Een festival dat nog niet zo lang geleden serieus in de problemen is geraakt - er was zelfs even sprake om er volledig mee op te houden. Maar dat door hard werken nu - medio 2017 - het bordje 'sold out' mag plaatsen? Daarvoor kun je als muziekliefhebber enkel en alleen maar respect opbrengen. Rock Herk blijft bovendien zijn identiteit als festival voor alternatieve muziek, hoog in het vaandel dragen. Gedurende de twee dagen Rock Herk krijgen we dan ook een aanbod van gevestigde waarden tot opkomende talenten binnen dat alternatief muziek gebeuren voorgeschoteld. Dit alles nog steeds binnen, een intieme en enorm gezellige omkadering. Ons verslag van de eerste dag! Verslag door Erik Van Damme en fotografie door AlexEyck Photography.
Openingsact zijn op een festival, het is altijd een beetje een ondankbare taak. De jong Genkse band Clench Your Fist lieten dit echter niet aan hun hart komen, en zetten hun set in met de nodige vuurkracht waardoor het dak er zou moeten afgaan. Het binnen komende publiek schrok toch even van deze opkomende wervelstorm, maar de aanwezigen vooraan lieten zich gewillig meevoeren. Op de tonen van loeiharde riffs, knetterende drumsalvo's en de brullende vocalen. Vanaf de eerste noot je publiek bij de strot grijpen, dat is hoe we het graag zien. Uiteraard is dit een band die nog wat boterhammen met choco moet eten, binnen de chaos zit vaak iets te weinig structuur. Maar potentieel om binnen de hardere 'rock' genre potten te breken? Dat heeft Clench your Fist zeker en vast.
Bear, naar goede gewoonte compleet in het wit, zagen we al enkele keren aan het werk. Telkens waren we onder de indruk van de mokerslagen die deze band uitdeelt. In het verleden zorgde dit voor wervelende rock feestjes, waarbij geen spaander van de zaal geheel bleef. Op Rock Herk viel Bear echter een beetje door de mand. Hoe verwonderlijk dit ook mag klinken, de chaos stoorde eerder, in plaats van dat we erdoor compleet murw werden geslagen. Deze Beren bewegen nochtans als bezeten door demonen over het podium, en drijven het tempo tot een hoogtepunt waardoor het publiek ook niet kan stil blijven staan. Dat was in het verleden zo en is nog steeds het geval, maar deze keer voelde het echter iets te nadrukkelijk aan alsof alles te veel diezelfde lijn uitging. Waardoor we niet compleet over de streep werden getrokken. Luid, luider, luidst leek wel de rode draad doorheen het geheel. Ook daar is uiteraard niets mis mee, maar op Rock Herk misten we toch enige structuur binnen dat chaotisch aanbod, en dat was op bijvoorbeeld Pandafest of die keer op Antwerp Metal Fest toch even anders. Maar eens stevig feestje, waarbij de eerste moshpits en dergelijke meer ontstonden? Dat werd het zeker en vast!
Het duo - gitaar en drum - Equal Idiots, werd opgericht in 2012. Met de winst van De Nieuwe Lichting en een finaleplek in Humo’s Rock Rally medio 2016, gooide dit duo enorm hoge ogen, en leek hun carrière in een stroomversnelling te zijn terecht gekomen. Deze zomer kwam hun debuutplaat uit, die op Rock Herk werd voorgesteld. Het meest opvallende aan Equal Idiots is dat ze het punkrock genre terug hebben heruitgevonden. Binnen hun set zat geen enkele rustpauze. Ze bewerken hun instrumenten alsof hun leven ervan afging, binnen een technisch enorm hoogstaande omkadering maar met genoeg spontaniteit om iedereen overslag te laten gaan. Het piepjonge publiek, minstens even jong als de heren op het podium zelf, lieten zich gewillig meevoeren over de maalstroom van knetterende punkrock geluiden. Crowdsurfers en moshpits, tot wild dansen. Het was er allemaal bij. Equal Idiots brachten naast eigen songs, bovendien enkele gesmaakte punkrock covers waarbij ze totaal niet moeten onderdoen voor het origineel. Kortom, voor het eerst ging het dak er compleet af dankzij dit getalenteerd duo, die we een gouden toekomst voorspellen binnen punkrock en aanverwanten.
Naast Club en mainstage was er ook 'Street'. Eén optreden rond de avond toe, tussen de twee podia gewoon op het pad tussen deze beide podia. Heel leuk gevonden eigenlijk, en zo ontdek je toch eens iets terwijl je haast letterlijk met het gezicht op de aantredende band staat te kijken en luisteren. Gallops zijn een trio bestaande uit twee gitaren en een drum. Ze brengen een bont allegaartje van experimentele rock, noise and math rock. Het is vooral die experimentele kant van de zaak dat het meest in het oog sprong tijdens deze best aanstekelijke en aangename set. Het duo dreef het tempo telkens naar een hoogtepunt, en kon op heel wat bijval rekenen. Meer nog, dit aantreden was zelfs een meerwaarde binnen het geheel. Lekker loos gaan en moshen was er niet bij, maar stevig headbangen en genieten. Des te meer. Bovendien verlegt dit trio grenzen binnen het gitaar/drum gebeuren. En daarvoor kan je alleen maar waardering hebben, toch?
Over naar de Club stage.Double Veterans verstaan wel degelijk de kunst om heel subtiel en doordacht voor de dag te komen, en daarbij een meeslepende houding aan te nemen. Maar eens de songs naar een hoogtepunt worden gedreven, worden ook de trommelvliezen weer aangevallen. Schreven we over het aantreden van dit collectief op Villa Pace te Sint-Niklaas vorig jaar. Ook op Rock Herk viel vooral die bonte kruisbestuiving tussen psychedelische, meeslepende klanken die toch ergens die trommelvliezen doen barsten, nog het meest op. Double Veterans leggen daarbij de lat telkens enorm hoog, en brengen vooral een technisch enorm hoogstaande set. Muziek die je in hogere sferen doet vertoeven, en laat zweven over de festivalweide. Dat is wat we voorgeschoteld kregen. Double Veterans blijken meesters te zijn in bezwerende muziek naar voor brengen, die je bedwelmd zonder je in slaap te wiegen. Meer hadden we dan ook niet nodig om over de streep te worden getrokken.
Bezweren door psychedelische muziek te brengen, of door oorverdovende uithalen die je hart verbrijzelen en je ziel in vuur en vlam zetten? Het kan uiteraard allebei. Brutus heeft hun naam niet gestolen. Dit trio rond Stefanie Mannaerts, één van de meest talentvolle drumsters die ons land rijk is, bracht vorig jaar een debuut uit dat door velen werd omschreven als 'de plaat van het jaar 2016'. Live is Brutus te vergelijken met een tsunami, die alles om zich heen verplettert. Gerugsteund door Stijn Vanhoegaerden, die met meesterlijke gitaar riffs je hart doorboort, en de verdovende baslijnen van Peter Mulders. Is het vooral de indrukwekkende drumsalvo's van Stefanie, die bovendien over een enorme sterke stem beschikt, dat kan gezien worden als de kers op de taart. Brutus heeft hun naam, zoals we aangaven, niet gestolen, en gaan brutaal en doordacht te werk. Tot de tent is omgetoverd tot een kolkende massa dansende, moshende, en crowdsurfdende menigte. Vanaf die eerste noot voelen we al een adrenalinestoot opborrelen, en dat zal niet meer stoppen tot het einde van deze uitmuntende tot snoeiharde set. Die ons en alle aanwezigen kippenvel bezorgt, en vooral verweesd doet achterblijven.
Binnen het alternatieve gitaarrock gebeuren zijn Dinosaur Jr. uitgegroeid tot een gevestigde waarde. Die uiteraard niet mag ontbreken op de 35ste editie van een festival dat alternatieve muziek heel hoog in het vaandel draagt. Bij Dinosaur Jr. Mag u zich vooral niet verwachten aan teveel bindteksten, hoewel de beminnelijke frontman wel degelijk geregeld zijn publiek aansprak. Nee, Dinosaur Jr. Laat vooral de muziek voor zich spreken. Sprankelende, hartverwarmende gitaar klanken en drumsalvo's die je kippenvel bezorgen. Het is altijd de rode draad geweest doorheen een concert van Dinosaur Jr. Bij het vallen van de duisternis zorgde dit zowaar voor een kampvuursfeertje, alsof de bandleden rondom dat kampvuur gewoon een akoestische set zaten te spelen, en zo ons hart en ziel verwarmden. Op mooie zomeravonden moet dit voorwaar zorgen voor het ontstaan van nieuwe liefdesrelaties, bedachten wij ons. In elk geval, Dinosaur Jr. deed gewoon waar ze altijd goed zijn in geweest, door middel van hun aanstekelijke gitaar muziek de gevoelige snaar raken. Zonder daar meer of minder aan toe te voegen.
De Australische band Deez Nuts is ondertussen al een bekende band binnen de hardcore- en metalwereld. Niet alleen op gebied van platen, ze brachten dit jaar nog een heel knappe schijf uit. Vooral live is Deez Nuts een belevenis die niet zomaar aan jou voorbij gaat. Op Rock Herk hadden ze echter af te rekenen met publiekstrekker Millionair die na hen zou optreden op de mainstage, waardoor de Club minder goed gevuld was dan bij de vorige acts. Best jammer, want hun typische combinatie tussen hardcore en metal, kleeft aan de ribben en voelt aan als een wilde orkaan die op uitbarsten staat. Elk van de bandleden van Deez Nuts doen er alles aan om het publiek aan te zetten tot een wild feestje bouwen, en slagen daar met brio in. Deze Australische band bevestigd dan ook hun ijzersterke live reputatie, door het brengen van een gedreven set waarop stil staan onmogelijk blijkt te zijn.
We schreven het al, de publiekstrekker van deze eerste festivaldag was duidelijk Millionaire. Verwonderlijk is dat niet. Met een gloednieuwe plaat onder de arm, die overal heel goed werd ontvangen, en met een live reputatie om 'u' tegen te zeggen. Moest en zou het dak er compleet afgaan in de tent. En dat was dan ook het geval. Vanaf die eerste noten legt Tim Vanhamel en de zijnen de lat dan ook enorm hoog. De band heeft bovendien nog niets van zijn pluimen verloren, het lijkt wel of die pauze van circa twaalf jaar er nooit geweest is. Dat bleek al uit hun in mei uitgekomen plaat Sciening dat niet alleen een schijf blijkt te zijn boordevol indrukwekkende achterpoortjes, waar je weer nieuwe ontdekkingen blijkt te doen. Maar vooral een heel experimentele schijf, die ons vol verwondering achterliet. Ook op het podium van rock Herk blijkt Millionaire zich te ontpoppen tot een band die je ontroerd, en vooral wegvoert naar ontgonnen wegen. Noem het gerust hypnotiserend, hoe Tim met zijn verdovende stem je in een soort trance brengt. Gerugsteund door muzikanten die je, door middel van adembenemende riffs en drum partijen,al evenzeer op een heel bijzondere plaats in je hart weten te raken.
We kunnen dan ook besluiten:
Millionaire zorgt op Rock Herk voor een wervelend dansfeestje, maar niet zomaar één. Eentje dat aan de ribben blijft kleven, en de ziel letterlijk in vuur en vlam weet te zetten. Onaards schoonheid, die moeilijk in woorden te brengen is schotelt Millionaire anno 2017 ons voor. Kortom, Millionair kwam, zag en raakte ons hart enorm diep. Mis hen daarom niet als ze deze zomer in uw buurt op één of ander podia staan, is ons advies.
De eerste festivaldag sloten we af met een ultieme knaller van formaat. Het gedoodverfde concept dat Channel Zero al veel jaren weet aan te bieden is ondertussen gekend, maar blijft toch bekoren en je metalhart diep raken. Laat ons eerlijk zijn, wanneer je die geweldige riff van Black Fuel door de boxen hoort loeien ontstaat ook na al die jaren nog steeds een adrenalinestoot die niemand onberoerd laat. Onze Belgische metaltrots mag live een beetje blijven aanmodderen, en steeds diezelfde clichés blijven boven halen. Nergens krijgen we het gevoel dat dit storend werkt. De duivelse drum uithalen van Chris (Seven) Antonopoulos, snoeiharde riffs van Tino De Martino (bas) en Mikey Doling (gitaar) snijden als vanouds recht door je vlees heen. Klasse entertainer Franky DSVD gaat als een razende wervelwind tekeer op het podium, er staat geen maat op deze man. Onder invloed van zoveel energie, gaat het publiek compleet overslag. In November komt een nieuwe plaat op de markt Exit Humanity, waar we nu al naar uitzien. Ondertussen stond op het podium van Rock Herk vooral een goed geoliede machine, die als een wilde orkaan alles om zich heen omver blaast. Dat was in de jaren '90 zo, dat is nog steeds het geval. En daar is geen speld tussen te krijgen. Is onze eindconclusie.
Waar Franky de energie vandaan haalt om na dit energieke concert, waarop hij geen minuut stil stond, nog een DJ Act naar voor te brengen tot de vroege uurtjes, we hebben er het raden naar. Wijzelf besloten echter het daar bij te laten en met een gelukzalig gevoel vanbinnen naar huis te keren.
Foto's: AlexEyck Photography
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
