Vrijdag was Graspop Metal Meeting volledig uitverkocht en dat was grotendeels te wijten aan de komst van Rammstein. Dit maakt de hondstrouwheid van het Metalpubliek nog maar eens duidelijk. Vorig jaar stond de band nog op Rock Werchter, maar ook een jaar later laat de band wederom een festivalweide vol lopen. Vrijdag was echter zoveel meer dan Rammstein alleen. Hieronder lees je onze bedenkingen over de donderdag en de vrijdag op Graspop 2017!
Evil Invaders
Een sound die je zelden tegenkomt in België, dat is waar de mannen van Evil Invaders voor staan. Niet veel bands kunnen het verwezenlijken, maar hen lukt het elke keer, live presteren ze nog een stuk beter dan op plaat. Het klinkt minder gekuist, er is een hoek af en een optreden van deze band staat bol van de energie. De mannen werden als Rock n’ Roll helden gebombardeerd door Studio Brussel na hun akkefietje in de VSA, maar dat hadden ze voor ons al lang niet meer nodig. Hun muziek spreekt boekdelen, een mooi verhaal, maar de focus zou moeten liggen op hun aankomende album en niet op nevenzaken. Het zal er zeker weer boenk op zijn. Het interview met deze band was ook super aangenaam en volgt binnenkort nog, hou dus zeker onze website in het oog!
Sinistro
Als sinister kan je de band Sinistro zeker omschrijven. De frontvrouw heeft een duidelijk duister kantje en staat op het podium alsof ze niet op deze planeet ronddwaalt. Ze gebruikt enorm veel lichaamstaal terwijl ze zingt en dat maakt het bijzonder aangenaam om naar te kijken. De muziek op zich was ideaal om mee wakker te worden. Bijzonder luisterrijk, niet direct loeihard en met veel emotie in de klank van de zangstem. Soms leek het op slampoetry met metalgitaren op de achtergrond en ook al was de tekst onverstaanbaar door het taalverschil – Sinistro is namelijke Portugese band – de muziek heeft het publiek echt weten raken op een unieke manier. De duistere beelden in de achtergrond maakte het concert tot slot helemaal af.
Na Sinistro was het tijd voor een korte passage bij punkband As It Is alvorens af te zakken naar Comeback kid. Van sinister naar vrolijk in e en kwartier. De mensen die vertrokken vanaf de eerste song hadden ongelijk om vrolijk wakker te worden was dit een ideale passage!
ComeBack Kid
Tijd om echt te worden wakkergeschud door de hardcoreband Comeback Kid. De eerste pinten zijn alvast binnen bij de meeste festivalgangers en dat zorgt voor de goesting in de eerste moshpit. Er is geen betere sound om daarmee te beginnen dan bij de lichtjes agressieve muziek van Comeback Kid. De frontman had er alvast veel zin in en zweepte het publiek op met heel wat heerlijke screams. Een goeie aanzet van wat een geniale festivaldag belooft te worden.
Every Time IDie heeft door familiale omstandigheden jammerlijk genoeg last minute moeten reshudelen naar later op de avond.
Northlane
Nu Every Time I Die naar later verzet werd, was het wachten tot Northlane voor de eerste zieke breakdown op de Jupiler Stage. Één van de absolute hoogtepunten was het nummer Rot, een schijf bol stevig gitaarwerk en breakdowns. Ideaal om los door de muur te gaan en daar voorbij. Het was een show om van te smullen van begin tot eind en dat werd ook snel duidelijk doordat het publiek in rijen stond tot aan de ingang van de Metaldome. Hopelijk krijgen we straks nog meer spektakel op de Jupiler Stage! Northlane is een metalcore band, waarbij de zanger op een aangename manier screamt. Het is geen geforceerde schorre stem, waardoor het echt een aangename band was om live naar te kijken. Als ze ooit een zaalshow spelen zal ik alvast opnieuw op de eerste rij staan.
Solstafir
Van snoeiharde metalcore naar luisterrijke techniciteit. Solstafir klinkt live nog verdomd veel beter dan op plaat en dan wil heel wat zeggen. De albums van Solstafir bevatten heel wat parels, maar ze live aanhoren in de Marquee van GMM bracht de band naar hogere sferen. In het begin had de band wat technisch problemen met het geluid, maar nadat deze werden verholpen barste er een feeëriek luisterspel los. De mensen die tijdens de technische problemen vertrokken zijn, hadden echt ongelijk. Elk nummer kent e en unieke opbouw bij deze band tot het altijd eindigt in een climax. Zo was het optreden ook, geniale opbouw naar een geniaal slot met een frontman die in het publiek zijn ding kwam doen. Tot nu toe één van de betere shows op Graspop 2017.
Amenra
Zwaarder dan dit zal het vandaag waarschijnlijk niet meer worden. Amenra is live altijd e en unieke ervaring en dat was vandaag niet anders. Het is een band die op ideale wijze Idyllische luisterrijke intermezzo's afwisselt met hevigheid en zware screams. Zanger kreeg het warm van alle heftigheid en trok dan maar zijn shirt uit in het midden van de set. Het is een band die muziek brengt die door merg en been gaat. Deze sound draag je de hele avond mee in je gedachten, omdat het je gemoedsrust aantast en je bedwelmd in een soort van hevige trance. Amenra maakte er op Graspop wederom een heftig en technisch spektakel van dat door de fans niet te snel zal worden vergeten.
Every Time I Die
"We had 2 choices, 1 play or 2 don't and we chose one!" De zanger van The Devil Wears Prada neemt de plek als frontman in. Gitarist sprong in het begin in het publiek en liet duidelijk blijken aan het publiek dat de band er zin in heeft. Crowdsurfers allover the place, graspop had gevraagd het record te breken. Zogezegd zo gedaan. Op een bepaald moment zat de band zelfs met een overtal aan zangers in plaats van met een te kort, het brak de set op het einde nog eens stevig open ideaal als voorsmaakje voor Devil Wears Prada.
The Dillinger Escape Plan
Als we dachten dat het niet meer zwaarder zou worden dan hadden we natuurlijk geen rekening gehouden met de komst van The Dillinger Escape Plan. In het begin begon de band wat stroef aan de set, maar naar het einde toe speelde ze de pannen van het dak als nooit tevoren. Er zijn weinig bands die zoveel techniciteit kunnen brengen in een liveset. Een optreden van Dillinger Escape Plan is altijd een complete clusterfuck van verschillende sounds en dat was deze keer niet anders. Het blijft daarnaast echt een band die ideaal in de Metaldome past. In een donkere tent, waar de muziek je nog dieper kan raken. Enkele dagen later bewezen in de Ancienne Belgique nog maar eens dat ze een sterk livereputatie hebben. Best jammer dat het de allerlaatste keer ooit is dat ze hebben opgetreden op een Belgisch festival.
Rammstein
Een band voor de allereerste keer zien optreden is altijd wijs. Het trouwere publiek mocht dan minder onder de indruk zijn van het vuurspektakel en het passeren van hits als Du Hast en Sonne, maar dat liet mij niet uit het lood slaan om deftig verder te feesten. Lindemann en zijn kornuiten speelden als vanuit een sterk en zeer propere set. Alles was tot in de puntjes uitgedacht en afgestemd zoals een Rammstein set hoort te zijn.
Dat de frontman van een andere planeet komt maakt zijn soloproject helemaal duidelijk. Met songs als Praise Abort, schuwt hij op geen enkel moment de controverse. Ook de Duitse teksten van Rammstein hebben dat nooit gedaan. Hoe geniaal is het om een Duitse band over een hele festivalweide We are all living America te horen brullen?
Naar het einde van de show werd het spektakel nog wat opgedreven door wat extra vuurwerk en het bekende ritueel tijdens het nummer Engel. Alles aan een show van Rammstein voelde als bekend, maar daarom niet onbemind. De allereerste keer op Graspop zal niemand het festival en zijn trouwe publiek nog kunnen afnemen.
