar voor hun geld. Coely is een artieste die binnen dat Rap en Hip Hop gebeuren in ons land duidelijk haar stempel heeft gedrukt. Ze bewijst op Suikerrock dat haar status niet gestolen is, integendeel zelfs. Ook wij genoten met volle teugen van die lekker aanstekelijke Rap en Hip Hop feest op de grote markt.
Patrick Chukwuem Okogwu Jr., Beter bekend als Tinie Tempah, is een Brits rapper die ondertussen zijn sporen heeft verdiend binnen dat Rap en hip hop wereldje. Ondertussen weet Tinie Tempah ook perfect hoe hij een publiek moet entertainen. Vanaf het begin van de set spreekt hij de fans aan, en laat er duidelijk geen gras over groeien. In tegenstelling tot Coely blijft Tinie Tempah echter steeds opnieuw die zelfde clichés boven halen, waardoor onze aandacht verslapt na een tijdje. Na de zoveelste ''put your hands in the sky'' en "Yo, Belgium" tot dergelijke meer, haakten we dan ook af. Echter, het publiek en Tinie zelf lieten dit niet aan hun hart komen waardoor een wervelend rap en Hip Hop feest ontstond op de grote markt. Ook papiersnippers en confetti kwamen er aan te pas. Iets teveel show en iets te weinig Rap die een boodschap brengt, naar onze mening. Niemand, zowel op als voor het podium, had daar echter een boodschap aan. Het dak zou en moest er gewoon afgaan. Wat Tinie Tempah zo bijzonder maakt is dat hij de Hip Hop tot rap clichés opstapelt, maar daar zonder moeite mee weg lijkt te komen. Dat bleek op Suikerrock ook het geval te zijn.
Rond een uur of half tien stond de Grote Markt plots overvol voor Bazart. . De vraag die we - zoals in het begin van dit verslag aangegeven - ons rond de hype van het moment vooral stelden was: Wat is er toch zo bijzonder aan een band als Bazart, dat zijn wel doorbreken naar een ruim publiek toe. Waar veel bands en artiesten binnen hun muziekstijl amper of heel moeilijk aan de bak komen. Eerlijk is eerlijk, we kennen het antwoord nog steeds niet. Slimme marketing? Op het juiste moment, op de juiste plaats zijn? Geen idee. We zagen een band die Nederlandstalige muziek brengt van hemels hoog niveau. Een band die bestaat uit klasse muzikanten, die één voor één hun instrumenten op al even hoogstaand niveau bespelen. Bovendien beschikt Bazart over een frontman - feitelijk twee - die door zijn beminnelijke uitstraling, knappe verschijning, magische stem en hoge dosis charisma menig meisjeshart doet smelten. Wellicht is dat nog de grote sterkte van een band als Bazart.
De kruisbestuiving tussen twee stemmen, instrumentalisten die je met riffs en piano tot drum aanslagen als het ware betoveren en een frontman die door zijn verschijning op dat podium zijn fans in een soort trance brengt, waaruit je niet meer wil of kunt ontsnappen. Echter, binnen het aanbod van Nederlandstalige muziek een aanverwante, in ons land en daarbuiten, komen we wel meer van dit soort bands tegen. Die dus nooit echt doorbreken naar een ruim publiek. Met andere woorden, het geheim rond Bazart ontsluieren? Nee, dat is ons niet gelukt. De vraag blijft dus ook nu nog steeds onbeantwoord. Misschien kunnen de fans ons helpen dit antwoord te vinden.
We sloten af met een wervelend dansfeestje. Lost Frequencies stond ditzelfde weekend nog op Tomorrowland, waar hij duizenden dansliefhebbers uit de bol liet gaan. Door het brengen van een set met vuur, licht en opzwepende beats. Dat kunstje deed Felix De Laet, alias Lost Frequencies fijntjes over op de grote markt van Tienen. Net de samensmelting tussen indrukwekkende, magisch mooie beelden op het scherm met die telkens opnieuw opzwepende muziek, zorgt ervoor dat die grote markt wordt omgetoverd tot een Tomorrowland in het klein. Bij wijze van spreken.
Lost Frequencies is dan ook een DJ die zijn muziek brengt vanuit het hart waaruit dansmuziek is ontstaan. Helaas komen we dat niet elke dag tegen. Zelf zijn we niet echt liefhebber van dit genre, maar Lost Frequencies verstaat de kunst om ook ons over de streep te trekken. Door de kruisbestuiving tussen een magische lichtshow en het brengen van beats die je als het ware hypnotiseren, geraak je telkens opnieuw in een soort trance. Waarna je niet anders kunt dan dansen... dansen... dansen tot de vroege uurtjes. We stonden wat sceptisch tegenover een DJ als afsluiter op deze tweede festivaldag, dat geven we ruiterlijk toe. Maar na dit wervelend dansfeest, keerden ook wij met knikkende knieën, het zweet op de lippen en een gelukzalig gevoel vanbinnen huiswaarts toe.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
