Wat zo positief is aan het Main Square Festival? We vallen wellicht in herhaling, maar de historische locatie en toch wel vrij intieme sfeer - zelfs bij een uitverkocht festivalweide springt het meest in het oog. Bovendien vertoeven we daar drie dagen lang, en hebben we nog zelden een zo proper efestivalsite meegemaakt. Er waren weinig papiertjes te bespeuren op de grond, laat staan bekers van bier of andere drank. Als klap op de vuurpijl was het publiek gedurende die drie lange dagen voortdurend enthousiast, wat ook zijn uitwerking had op het podium. Sommige bands of artiesten staken zelfs een tandje bij. Wij waren er reeds op dag 1 voor het concert van System of a Down, als toeschouwer. Het verslag van dag 2, met o.a. Die Antwoord, Major Lazer, Rag'N' Bone Man, Xavier Rudd en Jain lezen jullie hieronder.
Naast gevestigde waarden is Main Square festival ook een stuk ontdekkingen doen. Waaronder heel vaak bands of artiesten die in Frankrijk wel degelijk bekend zijn, maar elders niet altijd een belletje doen rinkelen. Neem nu het Franse duo June Bug. Ze vermengen Folk muziek, met elektronische muziek. Multi-instrumentalist Berly en June hebben reeds een verleden in de muziekwereld, en dat is ook te merken aan de set. June Bug legt de lat vanaf het begin heel hoog, met een gedreven tot aanstekelijke set die aan de ribben blijft kleven. Greenroom Stage is bovendien opvallend goed gevuld voor dit duo, die gelukkig ook een hoge dosis spontaniteit uitstralen. Daardoor doen ze het publiek zonder problemen uit hun hand eten. Binnen het - laat ons maar stellen - experimentele folk muziek gebeuren, een duo te ontdekken waard moest je ze nog niet kennen. Is onze eindconclusie.
Nog meer rock/folk op de mainstage met The G. Dit jonge duo brengt een heel energieke set, waarbij drum en gitaar elkaar perfect lijken te vinden. Niet alleen bespelen deze jonge snaken hun instrumenten op enorm hoogstaand niveau. Bovendien beschikken deze jongens over een hoge dosis charisma om iedereen overslag te laten gaan. The G. staan enorm bewegelijk op het podium, wat zijn uitwerking heeft op het publiek. Deze reageren met het plaatsen van een wilde dans tot compleet uit de bol gaan. Het komt zelden voor dat een publiek reeds bij de eerste twee bands wild reageert. Maar beide eerste bands op dit tweede festival dag combineren lekker aanstekelijke folk en rock, met een gedrevenheid die we doorgaans tegen komen bij bands met ongeveer twintig jaar ervaring of zo. Bovendien grijpt het duo vaak terug naar de wilde rock muziek uit de jaren '70, hun kledij refereert daar ook wat naar. Maar dit resulteert totaal niet in een flauw afkooksel daarvan, integendeel! Deze band vindt de typische jaren '70 rock stijl opnieuw uit, en steekt het in een fris en monter kleedje.
"Walking Cars doen je hart tot rust komen,
en laten ook op het podium van Green Room een bedwelmende indruk achter.
Hoewel we deze band niet echt iets vernieuwend of origineel brengt,
slagen ze er wel in de luisteraar
tot complete 'zen' te brengen
Om stil van te worden"
Walking On Cars brengt eerder breekbare indie rock, waardoor harten gebroken worden. Vorig jaar bracht de band nog een pakkend debuut uit. 'Everything This Way. Elk van de muzikanten bespelen niet alleen hun instrumenten op hoog niveau, ze verstoppen veel uiteenlopende emoties in hun muziek. Gerugsteund door een vocale aankleding, die eveneens gevoelige snaren raakt, geraakt ook het publiek in diepe ontroering. Nee, indommelen is er niet bij. Walking Cars doen je hart tot rust komen, en laten ook op het podium van Green Room een bedwelmende indruk achter. Hoeweldeze band niet echt iets vernieuwend of origineel brengt, slagen ze er wel in de luisteraar tot complete 'zen' te brengen. Om stil van te worden. Velen gaan erbij zitten, en genieten met volle teugen van deze deugddoende trip die ook onze ziel doet bloeden van puur innerlijk genot.
Hartenbrekers genoeg op deze tweede festivaldag, we zouden er nog tegenkomen. Talisco is een franse band die sfeervolle Folk muziek brengt, die aan de ribben blijft kleven. We kwamen bands van dit kaliber nog tegen op deze festivaldag, en ook Talisco wist het hart van velen te raken. Het viel ons eigenlijk ook op vorige edities al op dat Folk muziek steeds zijn weg vond op Main Square Festival. Talisco past perfect in dit aanbod, en ook een ruim opgekomen publiek geniet duidelijk met volle teugen van deze heel aanstekelijke tot sfeervolle bol energie die op hen wordt afgeschoten.
"Xavier Rudd weet door deze aanpak, g
erugsteund door muziekanten die al even bedwelmende klanken
uit hun instrumenten toveren,
je als het ware te hypnotiseren.
Waarna je wordt weggevoerd naar ongekende oorden.
Zelfs een overvolle green Room stage wordt er prompt
stil van en laat zich gewillig i
n diepe vervoering brengen"
Ondertussen staat de Green Room goed volgepakt, voor wederom een heel bijzondere artieste. Xavier Rudd is een Australische multi-instrumentalist. Naast het bespelen van een hele rits uiteenlopende instrumenten die gaan van Weissenborn, een bijzondere gitaar die op de schoot wordt gelegd, tot al heel even veel tot de verbeelding sprekende blaas instrumenten. Brengt Xavier rudd ook uiteenlopende muziekstijlen naar voor, met telkens een spirituele grondslag. Xavier Rudd weet door deze aanpak, gerugsteund door muziekanten die al even bedwelmende klanken uit hun instrumenten toveren, je als het ware te hypnotiseren. Waarna je wordt weggevoerd naar ongekende oorden. Zelfs een overvolle green Room stage wordt er prompt stil van en laat zich gewillig in diepe vervoering brengen. We zeiden het al in het begin van dit verslag, op deze tweede festivaldag zouden hartenbrekers ons hart en ziel verwarmen. Rudd en zijn band deden dit op een bijzonder indrukwekkende wijze, zoals je dat zelden tegen komt.
Na dit magische concert, bleven we wat verweesd achter. Meer nog, we waren zodanig onder de indruk van deze bijzondere performance, dat we prompt compleet zen waren geworden. We zagen heel veel mensen dan ook, in diepe gedachten, genieten met volle teugen van de intensieve trip die Xavier Rudd hen aanbood.
Over naar de mainstage waar Cage the Elephant een aanstekelijke mengeling naar voor brengt tussen klassieke rock muziek, blues tot Funk muziek. De muzikanten drijven het tempo tot een hemelse hoogte. Maar het meest in het oog springende is de bewegelijke frontman, in een opvallende rode hemd, die zijn publiek voortdurend opjut en opzoekt. Dit resulteert in wilde danstaferelen vooraan het podium. Cage the Elephant beschikken dus vooral over een zeer charismatische frontman, die iedereen uit zijn hand doet eten. De band brengt eind juli een nieuwe plaat uit Unpeeled .Als ze op plaat even veel vuurkracht naar voor brengen, dan op het podium? Dan zien we nog een gouden toekomst voor deze band.
Ondertussen was de Green Room stage overvol gelopen voor Rag'N'Bone Man. Deze imposante verschijning, met een peperkoeken hart, wist met zijn warme stem en uitstraling ons hart nog dieper te raken dan ooit. De man ziet er op het eerste zicht zelfs wat vervaarlijk uit, met zijn tatoeages en heel imposante uitstraling. Echter blijkt Rag 'N' Bone Man vooral een hartenbreker van de bovenste plank te zijn. Naast het beschikken over een heel bijzondere stem, die je ziel doet bloeden. Spreekt hij zijn publiek met veel respect aan, waardoor iedereen er prompt stil van wordt en verweesd achterblijft. We komen het zelden tegen dat een artiest, door het brengen van een toch vrij ingetogen set, een weide stil kan krijgen. Rag 'N' Bone man slaagt er met een adembenemende mooie set in, iedereen van vooraan tot ver naar achter in diepe vervoering te brengen. Met zijn debuut plaat Human wist de man al compleet te overtuigen. Ook op main squaire festival bewees Rag 'N' Bone Man een bijzondere artiest te zijn die zijn imposante verschijning in de strijd werpt, niet om je te vermorzelen, maar eerder je hart te verwarmen binnen een al evenintensieve en wondermooie omgeving. Wij waren alvast onder de indruk van deze hemelse performance, van een bijzondere artiest. Die gevoelige snaren weet te raken, waarbij we prompt een traan wegpinkten van innerlijk genot.
Naast hartenbrekers, was er ook plaats voor dance acts. Schreven we in het begin van dit verslag. Jain is een artieste die wordt gezien als de Franse revelatie van het jaar. En dat laat zich ook voelen. De mainstage is tot de nok gevuld voor deze artieste, die wel aanvoelt dat ze hier een thuismatch aan het spelen is. Ze wordt ook vergeleken met artiesten als Christine and the Queens. Die vergelijking blijkt eveneens te kloppen. Jain is eveneens een artieste die in het R&B en aanverwante gebeuren hoge ogen kan gooien, hoewel we in dat hokje niet mogen plaatsen. Net doordat ze een weids pallet van muziekstijlen weet aan te bieden. Ondanks de samenwerking met klasse muzikanten, trekt Jain de aandacht compleet naar zichzelf toe. De set zit, vooral in het begin, boordevol clichés, en al te vaak vervalt het optreden in een routineklus. Gelukkig blijft dat niet zo. Gaandeweg lijkt de artieste open te bloeien. Voortgestuwd door een toch vrij uitbundig reagerend publiek, laat ook Jain zich uiteindelijk met de stroom meedrijven en haalt alles uit de kast om een eerste top dansfeestje te laten ontstaan. Naast iedereen uit de bol te laten gaan, weet de artieste echter ook vaak die gevoelig snaar te raken. Zo ging bij Paris, opgedragen aan de slachtoffers van vele aanslagen, het 'V' teken in de lucht. Het bezorgde ook ons een ware krop in de keel.
We kunnen dan ook besluiten: Jain brengt heel toegankelijke dansmuziek, die inderdaad aan de ribben blijft kleven. Op het einde van de set gaat ze, gezeten in een doorzichtige ballon, over de hoofden van het publiek dragen. Jain bezorgde Main Square een eerste wervelend dansfeestje, van velen die nog zouden volgen op deze tweede festivaldag.
Op Green Room stage staat een ander Frans fenomeen. Vald brengt een hip hop/rap act, compleet in het Frans. Het duo brengt bovendien een aanstekelijk potje rap Hip Hop, met een boodschap. Ze spelen op Main Square Festival een thuismatch, zoveel is duidelijk. In elk geval laat Vald zonder enige moeite iedereen van vooraan, tot ver naar achter uit hun hand eten.
Je hebt dansfeestjes, en je hebt dansfeestjes met een duister tot - laat ons maar zeggen - provocerend kantje. Die Antwoord, staat voor vurige danseressen. Uitspattingen die schipperen tussen pure porno, en een hoge dosis zelfrelativering. Nee, een dansfeest van Die Antwoord is geen voer voor tere zieltjes, we zouden dit concert zelfs het label KNT opkleven, om eerlijk te zijn. Door telkens opnieuw te balanceren tussen uitersten, blijkt Die Antwoord een dansfestijn te zijn voor ver gevorderden. Alles wordt uit de kast gehaald om het publiek voortdurend aan te zetten tot het plaatsen van een wild dansfeestje.
'Je hebt dansfeestjes, en je hebt dansfeestjes
met een duister tot - laat ons maar zeggen - provocerend kantje.
Die Antwoord, staat voor vurige danseressen.
Uitspattingen die schipperen tussen pure porno,
en een hoge dosis zelfrelativering.
Nee, een dansfeest van Die Antwoord is geen voer voor tere zieltjes,
we zouden dit concert zelfs
het label KNT opkleven,
om eerlijk te zijn'
In de muziek van Die Antwoord zitten er elementen van hip hop, elektronische muziek tot Rave. Daarop stil staan? Het is onmogelijk. Echter slaagt de band er vooral in een mix te vinden tussen visuele effecten - vooral dus door die heel tot de verbeelding sprekende danspasjes - en heerlijk provocerende dansmuziek brengen. Kortom. Die Antwoord bezorgde main square festival een wervelend dansfeestje, dat nog lang bleef nazinderen. Letterlijk en figuurlijk.
Was Die Antwoord vuile dansmuziek, dan leek Major Lazer een bravere versie daarvan. Ook zij zorgden voor een wervelend dansfeest, tot ver naar achter. Echter bleef de provocerende danspartijen uit, en op zich is daar niets mis mee uiteraard. Ze zetten in elk geval de mainstage nog maar eens in vuur en vlam, met een heel vurige set. Zoals we dat ondertussen van deze heren gewoon zijn. Niet meer en niets minder. Voor ons de gedroomde afsluiter, van een heel leuke avond waar harten werden gebroken, en we de dansschoenen geregeld mochten aantrekken.
