Hoewel Black Diamonds ontstaan is in 2004, moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik er nog nooit van had gehoord. De reden dat ik toch besloot hun nieuwe cd een kans te geven, was voornamelijk omdat ik de albumhoes er best wel aantrekkelijk vond uitzien. Het vintage-geheel, omhuld met een mist van mysterie…. Ja, ik was best wel benieuwd naar de muziek die deze vier Zwitsers maken.
Het album gaat van start met de intro ‘Tales Untold’. Het wolvengehuil, de donderslagen en het zachte geluid van vallende regen scheppen meteen een grimmige sfeer waarbij ik me in het vroegere Transsylvanië waande. Ook de gekozen instrumenten dragen bij aan deze sfeer, waardoor je tegen het einde van de intro op het puntje van je stoel zit, klaar voor het eerste nummer. ‘The Ghost And The Shadow’ begint met een makkelijk te verteren gitaarriff die in meerdere lagen gespeeld wordt. Wanneer de zanger invalt, worden we bestookt met redelijk wat reverb wat het geheel een beetje meer diepte geeft. Dit lijkt ook meteen de favoriete tool van Black Diamonds: meerstemmigheid en reverb. Ik ben wel een voorstander, maar dit hangt natuurlijk van persoonlijke smaken af. Kort samengevat: een catchy nummer en een mooie opener die het pad klaarlegt voor de nummers die hierop zullen volgen.
Het volgende nummer ‘Love Stick Love’ begint als een rustig nummer, maar na een halve minuut worden de registers opengetrokken en blijkt het een soort van eighties-glammetal-nummer te worden. Een heel kort en eenvoudig refreintje nodigt ons uit om uit volle borst mee te zingen. En dan, na een viertal minuten, gebeurt er iets vreemds. Je denkt dat het nummer erop zit, maar de drum begint een tromgeroffel ten berde te brengen waarop de zanger een heel emotioneel stukje lijkt te zingen. Dit vind ik persoonlijk niet passen in het nummer…. Het echte einde van het nummer blijkt echter nóg later te komen, wanneer we een vrijend koppeltje het beste van zichzelf horen geven….
Van het vrijende koppeltje wordt wel een naadloze overgang gemaakt naar het volgende nummer, ‘Romeo & Juliet’. Een leuke insteek in dit nummer is dat de titel doet vermoeden dat het over een mooi liefdesverhaal zal gaan, maar als je naar de tekst begint te luisteren, blijkt het net het omgekeerde te zijn: een Romeo die over zijn ex zingt. Hij heeft van alles spijt, behalve van haar te verlaten. ‘Pieces Of A Broken Dream’ begint met een voorzichtig gitaar-stukje dat na een tijdje plaats ruimt voor de distortion-gitaren waar we stilletjes aan gewoon aan geraken. Ook de drum speelt op safe in dit nummer, dat eindigt met een fade-out. Daar ben ik persoonlijk geen fan van, maar het zorgt wel voor een zachtere overgang naar de ballad die hierop volgt, namelijk ‘Love Lies Loneliness’, een heel rustige track die vraagt om live onthaald te worden op een zee van weg en weer deinende lichtjes.
‘Thrillride’ klinkt vervolgens als een good old road song. Het doet me een beetje denken aan het nummer ‘Highway Star’ van Deep Purple, wat volgens mij betekent dat Black Diamonds duidelijk hun klassiekers kent: een pluspunt! Een leuke insteek is ook dat het nummer begint met het geluid van een karretje op een achtbaan. Hierna volgt ‘Vampires Of The Night’, een nummer waarin we weer begroet worden door de wolven en de snijdende wind die we ook in de intro te horen kregen, aangevuld met een orgel, waardoor ik eerst dacht dat ik in een nummer van Lordi terecht was gekomen. Daarna barst het nummer echter weer los in volle Black Diamonds-stijl. In plaats van de reverb die we tot nu toe vaak bij de zanger hoorden, is er nu ruimte gemaakt voor een flanger, waardoor de zanger rond je hoofd lijkt te zweven. Een mooi gebruik van dit audio-effect, me dunkt, aangezien het nummer over vampieren gaat (toch nog steeds die twijfel of we niet bij Lordi terecht zijn gekomen
‘Not Going Home’ begint met het geluid van een vol café. Dit vind ik een zeer leuke toets aan de nummers van Black Diamonds: het gebruik van niet-muzikale stukken om de sfeer in een bepaald lied te scheppen. Dit nummer gaat dan ook over het alom gekende gevoel waarbij je favoriete café sluit bij een avondje uit en je nog geen zin hebt om huiswaarts te keren. Het is een heel catchy feestnummer met een tof refreintje! Er is ook een moment in het nummer waarbij enkel de drum nog doorspeelt terwijl het refrein wordt gezongen. Dat zal een zalig live-moment worden!
Hierna volgt ‘Hard To Let Go’, dat gevolgd wordt door ‘Years’, een nummer dat opvalt door de plotse game-geluiden. Toch slaagt Black Diamonds er weer in om deze vreemde twist te laten passen in het geheel. Het laatste nummer, ‘This Is A Love Story’, is een nummer dat schommelt tussen rustige en ruigere stukken. In plaats van de wolven van in het begin, horen we nu vrolijke vogeltjes fluiten. Ook de reverb en meerstemmigheid vinden we hier weer terug.
Ik kan besluiten dat ik nog steeds blij ben met mijn keuze om de nieuwe cd van deze band een kans te geven. Ik heb alle nummers ondertussen al meermaals beluisterd en het is niet wat ik gewoon ben, maar ik kan het wel degelijk smaken! In het begin was het wat wennen, maar ik kan de muziek van ‘Once Upon A Time’ zeker appreciëren. Volgens mij is dit zo’n cd waar je ofwel voor ofwel tegen bent. Één boodschap dus: luisteren en vooral voor jezelf uitmaken of je de stijl van Black Diamonds gewend kan raken of toch liever bij andere muziek blijft hangen.
Tracklist:
1. Tales Untold
2. The Ghost And The Shadow
3. Love Stick Love
4. Romeo & Juliet
5. Pieces Of A Broken Dream
6. Love Lies Loneliness
7. Thrillride
8. Vampires Of The Night
9. Not Going Home
10. Hard To Let Go
11. Years
12. This Is A Love Story
